Wat kanker.nl mij in 2019 heeft gebracht.
21 maart 2017 schreef ik er al over. Wat Kanker.nl mij heeft gebracht. Vandaag samen met Frieda en Alise naar de uitvaart van Jolanda geweest. Frieda heeft daar al een blog over geschreven. En ik heb daar gelijk op gereageerd. Nu ik mijn eigen blog van toen nogmaals lees, biggelen de tranen over mijn wangen.
Tranen van machteloosheid en verdriet. Maar ook van vreugde en dankbaarheid. Dat het absoluut niet alleen ellende is. En dat het mij ook heel veel gebracht heeft. Voel zoveel liefde voor het leven en voor mijn man en kinderen. Zo trots en blij hoe ze het doen als jonge volwassenen. Al zullen zorgen altijd blijven. Daar ben je moeder voor. En ik realiseer me dat dit nooit meer over zal gaan.
Samen met Frieda en Alise hadden we het over onze ouders. Mijn vader is op 71 jarige leeftijd overleden ten gevolge van uitgezaaide longkanker. En mijn moeder in 2013 door een herseninfarct. Met beide had ik een hele hechte band. Ik dacht dat ik niet zonder hen zou kunnen. Maar toch gaat alles door. Gelukkig maar dat het wel zo werkt. Al wil dat niet zeggen dat ik ze niet mis. Zo moet ik ook nog vaak aan mijn broer denken. Die in december 2015 is overleden ten gevolge van uitgezaaide prostaatkanker. Samen zijn we dus ziek geweest. Bizar hoeveel kanker in mijn familie voorkomt. Want ook 2 van mijn 3 zussen hebben al kanker gehad. Maar gelukkig zijn zij genezen. Maar dit schept wel een band. En ga je elkaar nog meer koesteren.
Zo bijzonder hoe mijn leidinggevende weer alle begrip heeft voor opnieuw mijn ziekteverzuim. Maar het voelt eigenlijk zo K.. Juist nu het alleen maar nog beter met mij ging, wordt er al weer de rem op getrokken. Weer het gevoel dat er iets van mij afgepakt wordt. Vele collega's die begaan met mij zijn. En waarvan een groot aantal heel speciaal voor mij zijn. Wat door mijn ziekte en wat zij weer meemaken nog meer is gaan groeien.
Ik ben ook zo blij met mijn vriendinnetje van al heel vroeger. Ze kan altijd van die lieve dingen zeggen of schrijven. En ziet mij als een kanjer. Maar ze beseft niet dat ze dit zelf ook is.
En zo mag ik mij prijzen dat mijn lijstje nog groter is met fijne contacten. Mijn lieve schoonouders, overige familie, buren en vrienden.
Vriendschappen die ik heel erg koester. Maar ook voor hen gaat alles door. Gelukkig maar. Ik ben ook intens blij en dankbaar dat het met mij gaat zoals het gaat. Besef heel goed dat ik echt van geluk mag spreken dat ik nu al ruim 4 jaar complete remissie heb. Maar besef ook dat ik voorlopig nog niet los zal komen van het feit dat ik borstkanker heb gehad.
Juist daarom is en voelt lotgenoten contact zo fijn en bijzonder. Ik had dat in 2017 met Miepi. Heb zeer zeker nog een zwak voor haar. Maar doordat Miepi nog zoveel tegenslagen heeft gehad, heeft ze keuzes moeten maken.
2019 gaat het jaar worden met niet 1 speciale vriendschap. Maar met meerdere speciale vriendschappen. En dat door die ene vraag : wie heeft er zin om mee te gaan lunchen? Het lijkt niet maar het is dat de vriendschappen zoals ik die ervaar hier op Kanker.nl steeds hechter worden. Ik lees en voel het ook terug hoe we op elkaars blogs/berichten reageren. Wat voor mij ook een belangrijke reden gaat worden dat ik niet los wil komen van.... Het wordt alleen maar specialer en warmer. Het voelt zo goed. Zo fijn. Zo waardevol. Zo respectvol. Echt heel bijzonder. Vandaag hebben we helaas afscheid moeten nemen van Jolanda. Heb tijdens de dienst haar kracht en energie gevoeld. Zij had er zich zo op verheugd dat we haar met een klein groepje live gingen bezoeken. Maar doordat ze zo hard achteruit ging heeft ze dit af moeten zeggen. Wat is er veel aan haar gedacht en over haar geschreven. Dat zegt heel veel over Jolanda. Maar ook wat kanker.nl je kan brengen.
