9- Zorgkosten; niet lullen maar poetsen!!

Het is vandaag 16 september en ik begin eerst weer even met een korte update. Gisteren was ik samen met mijn steun en toeverlaat in het OZG voor de uitslag van de tweede controle scan van mijn long. Best wel spannend, want in tegenstelling tot de eerste uitslag heb ik deze keer niet echt verbetering bemerkt in mijn lichaam. Ik hoest nog steeds zelden, heb geen slikklachten en voel me eigenlijk best goed. En het wantrouwen in mijn lichaam is groot, kanker is en blijft een sluipmoordenaar! Maar de uitslag was goed! Uiteraard vroeg ik gelijk naar het meetbare, maar ze hebben het deze keer niet gemeten. Ze heeft de scan nog doorgescrold en de tumor is te vergelijken met een soort van inktspat, het is dus niet mooi rond of vierkant. De scan komt overeen met die van 9 weken geleden, geen groei, maar ook geen krimp. De specialisten zijn hier uitermate tevreden over en daar sluiten wij ons dan ook graag bij aan. Ook mijn bloedwaarden zijn goed, optimaal zelfs. Morgen krijg ik de vijfde dosering immunotherapie. Dit is nu telkens om de 6 weken en de scans zijn dan om de 12 weken. En daarnaast heb ik nog steeds twee keer in de week fysiotherapie. Het voelt zo waar als een beetje rust! De nieuwe (tweedehandse) auto is aangeschaft evenals de opblaasvoortent. We hebben genoten van onze vakantie( met annuleringsverzekering voor €20,- en zonder prive sanitair) in de Weerribben, zoals ik al aangaf, beetje lezen, beetje vissen en wat spelletjes doen; heerlijk. De aanvraag voor de vervroegde WIA is in behandeling bij het UWV. En ondertussen probeer ik ook nog steeds leuke dingen te doen:). Ik heb veel minder energie als voordat ik ziek werd en 's avonds kak ik vaak in. Samen met ons gezin proberen we er het beste van te maken en heel af en toe pas ik weer een middagje op de kleinkinderen. Waar ik eerder met gemak op 4 tegelijk paste heb ik nu duidelijk een grens gelegd bij 2. Voor onze vakantie heb ik een periode gehad van twee weken dat ik iedere dag in het ziekenhuis zat en dan ook nog in het UMCG. De bestralingen zijn goed verlopen. Mijn heup en bovenbeen zijn bestraald om te voorkomen dat er opnieuw kankercellen gaan groeien waardoor de prothese los kan gaan. Behalve een jeukend bovenbeen en een verdikt litteken heb ik er geen klachten van gehad. Begin augustus had ik de controle bij de orthopeed. Wat ben ik blij met mijn nieuwe heup!!! Wat ben ik blij dat ze me gehoord hebben!!! Ik kan weer lopen en fietsen. De pijn is weg en heb mijn zelfredzaamheid behouden. Lopen kan ik nog niet zover, dat mag wel, maar vermoeidheid gaat me parten spelen. Mijn been gaat dan een beetje een eigen weg en dat loopt lastig kan ik je vertellen. Traplopen gaat steeds beter, maar zonder leuning kan ik dat niet. Fietsen gaat heel goed en sinds een week heb ik een zogenaamde dropper op mijn fiets gekregen, waardoor ik met een hendeltje het zadel kan laten zakken of omhoog kan zetten. Veiligheid boven alles, want vallen zou cruciaal kunnen zijn. De orthopeed vertelde me dat de operatie zoals die van mij vaak als verspilling wordt gezien door de landelijke club van orthopeden en oncologen...........tja, dat is even slikken. Hij gaf aan dat zelf niet zo te zien. Autonomie en pijn vrij zijn levert veel meer op en zo zie ik het ook. Ik realiseer me dat ik heel veel geluk heb gehad met de doorverwijzing en de juiste orthopeed te treffen. En ik realiseer me ook dat het heeft te maken met mijn 'strijdbaarheid' opkomen voor mezelf, zoals ik dat altijd heb gedaan voor 'mijn' bewoners, medewerkers, cliënten en de laatste periode voor jongeren. De kosten van de gezondheidszorg rijzen de pan uit ! Dat is bijna dagelijks te horen en te zien in de journalistiek en media. Laat ik voorop stellen dat ik van mening ben dat we in Nederland een kwalitatief goede zorgverlening hebben. Ik ben blij dat ik daar mee geholpen ben! Maar de contrasten zijn erg groot. In de periode van de ouderenzorg heb ik veel moeten bijdragen aan bezuinigingen. We starten s morgens met 3 verzorgenden op 16 dementerende ouderen, die allemaal geholpen moesten worden met de ADL. Als er een collega ziek werd, werden de eerste twee ziektedagen niet vervangen, dan was je dus met 2 medewerkers. We werkten ons een slag in de rondte! Met de feestdagen waren er natuurlijk extraatjes maar het was karig, een kerstbrood en wat paaseitjes was het wel zo ongeveer. Zuinigheid alom! In de thuiszorg werd er gepuzzeld met routes. Steunkousen 10 min, douchen 30 min, toiletbezoek 10 min en dan de reistijd er tussen in. En dan de soorten verzorgenden, de B-ers, C-ers en de IG-er en VP-ers, tijd was geld en geen geldige indicatie was geen geld! Als leidinggevende regelde ik ook vaak de indicaties, contacten met het CIZ en over het algemeen verliep het goed. Extraatjes met de feestdagen voor het personeel waren er niet er was ook geen tijd voor extraatjes, want alles verliep onder controle van de klok! Dankbare cliënten daar deed je het voor! En daarna kwam ik terecht in de spoedzorg. Ik