Haaruitval

Deze blog schreef ik al eerder, dertien dagen na mijn eerste chemokuur

Dinsdag 11 juli 2023

Van alle bijwerkingen die de revue gepasseerd zijn volgt dan nu de haaruitval. Vanaf gisteren zitten er steeds grotere plukjes haar in mijn hand elke keer als ik door mijn krullen ga. Als de middag vordert bedenk ik dat ik het kort wil laten knippen als tussenstap tussen het echt kaal worden. Het is fijn dat ik vandaag meteen terecht kan bij een lieve kapster die fijn met mij meedenkt en een paar mooie krullen voor mij afknipt en bij elkaar plakt. Als ze klaar is met mijn nieuwe kapsel schrik ik én van het kapsel en van de hoeveelheid haar die ik nu kwijt ben. Mijn mooie bos met haar ligt daar zomaar op de grond. De kapster zegt dat het korte haar mij goed staat en ik snap wel wat ze bedoelt maar ik vind het te jongensachtig en streng staan. Dit voelt voor mij niet wie ik ben. Ik vind het heel heftig. Thuis wikkel ik een sjaaltje om mijn hoofd. Dat staat veel leuker, het geeft meer volume om mijn gezicht. Maar na een tijdje is het, met het zomerweer te warm.

Ik heb al bedacht dat ik straks, als ik helemaal kaal ben mutsjes wil gaan dragen. Ik heb er een paar besteld. Ondanks dat het allemaal veel impact heeft kunnen we er ook grapjes om maken. Als een vriend beweerd dat hij in de rui is zeg ik: “ha ha, ik ga van jou winnen!”. Van de post krijg ik bericht dat de bestelling (van de mutsjes) vertraagd is en ik begin spontaan te zingen (op de wijs van Busje komt zo): “mutsje komt zó, mutsje komt zó, mut-sje komt zó!”

Donderdag 13 juli 2023

Als ik door mijn haar ga heb ik nu echt plukken in mijn hand. Het komt erop neer dat ik met haar aan het strooien ben en dat is niet fijn. Daarnaast vallen er nu ook ‘gaten’ op mijn hoofd. In de avond helpt man mij met alles af te scheren. Mijn kale hoofd is confronterend maar het is ook een opluchting dat het eraf is.