De rode draad

4 maart….de dag dat ik te horen kreeg dat ons leven volledig op zijn kop stond, dat we een achtbaan in werden getrokken, de horror achtbaan waar niemand om vraagt maar wel mee hebt te dealen… de achtbaan vol met angst, verdriet, boosheid, pijn en daarnaast de behandelingen…. 4 intensieve AC kuren…

Het is vandaag een week na de operatie en sta er eigenlijk van versteld hoe mijn herstel verloopt, dus eerder dan ik zelf had verwacht een nieuwe blog. 
Op wat wondvocht vorming en een oncomfortabel compressievest na heb ik eigenlijk geen klachten in iedere geval geen pijn, ik vergeet zelfs mijn…

Vandaag mijn laatste dag voor de operatie….. morgen is het dan zover….. ik hoop dat er morgen echt een einde komt aan de kanker… dat het weg is en nooit meer terug komt, dat ik genezen ben en dat de rode kankerdraad over mag vloeien naar heling en dat ik de laatste ben in mijn familie die kanker…

Ik werd vanmorgen wakker en zag dat het druilerig weer is buiten na flink wat warme dagen gehad te hebben. De sluierbewolking voelt een beetje aan als hoe ik mij voel momenteel, daarnaast ben ik snip verkouden koud en rillerig hopelijk gaan de twee paracetamollen snel hun werk doen zodat ik mij weer…

Normaal gesproken rollen de woorden zo uit mijn vingers om een blog te schrijven, maar ik heb zoveel informatie gekregen deze week, zoveel gedaan ook deze week, veel emoties gevoeld en angst gehad dat mijn hoofd het allemaal nog een beetje moet gaan processen...... 

Laat ik beginnen met dinsdag, de…

Het is vandaag 13 augustus, terwijl de mussen van het dak vallen, het buiten echt niet te doen is vanwege de hoge luchtvochtigheid waar ik nu heel slecht op ga bedenk ik mij dat het weer tijd is voor een nieuwe blog. 
Normaliter zou ik mij vandaag voorbereiden op de nieuwe kuur van morgen.... echter…

Het is twee weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef, dus weer tijd voor een nieuwe update waar ik sta en wat er speelt.

Laat ik met het leukste beginnen, vandaag is Levy jarig, mijn oudste mag alweer 22 kaarsjes uitblazen vandaag en wat ben ik trots op hem, het is een echte man aan het worden…

Sinds de diagnose op 4 maart jl. lijkt de tijd stil te staan, al zie ik aan alles om mij heen dat het leven doorgaat, door raast, voor mijn gevoel sta ik nu al bijna 4 maanden stil al gebeurt er natuurlijk ontzettend veel en is mijn lichaam hard aan het werk, gevoelsmatig ben ik er wel maar ook weer…

Gisteren kreeg ik een berichtje van iemand die reageerde op een foto die ik had geplaatst op mijn instagram pagina zips_reis_naar_overwinning en ze stuurde mij dat ze mij altijd ziet lachen op foto's, maar zich afvraagt wat er achter dat masker schuil gaat. Die kwam wel even binnen want ik begreep…

Na mijn laatste AC kuur met de bijbehorende bijwerkingen, kreeg ik een week extra rust om mijn beenmerg weer aan het werk te krijgen. De bijwerkingen zoals de misselijkheid en algehele malaise gevoel duren een dag of vijf. De mist daarintegen blijft hangen, ik zeg altijd gekscherend "the lights are…