Lieve, lieve Doortje.

LIEVE, LIEVE DOORTJE.

Ik weet niet hoe ik moet beginnen. Wat is dit moeilijk, zwaar en confronterend. Maar het voelde ook als goed en fijn om vanmiddag samen met Rita en haar lief bij Doortje en haar dochter Sonja op bezoek te gaan.  Sonja had mij al op de hoogte gebracht dat haar moeder nog meer ingeleverd had, dan de laatste keer dat ik bij haar op bezoek was. In het laatste blogbericht van Doortje heeft Sonja hier ook over geschreven. Zo'n krachtige, sterke vrouw is Doortje altijd geweest. En zo vol goede moed en vertrouwen dat haar eigen kracht haar zou helpen om deze nare ziekte de baas te blijven. Ik herinner het mij nog goed dat we vorig jaar allebei op Alpe d'Huzes waren. Doortje met het team van kanker.nl. En ik met het team van lekker belangrijk. Doortje was in feite nog herstellende van de bestralingen op haar hoofd. En moest nog zeer zeker keuzes maken om het niet te moeten bekopen met extreme vermoeidheid. Maar als Doortje iets in haar hoofd had, dan ging ze er helemaal voor. In een geweldige tijd heeft ze de hele berg omhoog gelopen. Wat was ik trots op haar. En wat was het bijzonder dat ik daar bij de finish stond om haar met dit mooie resultaat te feliciteren. Ze heeft ook zoveel voor kanker.nl gedaan. Ik weet niet precies hoeveel jaren. Maar het zijn er al heel wat, was en is ze moderator van de borstkankergroep. Heel gedreven heeft ze vele nieuwe deelnemers welkom geheten hier op kanker.nl. En het is niet te tellen hoeveel reacties ze heeft gegeven op vragen/discussies en blogs. Waar Doortje helpen kon, deed ze. Vol overtuiging en vertrouwen dat het belangrijk is om ervoor te gaan en de moed niet op te geven. Op de moderatorendagen liet ze maar weinig verstek gaan. En dacht dan mee wat ingebracht werd en sprak het ook uit. Een hele krachtige en sterke vrouw.

Ik ben dankbaar dat ik vandaag  samen met Rita en haar lief, bij Doortje op bezoek ben geweest. Maar het doet mij ook veel pijn om te zien hoe de ziekte de kracht van Doortje zo snel heeft af kunnen breken. Wat een verschil met 31 januari. Ook toen al had Doortje veel ingeleverd. Maar lukte het nog net om wel voor zichzelf te zorgen. Maar nu heeft Doortje bij nagenoeg alles hulp nodig van een ander. Het enigste wat ze eigenlijk nog met moeite zelf kan is, iets wat voor haar klaar gemaakt wordt op te eten. Gelukkig heeft Doortje nog smaak van het eten. En is het fijn om haar daarmee te "verwennen". Petje af en respect wat de dochters voor Doortje doen. Dit is zo zwaar. Zowel fysiek als mentaal. Gelukkig worden ze geholpen door de verpleging van het verzorgingshuis wat naast het appartement van Doortje ligt. Maar Sonja gaf aan dat dit eigenlijk niet voldoende is omdat haar moeder overal van afhankelijk is. En ook niet meer de kracht heeft en niet meer weet hoe ze moet alarmeren als ze hulp nodig heeft. Samen met Rita hebben we wat ideeën geopperd om eens naar te informeren. Het zou zo fijn zijn voor Doortje als er meer momenten op de dag waren dat er bijvoorbeeld iemand (vrijwilliger) was om bijvoorbeeld herinneringen op te halen naar aanleiding van foto's, met haar te gaan wandelen et cetera. Ik hoop dat in Middelburg hulporganisaties bestaan waarbij vrijwilligers huisbezoeken doen om mensen met een beperking een fijne morgen/middag te bezorgen. Dit zou wat verlichting geven bij de dochters van Doortje. Want zij hebben naast de zorg voor hun moeder ook nog een eigen gezin en een baan. 

Het was fijn om samen met Rita en haar lief vanmiddag een paar uurtjes bij Doortje te zijn geweest. Het geheugen van Doortje is door de ziekte ook aangedaan. Maar we hebben haar een mooie bos bloemen gegeven. Met zorg samengesteld. In de kleuren waar Doortje zo van houdt. En Rita en ik hopen dat ze daardoor de komende dagen toch nog met een fijn gevoel aan vanmiddag terug kan denken. Rita en ik doen dat in ieder geval wel. 

Heel veel liefs Doortje.

WIJ HOUDEN VAN JE.

Rita, Fred en Dasje.