Het lege-nest-syndroom
Ik begrijp er niets van! Mijn zoon is al meer dan 10 jaar geleden uitgevlogen en ik word vandaag overvallen door een vreemd melancholisch gevoel en ik voelde me instant verdrietig, toen hij vanmorgen na een kopje koffie de deur uit ging. Ik werd overvallen door somberte en had allerlei nare, nergens op gebaseerde gedachten, zoals: Hij heeft me niet meer nodig. Dit was het dan, hij kan zonder je.
In die voorbijgaande jaren kwam hij regelmatig een weekend logeren, bijtanken, tot rust komen. Ik was eraan gewend dat hij niet thuis woonde, dat ie in- en uitvloog, naar zijn eigen plek, zijn eigen huis. Waarom mis ik hem dan nu harder dan ooit?
Ik besluit eerst mijn gedachten te verzetten en geef de badkamer een grondige beurt. Spotify aan en gaan...het gevoel wat me vanmorgen bekroop heeft me overspoelt en ik jank wat af. Zo stom!
Daarna besluit ik te googlen en lees dat ik niet de enige ben, dat het een naam heeft.
Het lege-nest-syndroom.
Het lege nest syndroom (ook wel empty nest syndroom) verwijst naar het gevoel van verdriet, leegte en melancholie dat ouders kunnen ervaren wanneer hun kind uit huis gaat. Het is een natuurlijke fase waarmee iedere ouder een keer te maken krijgt, maar markeert ook een radicale verandering in je dagelijkse leven.
Morgen heb ik een 1ste afspraak bij de oncologisch maatschappelijk werkster van het JBZ. Dit is misschien een 'mooi' voorbeeld van hoe kanker mijn wereld op zijn kop heeft gezet. Waardoor ik niet meer kan slapen, uitgeput wakker wordt en iedere dag weer worstel met allerlei nare emoties. Waardoor ik behoefte heb aan haar ondersteuning.
Zou kanker dit hebben uitgelokt?
Ik besluit een blog eraan te wijden. Deels om van me af te schrijven, dat doet me echt heel goed. Maar ook om aan andere (ex-)kanker patiënten te vragen of zij dit herkennen?
Ik ben oprecht benieuwd.
2 reacties
Ik herken dit zeker. Mijn jongste zoon heeft een maand geleden het huis verlaten na 11 jaar op de wachtlijst gestaan te hebben. Ik had het hier extra moeilijk mee omdat mijn man is overleden vlak voordat bij mij 2 soorten kanker werden ontdekt. Mijn lege nest is nu wel heel erg leeg en mijn toekomst onzeker. Alle dromen die Henk en ik samen hadden zijn vervlogen. Gelukkig komen mijn kinderen regelmatig langs en heb ik lieve vriendinnen.
Maar ook met een partner kan het zwaar zijn om te beseffen dat je opeens in een andere levensfase bent beland. Je voedt je kinderen op om zelfstandig te worden, maar als het eenmaal zover is kan dat zoveel pijn doen. Laat die tranen maar lekker gaan. Ook al is hij al 10 jaar het huis uit. De nostalgie van hoe het ooit was kan je erg verdrietig maken.
Liefs, Monique
Hoi Monique, ik was je al eens 'tegen gekomen' op kanker.nl, maar nav jouw reactie heb ik jouw profiel-biografie eerst gelezen.
Wat verdrietig om te lezen wat jij, je man en jullie kinderen hebben moeten doorstaan in zo'n korte tijd.
Dankjewel voor jouw reactie.
Het lege nest wat nu nóg leger voelt.....pffff...gelukkig lees ik dat de kinderen regelmatig even het nest weer aanvliegen en dat je lieve vriendinnen hebt die aandacht voor je hebben.
Ik hoop ons nest nog vaak wordt aangevlogen.
Lieve groetjes terug!