24. Station chemo gepasseerd, volgende bestemming operatie........

Het is vandaag 13 augustus, terwijl de mussen van het dak vallen, het buiten echt niet te doen is vanwege de hoge luchtvochtigheid waar ik nu heel slecht op ga bedenk ik mij dat het weer tijd is voor een nieuwe blog. 
Normaliter zou ik mij vandaag voorbereiden op de nieuwe kuur van morgen.... echter heb ik besloten dat ik vorige week woensdag mijn laatste kuur heb gehad. Ik moest er nog twee, ja wat zijn twee chemo's nog....... met die gedachte heb ik ook wel lopen vechten.... maar ik kon niet meer, mentaal zat ik er zo doorheen dat ik voor mezelf de stip op de horizon moest zetten. Ik heb in totaal 14 kuren gehad en tijdens mijn gesprek met de oncoloog vorige week maandag gaf ik ook aan dat 12 paclitaxel/carbo kuren ook geen 100% garantie geven. De oncoloog was het er niet helemaal mee eens maar bevestigde wel dat ik inderdaad geen garantie heb als ik de kuren wel af zou maken. Zouden die twee laatste kuren echt het laatste zetje geven om de eventuele tumorcellen te sterven? Who knows...... maar ik moest mijn gevoel volgen en dat heb ik ook gedaan. Er werd mij wel eens gevraagd of ik geen spijt zou krijgen stel nou dat het niet goed zou uitpakken...... ik heb gehandeld naar wat ik voelde dat nodig was voor mij op dat moment en met dat in mijn achterhoofd heb ik de rust gevonden. Geen chemo's meer, geen gif meer in mijn lichaam, mezelf weer even "normaal" voelen, mens kunnen voelen en het allerbelangrijkste dat ik weer even een moeder kan zijn voor Lyam en niet de hele dag op bed lig of op de bank hang als iemand die flink heeft heeft doorgehaald tijdens een fout feestje. 
Dus vorige week mijn laatste gifinfuus gehad, ik had een grote doos Merci meengenomen voor de lieve verpleegkundigen die mij iedere keer weer met zorg en toewijding de naald in mijn aders wisten te prikken..... (vraag mij af of de Merci ze hun niet de neus uitkomen) allemaal lieve mensen die mijn klaagzang iedere keer weer moesten aanhoren....... ik hoop ze ook nooit meer te hoeven zien althans niet in die setting.

Met de laatste kuur in mijn aders had ik een leuk vooruitzicht, namelijk een weekend naar mijn zus in Makkum..... even weg uit de omgeving waarbij de muren op mij afkwamen, mijn lieve zus die mij graag wilde verzorgen maar dit niet fysiek niet kon doen heeft dat in het weekend dubbel en dwars ingehaald. Martijn en Lyam brachten mij erheen, het was de bedoeling dat Lyam weer met Martijn mee ging naar huis, maar hij vond het zo fijn dat Lyam wilde blijven..... we hadden voor Lyam niks meegenomen achteraf had ik het misschien wel kunnen weten maar goed mijn zus had wat mooie kleding gekocht en een tandenborstel.... en dus ging Martijn helemaal alleen weer terug naar de Achterhoek. Voor hem ook wel even fijn een paar dagen rust, nergens voor te hoeven zorgen dan alleen de hond..... Lyam en ik hebben ons vermaakt, mijn zus kan ontzettend heerlijk koken en ik ben heerlijk in de watten gelegd door haar. Onze band is door de dood van onze zus nog sterker geworden en hoewel ze niet naast de deur woont hebben we meerdere keren op een dag contact met elkaar zodat ze toch een beetje dichtbij mij blijft.

Gisteren zijn we weer thuis gekomen, Martijn heeft ons weer opgehaald, misschien toch beter geweest om nog even te blijven want de hitte in de Achterhoek is niet te harden..... tja ik moet toch ergens over blijven klagen :-)
Momenteel voel ik mij wel goed, ik ben nog wel snel moe maar wil weer wat aan mijn conditie gaan doen. Vorige week maandag heb ik zelfs al een beetje gesport en ik moet zeggen dat het mijn niet geheel tegen viel. Deze week maar even wat rustiger aan doen al staat er wel iets leuks op de planning.

