Wat de bestralingsarts zei.

De bestralingsarts die mij kent heeft nu vakantie. Daarom heb ik vandaag een afspraak met een andere bestralingsarts. Voordat ze mij naar binnen riep, had ze nog even gebeld met mijn oncoloog.

Als eerste vroeg ze natuurlijk hoe het met mij gaat. Het is nog wel wisselend hoe ik de klachten ervaar, maar gelukkig zijn de pijnklachten nu wel heel acceptabel. Geen hevige pijnpieken meer. en is de pijnscore nu tussen 2 en 4. Groot verschil dus met de eerste weken. Gister was het 9 weken geleden dat ik die hevige pijnscheut in mijn lies kreeg na het schoenen strikken. Samen met de bestralingsarts naar het bestralingsgebied van november 2015 gekeken Het schaambeen (os pubis) ligt echter niet binnen het bestralingsgebied. Klinkt heel vreemd dus voor mij. Blijkbaar is het mogelijk dat je ook een spontane fractuur kunt krijgen bij herhalende grote spanning op een botstuk. dit wordt dan een stressfractuur genoemd. Klinkt heel raar in mijn oren om dit al op mijn 51e te hebben. Heb niet met een andere houding gelopen. Het enigste wat ik kan bedenken is dat ik de week daarvoor bij Alpe d'Huzes was. Mogelijk dat ik toch daar iets geforceerd heb.

De bestralingsarts weet niet of een dexa-meting voor mij zinvol is. Is toch weer iets wat ik met mijn oncoloog moet bespreken. Het heeft tijd nodig maar gelukkig zijn de breukjes wel weer aan het genezen. Wat mij nu vooral bezig houdt is of ik vaker spontane breukjes in de toekomst kan verwachten en wat ik kan doen om die kans te verkleinen. De bestralingsarts geeft eerlijk aan dat zij dit ook niet weet. Hier zijn nog te weinig gegevens over bekend. Het is namelijk nog niet zolang dat bij een beperkte uitzaaiing bij borstkanker toch de behandeling genezend ingezet wordt. Het is ook iets om aan de oncoloog te vragen of ik baat zou kunnen hebben door botversterkende middelen te gaan gebruiken. De bestralingsarts gaat nog nakijken of ik baat zou kunnen hebben door hyperbare zuurstoftherapie. Als dit de kans op spontane breuken voor in de toekomst zouden verkleinen zou ik hier heel graag mee willen starten. Maar ik vind het te belastend als het alleen maar helpt voor de genezing van de breuken. Met de hyperbare zuurstoftherapie ben ik 6 tot 8 weken iedere werkdag een halve dag bezig: reistijd + paar uur in de zuurstoftank zitten. Heel intensief dus. Zonder de zuurstoftherapie zal ik dan hopelijk ook weer hersteld zijn. Want er zit echt vooruitgang in. En dat bespaart mij toch heel veel ritjes naar Geldrop.

De bestralingsarts geeft gelukkig aan dat ik mij vooral niet geremd moet voelen naar de toekomst toe. En dat ik vooral moet doen hoe ik denk dat het goed voor mij is. Dus gewoon weer als de klachten nog iets minder zijn gaan proberen om alles wat ik voorheen ook deed weer te gaan doen. Dus ik zal ook weer gewoon als verpleegkundige aan de slag kunnen. Niet dat ik hier heel erg over in heb gezeten. Maar ik vind mijn werk als verpleegkundige wel ontzettend leuk en zou dit nog niet willen missen.

Aanstaande woensdag zal de bestralingsarts mij nog bellen wat betreft de zuurstoftherapie. En verder laat ze het beleid over aan mijn oncoloog.

Vandaag trouwens een jubileum gehad. Was de 40e keer dat ik de dubbele immunotherapie kreeg.