🙏🕯️🍀🕯️🍀🕯️🍀🕯️🙏
20 reacties
dank je lieve dasje ,mijn gedachten waren ook bij de oh zo lieve sterke jolanda ,jammer genoeg heb ik haar nooit ontmoet ,snik ,may god bless her ,kippevel ,en idd er onstaan hier heel veel vriendschappen ,ben blij dat ik hier blog ,en in october erbij kan zijn..........liefs marjo
Lieve Dasje, dank je wel voor je blog en bedankt voor ooit die ene zin, wie heeft er zin om mee te gaan lunchen.... je had vast nooit verwacht wat daar allemaal uit zou ontstaan... Vriendschap! ❤️ xx Kim
For ever💪👊💋
Bedankt voor je warme, mooie blog. Ik ervaar precies hetzelfde. Had dat nooit verwacht, ik deed nooit veel met sociale media e.d., maar deze site is goud waard. Als je kanker hebt kun je mensen kwijtraken, dat is mij ook gebeurd, maar ik mis ze al lang niet meer. Ik dacht dat mijn wereld heel klein zou worden, maar die heeft zich juist uitgebreid, o.a. door deze site maar ook daarbuiten. Zo veel liefde en warmte kom ik tegen, veel meer dan voorheen.
Ik had nog steeds 1000 keer liever geen kanker gekregen, maar nu ik het toch heb, laat ik me verrassen door wat er op mijn pad komt en zoals in jouw titel zo passend staat: het brengt ook rijkdom.
Liefs, Hanneke
Och lieve Hanneke. Tijdens het schrijven van dit blog bericht had ik dezelfde gedachte maar niet opgeschreven. Nog steeds zou ook ik 1000x liever hebben dat ik geen borstkanker had gehad. En ik besef dat dit gevoel nog sterker zal zijn als je niet meer beter kan worden. Maar helaas kunnen we het niet in een diep bos weg leggen. Maar heb je wel de keuze hoe je hier mee verder gaat. En waar je open voor staat. Net als jij koester ik vooral de hele warme contacten en vriendschappen die hierdoor zijn ontstaan. Warmegroet Dasje 🌹🌹🌹
Lieve Hanneke, je zegt het zo treffend! Frie is eens over mij 'gestruikeld' toen ik opschreef wat ik in de epiloog van mijn boek geschreven heb, namelijk dat ik blij ben met de kanker die ik heb. Dat voelde toen ook zo; ik heb het minstens 7 x verwijderd en toch telkens weer opgeschreven. En nee, ik ben niet blij dat ik kanker heb, Maar ja, door het hebben van mijn kanker zijn er dingen gebeurd en heb ik ervaringen en kennis opgedaan, die ik anders niet gekregen, ervaren en geweten had. En juist díe dingen hebben mijn én ons leven enorm verrijkt. En ja, ik zou nog steeds per direct gezond willen zijn! En ja, als ik een toverstokje had, toverde ik iedereen beter! Helaas..... dat kan niet. Dus halen we het beste uit het allerslechtste dat bestaat..... Liefs, knuffel, kus! xxxxx Hebe
Lieve Dasje, iedere keer als ik jou lees en blogs van lotgenoten waarmee ik contact heb, dan kan ik mijn tranen niet bedwingen... ik ben jou/jullie zo zo zooo dankbaar! Bedankt voor het delen van je mooie blog en je warme woorden ! Ik leef met jullie allemaal mee. Veel liefs Cecylia xxx
Dikke knuffel, lieverd 🤗😘💋
Vriendschap verbondenheid lotgenoten voor lief en leed. Ook mij heeft dit in 2019 veel gebracht. Genegenheid warmte liefde verdriet maar ook zeker vriendschap verbondenheid en veel liefde.
Bedankt voor je oproep destijds. Bedankt dat je er bent.
