Blij na controle afspraak bij mijn PCH en Oncoloog.

Lieve allemaal.

Afgelopen maandag heb ik de PET-ct scan gehad. Bij ons in het ziekenhuis wordt bij dit onderzoek een CT met lage resolutie gemaakt. Om de breukjes beter in beeld te krijgen heb ik ook een gewone CT-scan gehad met hoge resolutie.

Oktober is de borstkankermaand. Daarom was er woensdagavond een thema-avond bij ons in het ziekenhuis. Dit was heel goed en gezellig opgezet. We werden ontvangen met een smoothie. Na het welkomstwoord kon je deelnemen aan 3 workshops. Er was bijv een workshop over angst. Maar ook 1 over late gevolgen van borstkanker. Yoga. Massages van handen en voeten. En in de zaal waren er stands met allerlei informatie. Na workshop 1 was er een korte pauze. En na afloop was er een optreden van de saxofonist van Herman Brood. En als verrassing kregen we een goody back van rituals.
Maar het allerfijnste was dat mijn oncoloog mij even aansprak en mij al kon zeggen dat de beide scans schoon waren. Maar dat de breukjes nog niet helemaal genezen zijn. Wel grappig. Van te voren had ik eigenlijk helemaal geen spanningen gehad dat de scans niet goed zouden zijn. Maar toch heeft het mij wel meer gedaan dan ik gedacht had. Ik was helemaal hieper de piep toen ik thuis kwam. En lukte daarom ook niet om in slaap te vallen. Ben op een gegeven moment maar opgestaan om warme chocomelk te gaan maken. Daarna terug in bed. En rond 3 uur ben ik die nacht eindelijk in slaap gevallen.

Gisteren had ik een controle afspraak bij de plastische chirurg na de tepelreconstructie van vorige week. Ik was erg benieuwd wat er onder het sponsje zat. En of het topje van de tepel van mijn echte borst aangegroeid is op mijn gereconstrueerde borst. Joepie. En dat blijkt zo te zijn. Het ziet er al heel goed uit voor na 1 week. De hechtingen mogen nog niet verwijderd worden. Hier moet ik volgende week voor terug komen. Nog meer goed nieuws dus.

En vandaag had ik echt de controle afspraak bij mijn oncoloog. Echt spannend was het dus niet. Maar ik was wel benieuwd in hoeverre het met de genezing van de breukjes staat. De klachten zijn nu zoveel minder. Als ik pijn heb is het vooral op mijn onderrug links. Begrijpelijk want ik denk dat daar een spontane breuk na een week of 5 na de eerste klachten zijn ontstaan.
Het volgende besprak mijn oncoloog met mij:

• Beide scans zijn schoon
• de tumormarker is mooi stabiel laag
• de alkalische fosfatase (zegt iets over de leverfunctie) is verder verhoogd. Maar dit is ivm de breukjes heel goed te verklaren.
het ijzergehalte in mijn bloed is weer mooi hersteld. Heb dus zeer waarschijnlijk bloedverlies gehad ten gevolge van de breukjes.
• De breukjes laten wel allemaal botgroei zien, maar zitten nog niet vast. En ze verwacht dat dit nog wel een aantal maanden kan gaan duren. Op geleide van klachten mag ik mijn bezigheden wel uitbreiden. Maar bij toenemende pijn wel weer gas terug nemen. Mag dus wel weer een hoop werkzaamheden als verpleegkundige gaan doen. Maar nog niet fysiek zwaar werk zoals tillen doen.
• Ivm al die rare uitslagen wil mijn oncoloog geen risico met mij nemen. De aphinity studie heeft geen duidelijkheid gegeven hoelang je in mijn geval door moet gaan met de dubbele immunotherapie. Het advies is 1 tot 3 jaar. Mijn oncoloog geeft aan dat ik in ieder geval 3 jaar de dubbele immunotherapie ga krijgen. Dat betekent dus nog zeker tot mei volgend jaar.
• Maandag wordt de pompfunktie van mijn hart weer gecontroleerd. En de volgende keer zal in januari zijn.
• In november krijg ik een controle afspraak bij de mammacare verpleegkunde en moet ik van te voren weer lab laten prikken.
• In februari ga ik weer een controle afspraak bij mijn oncoloog krijgen met ook weer van te voren lab.

Het valt mij tegen dat de breukjes zolang tijd nodig hebben om helemaal genezen te zijn. Had het oh zo graag anders gehad. Maar het is zoals het is. En helaas kan ik er niets aan doen om het proces van genezen te versnellen. Als dat kon deed ik het natuurlijk gelijk. Ik ben heel dankbaar dat het gelukkig niet om een nieuwe uitzaaiing gaat. De kans op terugkeer van de ziekte is de eerste 3 jaar het grootst vertelde mijn oncoloog. Natuurlijk zoals iedereen denk je hier wel eens aan. Maar toch ik ben er bij mezelf niet bang voor. Ik ben vol vertrouwen. Toch geeft het mij wel een extra goed gevoel dat ik in ieder geval 3 jaar dubbele immunotherapie krijg. En de tamoxifen zal ook wel echt zijn werkje doen. D
Ik heb dus een heel goed gevoel en voel mij heel gelukkig. Zal daarom ook niet meer klagen dat de genezing van de breukjes zolang duurt. Want gelukkig gaat dat uiteindelijk ook weer goed komen.

lieve groet allemaal en een fijn weekend.