heb er nooit geen zuinigheid ervaren! Wel drukte; 60% is reële spoed maar 40% had ook de eerstvolgende werkdag naar de eigen huisarts gekund. De spoedzorg is in Nederland goed geregeld, maar wanneer de burgers een beetje minder eisend zouden zijn, zou dit veel minder belastend zijn voor alle huisartsen (spoed)posten! Maar goed de extraatjes tijdens de feestdagen waren er volop! Daar had ik altijd wat moeite mee omdat ik het beeld van het verpleeghuis nog steeds op mijn netvlies had staan. En dan de jongeren.......Jeugdzorg is in Nederland ook goed geregeld, maar zodra zij 18 jaar worden veranderd de wetgeving. Er zijn heel veel jongeren die een valse start hebben doorgemaakt. Zij ontwikkelen vaak hechtingsproblematiek, ontwikkelingsstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen. Voordat ze 18 jaar worden hebben ze vaak al een heel traject aan jeugdzorg achter zich liggen. Wanneer het duidelijk is dat ze hulp nodig hebben zijn er lange wachtlijsten. En het systeem is ondertussen zo ingericht dat de gemeentes een behoorlijke stem hebben in de zorgverlening. Stel je toch eens voor dat mijn casus, vastgesteld door de vakkundige specialisten eerst werd voorgelegd aan een commissie van ambtenaren??!! Dat zou toch absurd zijn?? Maar zo is het wel geregeld in de sociale, psychische zorg, niet alleen voor jongeren, maar ook voor de ouderen. Deze zorg wordt namelijk georganiseerd door door Wet Maatschappelijke ondersteuning. Het wikken en wegen wordt besloten door de gemeenten, en geloof me dit heeft weinig meer te maken met dat wat het beste is voor de cliënt, maar vooral met de kosten! De Wet Maatschappelijke Ondersteuning was vooral bedoeld om de burgers mee te laten participeren. Niet leunen op een gemeente, maar juist steunend zijn. Voor veel burgers is dit echter niet weggelegd. Nederland kent een enorme regelgeving en zorg daar maar eens wegwijs in te worden.......... Ik weet uit ervaring dat er heel veel zorgverleners en organisaties heel erg hun best doen om de zorgkosten op orde te krijgen, maar dat allerlei regelgeving en bureaucratie dit in de weg staan. Voordat ik ziek werd heb ik twee woon-leer-werk trajecten opgezet voor jongeren, één in het Oldambt en één op het Hogeland. Jongeren begeleiden naar zelfstandigheid gedurende een jaar; kosten 10.000 euro op jaarbasis per jongere. Omdat er te weinig woonruimte wordt geboden, blijven deze jongeren vaak hangen in de dure zorgconstructie, bijvoorbeeld het beschermd wonen kost; 70.000 euro op jaarbasis........Hoe moeilijk kan het zijn om bestemmingsplannen te wijzigen??? Om Tinyhouses te bouwen, om containerwoningen te plaatsen......het lijkt niet alleen heel simpel, HET IS HEEL SIMPEL! Niet lullen maar poetsen!!! Er zou een enorme winst gehaald kunnen worden in preventie! Uiteraard een gezonde levensstijl, maar ook in het sociaal werk. Hierop is de laatste jaren enorm bezuinigd door gemeenten en overheid. Burgers die ondersteuning nodig hebben maar niet krijgen, komen uiteindelijk bij hun huisarts terecht met klachten. Het zou veel beter zijn deze burgers te ondersteunen vanuit sociaal werk zodat de huisarts wordt ontzien en de forse kosten worden bespaard. En er is veel winst te behalen door beter samen te werken, wat ik al eerder benoemde in mijn blog. Een dossier die gedeeld kan worden met verschillende domeinen, zodat ze in het UMCG weten wat mijn uitslagen van het OZG zijn en als ik een beroep zou moeten doen op de spoedzorg dat ze daar met één klik kunnen zien wat er aan de hand is. En nu ik toch bezig ben en weer eens in 'mijn kracht' zit. De tekorten in het zorgpersoneel kunnen binnen 5 jaar weer opgelost zijn! Haal de aloude inservice opleiding terug!! Voor de zorg en de verpleging. En geef de MBO4 verpleegkundige de status terug die ze verdienen. Vroeger hadden we een bezetting van 40% leerlingen en 60% gediplomeerd, dat werkte uitstekend. Iedere leerling had een arbeidsovereenkomst én salaris met uitzicht op een vaste baan met doorgroeimogelijkheden. BBL is een verkapte vorm van bezuiniging!! Het werk in de zorg moet weer aantrekkelijk worden en geloof me, jongeren op de HAVO en VMBO willen heel graag in de zorg werken, maar dan moet daar wel iets tegenover staan! HBO verpleegkundigen zijn mogelijk hoger opgeleid, maar in de praktijk is de MBO verpleegkundige net zo waardevol. Ik weet ondertussen dat de immunotherapie erg duur is (tussen de 70.000 euro en 250.000 euro) en ben superblij dat het aanslaat en hoop dat ik er nog zeven jaar mee vooruit kan! Ik ben blij dat het niet als verspilling wordt gezien en dat ik het waard ben. 'Mijn' specialist bepaald samen met mij mijn behandeling en daar komt niemand tussen en zo zou het ook in de andere zorgdomeinen geregeld moeten worden; Maatwerk, patiënt/cliënt centraal, resultaat gericht........................niet lullen maar poetsen! Ik hoop dat ik met deze blog een paar mensen bereik die de mogelijkheid hebben om veranderingen in gang te kunnen zetten, die dezelfde passie voor de zorg voelen dan ik!