7 juni 2018 Spoedopname in verband met een gekneusde nier

VANDAAG EVEN RUSTIG AAN😁 
Wat een rare week is het weer. Maandag moest ik 's morgens in het Radboud in Nijmegen het slangetje uit mijn urineleider laten halen. Een ingreep waar ik toch wel een beetje tegenop zag, zeker toen ik de instrumenten zag waarmee ze dat zouden gaan doen. Ik stelde me zo voor dat de doorsnede van je plasbuis nou niet al te groot zou zijn en als je dan instrumenten van een halve cm doorsnede ziet liggen.... Hmmm. Maar ik moet zeggen dat het gelukkig allemaal erg mee viel. Voordat ik het wist zaten ze in mijn blaas en kon ik op een beeldscherm meekijken hoe ze het slangetje van zo'n 30cm zo uit de urineleider trokken(dubbel j katheter). Ik had me voor niks druk gemaakt en misschien scheelt het dat ik inmiddels wel wat gewend ben. Na een uur begon ik wel wat last te krijgen van heftige pijn in mijn rug. Toen dacht ik nog dat dat er bij zou horen en het een logisch gevolg van de ingreep was. Na het innemen van een morfinetablet (die ik nog had van de operatie) zakte de pijn en ging het wel weer. Voordat we 's avonds naar de hondenschool gingen voor het examen van Finn had ik er nog eentje genomen en heb ik in spanning gekeken hoe Finn en Bas alle onderdelen aflegden. Een prachtig team waar met veel plezier naar heb zitten kijken. Ze waren netjes geslaagd en zeker de 8 voor het onderdeel hond/baas is iets waar ik heel trots op ben. Bas heeft de afgelopen maanden de trainingen steeds op zich genomen aangezien ik dan meestal in het ziekenhuis lag. Het was een mooie beloning voor de extra inzet van Bas.  
Na het examen gingen we naar huis en toen begon de ellende. De pijn in mijn linker flank werd alleen maar erger, was niet meer uit de houden en de morfine hielp niet meer. Op advies van de huisartsenpost in Oosterhout dus toch maar de spoedeisende hulp in Nijmegen gebeld en daar naartoe gereden. Daar hebben ze heel wat morfine toegediend en me opgenomen op de verpleegafdeling. De pijn bleef maar aanhouden. De volgende dag kwamen de artsen voor de zaalronde en gelukkig was er een professor bij die een goed idee had: of de urineleider was nog steeds te nauw en er bleef urine in mijn nier staan, dan moest het slangetje terug geplaatst worden òf bij het uithalen van het slangetje uit mijn urineleider was mijn nier geraakt (door de j vorm) en was die daardoor opgezwollen en er vocht in gaan staan. Morfine helpt dan gedeeltelijk tegen pijn, maar niet tegen de zwelling. Dus andere medicatie erin tegen de zwelling en wat bleek na een uur was ik pijnvrij😁. De volgende dag mocht ik gelukkig weer zonder pijn naar huis. Uit mijn bloed blijkt wel dat mijn nierfunctie verlaagd is, dus volgende week opnieuw bloed prikken zodat ze dat goed in de gaten kunnen houden. Het is fijn om weer thuis te zijn en weer verder te kunnen met het herstel, ik was net zo goed bezig😁. Ja, ja, ik hoor jullie al denken, natuurlijk doe ik ook wel rustig aan hoor, zo af en toe dan😉. 
Vandaag ben ik in gedachten bij Siem, een goede vriend van ons. Hij zit op zijn wielrenfiets en wil 6x de al Alpe d' Huez op fietsen. Daar heeft hij maanden voor getraind en door middel van een hoop acties geld ingezameld voor het KWF. Ik heb net van hem gehoord (en de middag moet nog beginnen) dat hij al 3xboven is geweest in de regen en de kou. Wat een prestatie! Ik duim met hem mee en duw hem in gedachten nog een stukje verder vooruit. Wat een doorzetter is hij toch, chapeau! 
O ja, bijna vergeten. We hebben nieuwe bergschoenen gekocht. Kijk eens wat een mooie, nieuwe, stoere stappers. Dat we daar maar weer veel kilometers op mogen gaan maken👍