Opgelucht maar toch niet helemaal.

Vanmorgen om 10.00u had ik de controle-afspraak bij mijn oncoloog. Altijd fijn om haar weer te ontmoeten. Zij is zo aardig en toegankelijk en kan goed luisteren. Zoals altijd was mijn man er ook weer bij om mij te ondersteunen.

Als eerste besprak ze de lab uitslag met ons. Hb, lever- en nierfuncties zijn goed. De tumormarker zit nog steeds ruim binnen de normaal waarde, Maar stijgt afgelopen keren steeds een heel klein beetje. Nu ook weer. Het calcium is minimaal verhoogd. Wat voor nu gezien wordt als normaal. Dit kan namelijk door verschillende factoren komen. Oa door gebruik van vit D. En dat doe ik inderdaad. Daarom laat ze dit over 3 maanden mee controleren.
Ook stelt ze voor om in juli opnieuw een PET/CT- scan te laten maken.
En natuurlijk ook verteld hoe het gesprek was gelopen met de professor uit Maastricht. Dus:

• Dat het een lastige vraag is: Zal 2 jaar dubbele immunotherapie bij mij lang genoeg zijn?
• Over de uitleg die ik hierbij gekregen heb. Ik val onder vroegtijdige borstkanker, maar ook weer niet helemaal.
• Dat ze bij patiënten zoals bij mij, in samenspraak met de patiënt vaak 2 jaar immunotherapie afspreekt. Soms 1 jaar en soms 3 jaar.
• Maar dat er ook een keer een moment moet komen dat je moet stoppen.
• Dat ze heel goed mijn twijfel snapt. Dat ze mij verteld heeft over de aphinity studie.
• En dat ze zich dus ook kan vinden, dat ik wil doorgaan met de dubbele immunotherapie tot de uitslag van de aphinity studie bekend is.

Mijn oncoloog neemt dit besluit gelijk over. En dus ga ik langer door met de dubbele immunotherapie. De uitslag van de aphinity studie wordt in juni 2017 in Chicago aan de internationale stuurgroep gepresenteerd. Hopelijk mogen de conclusies daarna voor iedereen toegankelijk worden. Als dit nog niet kan, dan zal dit bij een volgend congres zijn.

Mijn oncoloog vindt het ook heel vervelend dat ik nu weer zoveel opvliegers heb en dat die mij weer steeds meer energie gaan kosten. En daardoor belemmerend is voor mijn werk thuis en als verpleegkundige. Wat betreft leefadviezen kan ze mij alleen maar complimentjes geven. Want wat dat betreft doe ik het heel goed. Vertelt dat ik een tijdje terug gewisseld had van tijdstip van inname van de tamoxifen en de venlaflaxine. En dat dit 4 dagen een heel positief effect had. Het is geen bezwaar om als ik hier baat bij blijf hebben, om af en toe te wisselen van tijdstip van innemen. Fijn als ik op die manier mijn lichaam kan foppen. En dan kan ik gelukkig weer even een paar dagen bijkomen.

Mijn man maakte zich al geen zorgen en ook nu niet. Maar ik zelf ben toch niet helemaal opgelucht. En blijf ik het verhoogd calcium spannend vinden. Want een stemmetje in mijn achterhoofd zegt: het zal toch niet.... Ik zal pas echt weer gerustgesteld zijn als mijn oncoloog bij de volgende controle-afspraak mij kan melden dat ook deze PET/CT-scan weer volledige remissie laat zien.

Maar inderdaad: de mens lijdt dikwijls het meest, voor het lijden dat hij vreest. Dus fijn dat ik dit met jullie kan delen. En met een aantal lieve mensen om mij heen zal ik het er ook nog wel over hebben. Maar verder hup. Weg! Zorgen aan de kant!
En vooral genieten van de lente. Elk jaargetijde heeft zijn charme. Maar de lente vind ik het mooist.

Liefs allemaal en een fijne dag.