5 April 2018 Chemo kuur 3 & bestraling nummer 11

Goedemorgen allemaal, 
Na een heerlijk lang Paasweekend, waar Bas en ik gelukkig enorm van konden genieten, was het tijd voor chemokuur 3 en bestraling 11. Vandaag kan ik zeggen dat ik op de helft zit van het eerste traject (chemo en uitwendige bestraling) en dat geeft een goed gevoel. Daarna komt nog de inwendige bestraling, maar dat is weer een ander verhaal en eerst maar even traject 1afronden. Ik merk dat mijn lichaam iedere week toch weer anders reageert op de chemo. De eerste week was ik continue misselijk en had ik geen eetlust. In de tweede week had ik enorme dieptepunten, maar de laatste dagen van die week voelde ik me best oké. Deze week voel ik me minder beroerd, maar wel meer moe. Dus we doen alles op het gemakje. Probeer steeds kleine beetjes te eten zodat ik op gewicht blijf en voor behoud van mijn spieren. Want ik heb nog steeds de vakantie naar Canada in mijn hoofd en wil dan wel die berg op kunnen klimmen, dus goed eten en bewegen zijn een must. Natuurlijk merk ik wel dat dit hele traject een flinke aanslag op mijn lijf is, maar ik wil wel proberen om zo min mogelijk in te leveren, zodat ik na de behandeling weer mijn conditie op kan bouwen. 
Nog even kort iets over mijn verblijf afgelopen maandag op dinsdag in het ziekenhuis. Zoals jullie inmiddels wel hebben kunnen lezen helpt mijn positieve kijk op veel zaken mij door de dagen heen. Iets waar ik niet veel moeite voor hoef te doen, maar wat gewoon in mij zit. Zowel in mijn werk als in mijn privéleven pas ik het toe. Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis kom ik veel verschillende kamergenoten tegen. Van veel oude lieve oma en opaatjes tot afgelopen maandag dus een vrouw die toch wel een hele andere kijk op de zaken had(laat ik zeggen type "Broekhoven". Wat kan een mens toch zeuren zeg. Laat ik even in haar woorden praten, er was vooral veel k.t Natuurlijk is een ziekenhuis niet prettig, maar iedereen daar doet enorm zijn best om het zo prettig mogelijk te maken. Hier een aantal voorbeelden die ik in een kleine 24uur voorbij heb horen komen: 
- het infuus zat k.t zo kon ze niet met haar mobiel makkelijk vooruit 
- de koffie was niet te pruimen 
- er zaten maar 6zenders op de tv 
- tijdens het toedienen van de chemo mocht ze niet naar buiten (lees een sigaretje roken) 
- ze lag liever alleen op een kamer want ze kon alleen maar met de ramen open slapen 
- de fruitsalade die een vriendin was komen brengen was niet goed, sinaasappel droog, appel zacht 
- de toilet was zogenaamd smerig (wordt denk ik 2keer per dag schoongemaakt🙄) 
-haar vriend kwam 's avonds als verrassing extra langs, ze stuurde hem nog net niet weg 
-ze verveelde zich, lezen deed ze niet, dat was saai 
Dit waren onder andere de zaken die ze duidelijk liet horen, laat staan alles wat ik niet gehoord heb. Van binnen heb ik er soms wel om moeten lachen, maar eigenlijk was het maar heel sneu. Waarschijnlijk was ze bloednerveus en vond ze het allemaal erg spannend. Tja, ieder doet het op zijn eigen manier. Ik kies toch voor de positieve benadering. Je merkt dat je dan ook hele leuke gesprekken kunt hebben met bijvoorbeeld een afdelingshoofd die een praatje komt maken en mij nog herkende van de ballonnen van twee weken geleden😄. Een gesprek met de verpleegkundigen of andere patiënten. Volgens mij blijft het nog steeds zo: Wie goed doet, goed ontmoet. Iedereen nog een hele fijne week en als het goed is komend weekend lekker genieten van het ☀ 
X Bianca