Donderdag 15 augustus ben ik jarig en mag ik 48 kaarsjes uitblazen, 2 kaarsjes meer op de taart dan mijn moeder die op haar 46e stierf.  46 jaar heeft altijd vreemd aangevoeld voor mij, het was voor mijn moeder het einde...... toen ik 46 jaar werd was ik blij dat ik gezond en wel deze leeftijd mocht behalen.... het heeft altijd als een bepaalde druk gevoeld ofzoiets weet even niet zo goed hoe ik dat moet omschrijven,  niet wetende dat ik een jaar later op mijn 47e toch de diagnose borstkanker kreeg. Nu heb ik dat met de leeftijd van mijn zus...... ze is maar 59 jaar geworden..... ik hoop dat ik nog heel lang mee mag gaan, maar garanties heb je nooit in het leven, daarom vind ik het belangrijk om herinneringen te maken, voor mijn kinderen en voor mezelf..... ik besef mij nu meer dan ooit dat dit het allerbelangrijkste is in het leven. Daarom had ik iets leuks bedacht, op Facebook kwam ik iets tegen van vaarkracht..... zij zetten zich in om kankerpatiënten en het gezin een leuke dag te bezorgen op het water. Ik heb mezelf aangemeld en gevraagd of het mogelijk was om dit op 15 augustus te doen. Lyam mocht van mij kiezen of hij op een zeilboot of motorboot wilde varen, het werd natuurlijk de motorboot want alles wat een motor heeft is momenteel stoer. Ik kreeg bericht dat het doorgaat, dus donderdag geen huis vol visite, maar samen met Levy, Lyam en Martijn op het water bij Harderwijk. Mijn verjaardag wil ik gaan vieren als de behandelingen achter de rug zijn dan kan ik gelijk vieren dat de kanker uit mijn lichaam is en proosten op een nieuw begin. 

Er staan ook weer wat planningen op de agenda.
Maandag de 19e kan ik weer even leeglopen bij maatschappelijk werk, ze was een paar weken met vakantie.
Dinsdag 20 augustus heb ik de MRI, donderdag 22 augustus heb ik in de ochtend de Petscan en in de middag een gesprek met de chirurg ter voorbereiding aan de operatie, wellicht krijg ik dan ook een datum wanneer ik geopereerd ga worden. Spannende week dus nog even maar wel fijn dat alles zo snel doorgaat en ik niet weken hoef te wachten zoals ik bij andere lotgenoten wel eens lees. Het is Lyam's laatste week vakantie volgende week, ik wil nog even wat leuke dingen met hem doen hoop dat ik genoeg energie heb hiervoor. Op 2 september heb ik een afspraak met de oncoloog om de uitslagen van de MRI en Pet te bespreken al weet ik haast wel zeker dat ik de uitslagen dan al lang heb bekeken in mijn dossier.

Last but not least, morgen ga ik starten met de Tamoxifen (anti hormoontherapie) al zie ik daar enorm tegenop..... ik heb besloten geen bijsluiters te lezen.... heb mijn zorgen over de anti hormoontherapie wel besproken met de oncoloog, hij zei mij gewoon te beginnen en te zien hoe het loopt...... ik kan bij voorbaat niet weten hoe ik zal gaan reageren al ben ik wel heel erg bang voor de stemmingswisselingen..... ik ga er maar gewoon met open mind in..... we kunnen altijd nog verder kijken naar andere middelen maar voor nu gewoon knop om. Ik krijg als tip mee van vele mede gebruikers om het in de avond in te nemen, dat ga ik maar doen..... moet eerst nog even recept ophalen die al ruim een week bij de apotheek ligt.

Tot snel

oh ennuh mocht je mij willen volgen via instagram zips_reis_naar_overwinning