Vreugde en verdriet ligt zo dicht bij elkaar.
Wat een verdrietige week. Hoorde een paar dagen terug dat Marjo58 op 7 juni overleden is. Ik miste haar al een poosje hier op het forum. Gister naar de uitvaart van Alice geweest. Morgen de uitvaart van Marian te volgen via livestream. En vandaag komt ook nog het bericht dat Jessica overleden is. Vier prachtige, dappere en sterke vrouwen. Op een eigen manier ging ieder met haar ziekte om. Alle vier heel actief op kanker.nl. En daardoor tot steun en troost voor heel veel lotgenoten. Lief en leed wordt hier op kanker.nl veilig gedeeld. Wat voelt het bijna als één grote familie. Er wordt zo meegeleefd met iedereen en iedereen is zo begaan met elkaar. Deze vier geweldige vrouwen zullen daarom door velen hier op het forum enorm gemist gaan worden.
Vreugde en verdriet ligt zo dicht bij elkaar. Vandaag voel ik mij namelijk ook heel blij en dankbaar. Heeft te maken met een second opinion. Wat ik heel graag met jullie ga delen in mijn volgende blogbericht.
Liefs Dasje
9 reacties
Lieve Anja,
Dat zijn er ineens wel heel veel tegelijk, hè. Het viel mij van de week op dat we weinig horen van Paul en Helga. Dan komt toch ook meteen de gedachte..
Gek eigenlijk. Dit is een plaats waar we mensen leren kennen. Mooie mensen. Mensen die zware verhalen gemeen hebben. Mensen die weten dat ze niet zo lang meer leven. Maar dit is ook een plek waar mensen blijven komen die misschien wel beter worden. Mensen die toch nog een goede prognose hebben. Het maakt allemaal niet zoveel uit hier.
Ik krijg lieve berichten als ik me druk maak om het UWV en mijn reintegratiestress. Zelf kan ik gelukkig soms ook iemand tot troost zijn of in ieder geval laten weten dat ik intens meeleef.
Wat je zegt, één grote familie. Het maakt allemaal niet uit, we kunnen er zijn voor elkaar, we begrijpen elkaar.
Ik ben wel heel benieuwd naar jouw volgende blog.
Liefs, Bianca
Lieve Bianca,
Het klopt dat ik een poosje niet geschreven heb. Wel “lees” ik jullie.
Met Helga gaat het, ondanks statistieken die anders aangeven, goed. Ze rent twee halve marathons per week, geeft bootcamples, aerobiclessen, fiets en wandelt. Momenteel traint ze voor een kwart triathlon in september. Ze is vrolijk en gelukkig.
Ik heb wat afstand genomen. Kanker nestelde zich teveel in mijn geest. Deed mijn gemoedstoestand geen goed. Ik neem geen afstand van jullie maar jullie ziekte is geen leuke gast. “Hij” mag mijn leven niet bepalen.
Ik wens jou en iedereen alhier het allerbeste…….
lieve groetjes,
Paul
Lieve Paul,
Dankje voor je berichtje.
Fijn om te horen dat het 'goed' gaat! Ik snap je helemaal.
Geef Helga maar een dikke kus van me 😘
Liefs, Bianca
Lieve Dasje
Wat een verdriet allemaal ,ik lees jullie gemis en pijn en dan toch zelf nog ergens de kracht vandaan halen ,wat zijn jullie allemaal sterk mijn bewondering en respect daarvoor ,en wat het verdriet aangaat wens ik jullie kracht toe met het verlies van jullie vriendinnen en mijn innige deelneming
Liefs en een dikke knuffel Hester 🌺🌺🌺
Fijn dat we dit met elkaar hebben, al is het soms zwaar. Maar we zijn er altijd voor elkaar. We leven hier allemaal met elkaar. Zo fijn, dat dit forum er is!
Vreugde en verdriet gaan hand in hand je leven door. Zonder het één, ken je het ander niet. Wat niet betekent dat het altijd gemakkelijk is... zéker niet
Hoe mooi is het hier altijd een luisterend oor, medeleven, troost, of wat dan ook krijgen. Pracht vrouwen die daarin zo goed waren..
Een mooi bericht voor jou!
Goedemorgen Anja,
Zal ik maar weer eens een "knuppel in het hoenderhok gooien "??
Kunnen we misschien, juist omdat wij met zijn allen weten wat iedereen
hier meemaakt met zijn of haar ziekte en onderzoeken en
pijn en spanningen etc etc elke keer van een overlijden van een mede-blogger
meer een soort "feestje" maken, omdat we dan "vieren" dat iemand
uit zijn of haar lijden is verlost??
Ik zal hier wel weer een hoop kwade reacties op krijgen denk ik, maar
denk er maar eens over na!!
Want wij mogen dan natuurlijk wel verdrietig zijn, maar eigenlijk
is dat ook een beetje "egoistisch " !!
Een soort apart blog-gedeelte met een soort
van "Hoera -stemming" dat iemand geen pijn en ellende meer heeft ?
[ en alvast aan iedereen die nu "boos" is....SORRY !!! hahaha ]
XXX Hans
---
Lieve Hans,
Iedereen gaat op zijn eigen manier om met de dood. Tuurlijk is het fijn als iemand uit zijn/haar lijden is verlost. Maar het is wel elke keer afscheid nemen van iemand die je vriend/vriendin was. Iemand die meeloopt in jou leven. Lijfelijk of online. En dat doet ook pijn. Verdriet en rouw horen daar bij, helpen bij het verwerkingsproces. Het heeft tijd nodig om een plek te krijgen.
Liefs, Karin 😘
Dat ben ik wel met je eens Karin, maar als iemand "gewoon " sterft
op bijvoorbeeld 98 jarige leeftijd, is het verdriet toch ook niet zo hoog ??
Zo bedoel ik het ook met mensen die overlijden na ondragelijk lijden
en pijn en ellende....maak er een soort "feestje" van !!
Maar ja.....zo ben en denk ik hoor....sorry
XXX hans
---