Grrrrrrrrrrr
Ja want helaas hoort er bij dat mooie bericht over Lourdes ook een bericht dat Grrrrrrrr is.
7 juni kreeg ik namelijk tijdens het schoenen strikken een hele scherpe pijn in mijn lies. En de pijn trok door naar achteren onder mijn bil. Toen mijn oom de dag erop vroeg om een weekendje Lourdes te regelen ging ik er toen vanuit dat deze klachten maar kort aan zouden houden.
Maar helaas. De pijn werd alleen maar erger en was zeer onacceptabel. Vooral als ik moest lopen. Al gelijk gestart met pijnstilling. Eerst paracetamol en naproxen. Omdat dit niet hielp naar de Fysio en ook nog gestart met tramadol. En eigenwijs als ik was toch gaan werken. Mijn collega's zeiden al tegen mij, wat kom jij hier doen. Maar oh wat voelde dit: Grrrrrrr. Ik wilde helemaal niet weer in de ziektewet. En zei dan ook dat ik hen wel begreep maar dat ik toch niet naar huis zou gaan. En dus zo goed en kwaad als het ging toch deze diensten gedraaid.
Maar ja. Het werd en wordt nog steeds niet beter. Heb nu ook veel last van mijn onderrug. Gelukkig kan ik wel goed slapen. Want als ik lig, heb ik wel pijn. Maar deze is dan zoveel minder. En kan daarom wel steeds in slaap komen.
Omdat de pijnklachten overdag zo heftig zijn gestart met lang en kortwerkende morfine. Natuurlijk heb ik wel dat stemmetje, want ja uiteindelijk heb ik toch borstkanker met die ene uitzaaiing onder in mijn rug gehad. Maar toch heb ik absoluut niet het gevoel dat ik deze klachten heb door een nieuwe metastase.
Huisarts en fysiotherapeut delen met mij deze mening. En denken dat het Si-gewricht het probleem is. Echter het is nu al weer 5 weken geleden dat de klachten begonnen. Mijn fysiotherapeut geeft aan dat hij voordat hij verder gaat met behandelen eerst diagnostiek in het ziekenhuis wil.
Daarom vandaag geregeld dat ik morgen een MRI-scan krijg van mijn onderrug.
Afgelopen april had mijn oncoloog gewoon ter controle al een PET-scan voor mij geregeld. En die krijg ik overmorgen.
Vandaag heb ik de ejectie fractie gehad en heb ik bloed laten prikken.
Aanstaande maandag krijg ik de uitslag.
Ja en degene die mijn vorige blogbericht heeft gelezen zal nu denken, maar hoe heeft ze het in Lourdes toch gedaan?
Simpel:
Ten eerste door mijn motivatie. Ik zelf haal ook heel erg veel energie daar bij die mooie plek in Lourdes. En ik wilde persé de wens van mijn oom vervullen.
En met nog meer morfine slikken en de rustmomenten te nemen die mijn oom ook nodig had heb ik het daar toch heel fijn en bijzonder gehad.
Ja, er is een klein stemmetje. Maar ik ben positief. En ga er zelf ook écht vanuit dat mijn pijnklachten door mijn SI-gewricht komen en dat deze scherper zijn dan normaal omdat ik hier 13 bestralingen met extra hoge straling op heb gehad.
Ik houd jullie op de hoogte.
Liefs en nu ga ik slapen.
7 juni kreeg ik namelijk tijdens het schoenen strikken een hele scherpe pijn in mijn lies. En de pijn trok door naar achteren onder mijn bil. Toen mijn oom de dag erop vroeg om een weekendje Lourdes te regelen ging ik er toen vanuit dat deze klachten maar kort aan zouden houden.
Maar helaas. De pijn werd alleen maar erger en was zeer onacceptabel. Vooral als ik moest lopen. Al gelijk gestart met pijnstilling. Eerst paracetamol en naproxen. Omdat dit niet hielp naar de Fysio en ook nog gestart met tramadol. En eigenwijs als ik was toch gaan werken. Mijn collega's zeiden al tegen mij, wat kom jij hier doen. Maar oh wat voelde dit: Grrrrrrr. Ik wilde helemaal niet weer in de ziektewet. En zei dan ook dat ik hen wel begreep maar dat ik toch niet naar huis zou gaan. En dus zo goed en kwaad als het ging toch deze diensten gedraaid.
Maar ja. Het werd en wordt nog steeds niet beter. Heb nu ook veel last van mijn onderrug. Gelukkig kan ik wel goed slapen. Want als ik lig, heb ik wel pijn. Maar deze is dan zoveel minder. En kan daarom wel steeds in slaap komen.
Omdat de pijnklachten overdag zo heftig zijn gestart met lang en kortwerkende morfine. Natuurlijk heb ik wel dat stemmetje, want ja uiteindelijk heb ik toch borstkanker met die ene uitzaaiing onder in mijn rug gehad. Maar toch heb ik absoluut niet het gevoel dat ik deze klachten heb door een nieuwe metastase.
Huisarts en fysiotherapeut delen met mij deze mening. En denken dat het Si-gewricht het probleem is. Echter het is nu al weer 5 weken geleden dat de klachten begonnen. Mijn fysiotherapeut geeft aan dat hij voordat hij verder gaat met behandelen eerst diagnostiek in het ziekenhuis wil.
Daarom vandaag geregeld dat ik morgen een MRI-scan krijg van mijn onderrug.
Afgelopen april had mijn oncoloog gewoon ter controle al een PET-scan voor mij geregeld. En die krijg ik overmorgen.
Vandaag heb ik de ejectie fractie gehad en heb ik bloed laten prikken.
Aanstaande maandag krijg ik de uitslag.
Ja en degene die mijn vorige blogbericht heeft gelezen zal nu denken, maar hoe heeft ze het in Lourdes toch gedaan?
Simpel:
Ten eerste door mijn motivatie. Ik zelf haal ook heel erg veel energie daar bij die mooie plek in Lourdes. En ik wilde persé de wens van mijn oom vervullen.
En met nog meer morfine slikken en de rustmomenten te nemen die mijn oom ook nodig had heb ik het daar toch heel fijn en bijzonder gehad.
Ja, er is een klein stemmetje. Maar ik ben positief. En ga er zelf ook écht vanuit dat mijn pijnklachten door mijn SI-gewricht komen en dat deze scherper zijn dan normaal omdat ik hier 13 bestralingen met extra hoge straling op heb gehad.
Ik houd jullie op de hoogte.
Liefs en nu ga ik slapen.
5 reacties
Heel veel sterkte voor de onderzoeken,
liefs Doortje
Wat spannend! Pffff! Ik wens je veel sterkte en ga voor je duimen hoor.
groetjes Rianne
groetjes, Lucile
Lieve dasje
Ach wat naar dat je zoveel pijn hebt gehad ,het verbaasd me niet eens dat je toch werkte want ik heb allang meegekregen dat je een top verpleegster bent ,
Ja iidd vroeg ik me af huh hoe kan ze dan lourdes voor haar oom geregeld hebben maar dat leg je nu uit en in het vorige blog las ik dat alles goed is gegaan lang leve tramadol zullen we maar zeggen wat een doorzetter ben je .
Warme knuffel hes🍀🌻