Liefs Alice❤
Jij/jullie zijn mij heel dierbaar. Dikke knuffel 💋
Lieve kleine maar ó zo grote Dasje! Je schrijft het prachtig dat het inderdaad maar goed is dat het leven verder gaat ook al lijd je groot verlies. Ons gemis zetten we om in kracht om de ons resterende tijd zo goed mogelijk te benutten; en er vooral ook zoveel mogelijk geluk en plezier in te hebben. Dat valt zeker niet altijd mee, maar het wordt ons gemakkelijker gemaakt doordat we ons kennen en ons aan elkaar 'gegeven' hebben. Daarmee delen we de tranen, maar krijgen we ook een boost om geluksmomenten te delen. Dát doet échte vriendschap! Een rijkdom om te koesteren en heel erg dankbaar voor te zijn. Het bijkomende 'gevolg' van een dergelijke vriendschap is dat we sterker worden. Sterker voor onszelf, voor elkaar, en zeker ook voor anderen om ons heen. Vele hele dikke knuffels voor jou lieverd! xxxxx Hebe
lieverd.
Lieve Dasje,
Bedankt voor je mooie blog! Fijn dat kanker, hoe naar ook, je ook positieve dingen gebracht heeft. Zo ervaar ik het ook. Vriendschappen en andere warme relaties, onder meer met je gezin en familie, zijn zo belangrijk om positief te kunnen blijven onder moeilijke omstandigheden. Knap dat je, ondanks dat kanker jouw familie zo geraakt heeft, de positieve kant er nog van kan zien!
Wanneer vindt de volgende lunch plaats en waar?
Liefs, Jessica
Hoi Jessica. Donderdag 17 oktober Jessica in Utrecht. Heb je zin en tijd om ook te komen? Zou leuk zijn. Warme groet Dasje 🌹🌹🌹
Hoi Dasje
Ik volgde Jolanda al een hele tijd maar had niet echt de moed om iets te schrijven. Het was denk ik te confronterend denk Ik nu en dat wilde ik vermijden. En nu is ze er niet meer, eest Doortje en nu Jolanda en het voelt als een groot verlies en ondanks dat ik dacht dat ik zo sterk ben kwamen er toch tranen. En nu lees ik jouw blog en zijn daar opnieuw tranen. Ik besef dat ik niet voor alles kan weglopen en dat tranen best mogen en dat voelt wel als een opluchting. Misschien moet ik me ook meer gaan uiten en zal dat me gaan helpen. Ik ga het in ieder geval proberen en misschien helpt het met behulp van jullie blogs en antwoorden. xxx Zonnig
Lieve, lieve Zonnig. Nu ik je biografie heb gelezen komt jouw berichtje nog veel meer binnen. Terwijl het mij al zo raakte. Het ontroert mij enorm dat mijn blog zoveel bij je los heeft gemaakt. En ben, hoe gek het misschien ook klinkt, blij dat je nu wel een reactie hebt geschreven. Ik ga je een persoonlijk berichtje sturen. Liefs Dasje 🌹🌹🌹💖😘
Lieve Dasje,
Fijn dat jullie met zijn 3 en gegaan zijn. Bijzonder die vriendschap. Kanker in je leven in inderdaad k.t maar de vriendschappen die ontstaan zijn bijzonder. Zonder kanker had ik jullie niet!
Kus,
Pascal
Lieve Dasje,
Wat een mooie blog weer en wat heftig toch steeds weer, de bikkels die ons moeten verlaten. Ik snap wat je bedoelt, natuurlijk hadden we allemaal geen kanker willen hebben maar zijn wel anders in het leven gaan staan.
Wij kunnen genieten als geen ander, wij kunnen verdrietig zijn als geen ander, wij kunnen dapper zijn als geen ander en troosten als geen ander.
Een nieuwe wereld is open gegaan waar we eerder geen weet van hadden.
Lieve bikkels, we blijven ervoor gaan en omarmen het leven en koesteren de mooie herinneringen van hen die ons aardse bestaan verlieten.
Weet ff niks te zeggen ,behalve dat ik het emotioneel ving jullie saamhorigheid en vriendschappen 🙏✨