3. Met een sneltreinvaart naar de overgang.......
Met alle afspraken die er staan kan ik niet anders dan beseffen dat de sneltrein nu aanstalten begint te maken om te vertrekken. Vanmorgen stond een afspraak gepland met de radiotherapeut, gelukkig belde ze mij vanmorgen al op om te vragen of het gesprek ook telefonisch kon, anders had ik bij het verkeerde ziekenhuis gestaan. In het SKB in Winterswijk doen ze geen bestralingen, dit wordt in het MST in Enschede gedaan, alsmede een eventuele borstreconstructie. De radiotherapeut gaf aan dat er een mogelijkheid zou kunnen bestaan dat ik alsnog bestraald zou kunnen worden als ze ook maar iets van verdenkingen hebben op toch uitzaaiingen in mijn klieren dat zouden dan 15 sessies worden in 3 weken (doen we ff toch) Ze legt mij uit wat bestralingen doen, helaas ken ik dit proces al maar alleen als toeschouwer. Ik vroeg mij af of dit consequenties heeft voor eventuele reconstructie, ik heb namelijk al bedacht dat ik een reconstructie wil van lichaamseigen weefsel, wil geen protheses in mijn lichaam, ben daarom mezelf al vet aan het mesten om wat borsten te kweken op mijn buik :-)) maar met de dood van mijn zus nog vers op mijn netvlies vind ik het cosmetische aspect maar bijzaak, ik WIL alleen maar beter worden. Gelukkig heb ik mijn lief die mij laat zien wat onvoorwaardelijk is, hoop alleen dat mijn karakter een beetje leuk blijft ;-)
De radiotherapeut gaf aan dat de amputaties en reconstructies in 1 operatie zou kunnen, scheelt weer nog een operatie en ze heeft mij doorverwezen naar de plastisch chirurg daar. Ik werd vandaag al gebeld voor een afspraak, 16 april best snel al....
Er staat eerst een andere operatie te wachten die eigenlijk volgens de oncoloog zo snel mogelijk gedaan moet worden, vandaar vandaag de afspraak met de gynaecoloog. Had haar in januari nog gezien voor een cyste die ze tijdens een aorta onderzoek in januari hadden ontdekt en uit het niets was verdwenen tijdens het consult wat ik had bij haar. "goh zie ik je toch nog sneller dan gedacht" zei ze, ik had haar liever helemaal niet teruggezien maar goed ik snap de noodzaak. Mijn eierstokken rammelen al lang niet meer na twee prachtige kinderen en de overgang in aantocht, maar het besef dat ze nu mijn vijand aan het worden zijn ben ik ze liever kwijt dan rijk. Woensdag begin ik met de chemo, volgende week is het rust week, ik hoop dat ze volgende week de OK inplannen nu ik mij nog enigszins goed voel, dan mag ik van mezelf zielig onder een dekentje op de bank blijven liggen want eigenlijk had ik al ingepland om weer te gaan sporten volgende week. Een week weinig doen, das lang geleden. Ik moet eraan gaan toegeven, het is niet anders..... hoop alleen dat de overgang mij een klein beetje gaat ontzien, maar ook dat ga ik loslaten al heb ik wel al in Spanje een waaier gekocht, want ik vrees een hele hete zomer dit jaar :-p
Voor morgen staan er weer twee afspraken gepland, om 14.00 uur met de chemo verpleegkundige, zij gaat mij alles uitleggen over de chemo, welke voorzorgsmaatregelen er getroffen moeten worden, hoe ik de WC moet gaan doortrekken enz enz. en om 15.00 uur met de diëtiste, ga haar vragen of Sushi wel in het menu mag blijven ;-).
Maar morgenochtend gaat lieve Engel eerst mijn haren kort knippen..... het zal even slikken worden, de tranen zullen rijkelijk vloeien I guess, maar ik ga ervan uit dat mijn wilde haren echt wel weer terug komen, want een leeuw zonder manen kan echt niet!