21 febr 2017: OK borstlifting

20 februari werd ik gebeld door de 8e etage dat ze mij om 7.45u verwachtte. De geplande OK-tijd was nl 9.45u.
Ik keek steeds meer naar deze dag uit sinds ik de beslissing had genomen om een borstlifting te laten doen. Was vol vertrouwen dat ook deze OK weer goed zou gaan. En dat het nog mooier dan mooi zal worden.
Sinds zondagavond had ik wel gezonde spanning. Had al vanaf vrijdag en ook het weekend gewerkt in het ziekenhuis. En toen ik daar zondagavond bezig was dacht ik en overmorgen ben ik zelf weer de patiënt.

Deze spanning viel helemaal van mij af op de OK. Met 2 plastische chirurgen tekenden ze mijn borsten af. En dit ging zo precies en zorgvuldig dat ik dacht dit komt helemaal goed. De man van mijn collega werkt ook op de OK. Fijn om dan een bekende te zien. Maar ook de anderen waren weer allemaal heel lief voor mij.
Eigenlijk zou ik mijn hele OK zelf willen volgen. Is toch het nieuwsgierige van een pleeg denk ik. Maar dat gaat natuurlijk niet want deze OK moet onder volledige narcose gedaan worden. Alles wordt zorgvuldig en dubbel gecheckt dus ook dat stukje geeft rust. Daarna kreeg ik eerst pijnstilling en daarna werd het medicijn toegediend waarvan ik in slaap viel.
Deze OK heeft ongeveer 1 uur geduurd. Omdat ik "dog-ears" had van de diep-flap OK werd dit ook gelijk gecorrigeerd.
Om half 12 werd ik naar de recovery gebracht. En 1 kwartiertje later was ik al goed wakker. Ik had toen wel veel last van mijn keel, omdat tijdens de OK een tube wordt ingebracht zodat je tong niet naar achteren kan vallen. Kreeg toen een waterijsje en dat verzachtte. De OK was goed gelukt hoorde ik. Wilde dit zelf ook wel zien. Dus de bandage een beetje opgetild en kon zo mijn tepel zien. Deze is tijdens de OK ook verplaatst en zag er goed uit. Ik had geen pijn en al snel werd naar de afdeling gebeld dat ze mij op konden halen. Ik had geen drain gekregen.

's Avonds kwam de plastische chirurg nog een keer bij mij langs om te kijken hoe het met mij ging. Goed dus. Ze legde mij uit dat ze geen drain had geplaatst omdat er alleen wat huid was weggenomen en geen borstweefsel. Daarom zou ik ook al naar huis mogen. Maar omdat ik toevallig deze week ook weer immunotherapie moest krijgen had ik geregeld dat ik dit de volgende dag zou krijgen.
Achteraf gezien goed dat ik een nachtje was gebleven. Want toen de verpleegkundige 's avonds de bandage losmaakte bleek ik een flink hematoom (=blauwe plek) te hebben onder mijn borst en op het "driehoekje" van het anker (litteken) zat een zwart plekje. Arts assistent werd gebeld. Zij dacht dat dit een hematoom was, maar het moest wel in de gaten gehouden worden.
's Nachts is ook nog een keer een arts assistent komen kijken en de verpleging heeft halverwege de nacht nog een keer gecontroleerd. Het hematoom begint meer uit te vloeien. En weer werd ik gerust gesteld.
Zo ook de volgende morgen als een arts assistent van de plastische chirurgie visite komt lopen. Ik mag naar huis. Ik mag de komende 2 weken niet auto rijden of fietsen. Mag niet zwaar tillen en mag mijn elleboog niet boven mijn schouders laten komen.
Wanneer ik moet bellen om te overleggen weet ik als verpleegkundige wel, dus dat stukje hoeft niet aan mij uit gelegd te worden. Komende 3 weken moet ik dag en nacht een sport-BH aan doen.

Gistermiddag na de immunotherapie werd ik opgehaald door mijn overbuurvrouw. Heerlijk weer fijn naar huis.
Toen ik gisteravond mijn BH even af deed om te controleren was ik over het hematoom onder mijn borst heel tevreden. Het is wel een flinke blauwe plek die alle kleuren van de regenboog zal gaan krijgen. Maar de hele donkere kleur was al bijna weg en zag er nu fris rood uit. Goed doorbloed dus. Dus dat komt wel goed. Maar nu maakte ik mij zorgen om mijn tepel. Deze is heel kwetsbaar omdat die verplaatst is. De tepelhof was flink gezwollen en glansde helemaal. Van binnen voelde het prikkelen, warmte en een drukkend gevoel. Dus naar de SEH gebeld om te overleggen. Want als het jezelf treft, is het toch anders. Ik mocht gelijk komen. De SEH-arts vertrouwde het ook niet en zou bellen met de plastische chirurg om te overleggen. Zij was aan het opereren in een ander ziekenhuis en vroeg aan de SEH-arts om er een foto van te maken en aan haar door te sturen.
Met een lach kwam ze terug. Gelukkig ze kon mij gerust stellen. Over de zwelling hoefde ik mij geen zorgen te maken. Moest wel in de gaten houden dat de kleur van de tepel niet zou veranderen.

Toen ik vanmorgen mijn borst bekeek dacht ik, gelukkig ga ik ook van deze OK waarschijnlijk zonder complicaties herstellen.
Boven de tepel zit nu een flinke hematoom. Dat is dus wat ik gisteravond gevoeld heb. Pffffff.
Oh wat mag ik weer dankbaar zijn. Daar laat ik zo meteen maar weer een kaarsje voor branden.

heel veel liefs allemaal.