HDI online training: Minder moe bij kanker week 5, week 6 en lekker op vakantie

Zo... dat is weer een paar weken geleden dat ik heb geschreven. Niet dat ik hier al die weken niet ben geweest. Ik heb zo tussendoor wel steeds wel de blogs van anderen gelezen, maar ik was op vakantie en doordat we hoog in de bergen zaten was het bereik niet op en top om de tijd te nemen om een blog te schrijven. Het liefste deelde ik meteen alle leuke vakantieverhalen, maar ik wil toch eerst nog even iets delen over de training. Misschien is er iemand die overweegt om de training ook te gaan volgen en er in mijn blogs iets meer er over wil lezen. Week 5 en week 6 heb ik inmiddels weer afgesloten. Week 5 stond in het teken van omgaan met heftige gevoelens. Nou.... doe zijn er genoeg. Nu is het niet zo dat ik iedere dag overspoeld wordt ermee, gelukkig niet, maar ik merk wel dat ik zo af en toe toch wel snel geraakt kan zijn. Mijn zelfvertrouwen heeft een knauw gekregen en heeft weer tijd nodig om op te kunnen bouwen.

Week 6 ging over het omgaan met gedachten en angst. Nieuwe oefeningen om naar je eigen gedachten te kunnen kijken. Dit waren wel goede oefeningen voor mij. Van het piekerkwartier heb ik geen gebruik hoeven maken. Ik ben niet een echte piekeraar. Je schiet er immers meestal niks mee op, dus zoek ik meestal maar wat afleiding als ik spanning/stress ervaar. Ik heb ook een lijstje gemaakt van mijn niet helpende gedachten. Iedere dag kom ik ze wel een paar keer tegen. Misschien herken je ze wel, zoals: Ik ben niet snel genoeg, nu ben ik het alweer vergeten, er komt een moment dat het een keer niet te behandelen is, ik moet dit en dit nog doen vandaag. Gelukkig waren er een aantal handige tips die ik hierbij kon inzetten. 

1. Het heeft geen zin om tegen niet helpende gedachten te vechten, van die geluidsgolven win je toch niet.

2. Probeer eens na te gaan welke negatieve gedachten er steeds terugkomen. Radio negativo is niet heel origineel.

3. Probeer een ander radio station uit: radio realiteit.

4.Geloof niet alles wat je in de ether hoort :) .

In week 7 ga ik aan de slag met helpende gedachten. Nu denk ik dat ik daar eigenlijk best goed in ben, aangezien ik meestal wel de dingen van de positieve kant probeer te bekijken en dingen om kan buigen. We zullen zien.

Zo en nu nog een stukje over mijn vakantie. Drie heerlijke weken in de Franse Alpen. Een bezoek aan de Mont Blanc stond al heel lang op mijn lijstje en deze vakantie ging het er dan echt van komen. Nee, niet op het topje, maar wel heel dichtbij en op grote hoogte heb ik hem dan wel kunnen bewonderen. Het blijft een fascinerend gezicht. Na een heftige tocht van 3 uur omhoog wandelen (van 1045 meter naar 2317 meter) kwamen we aan op Plan d'Aquille. Er gaat ook een kabelbaan, maar daar mocht onze hond Finn niet in. We werden voorbij gelopen door fanatieke trailrunners (mensen die deze route omhoog rennen), niet te geloven. Maar ik had me voorgenomen, het maakt niet uit hoe lang we over doen, ook ik kom boven, al is het voetje voor voetje. Na deze tocht zijn Bas en ik apart met de lift verder omhoog gegaan. Een van ons bleef steeds bij Finn.  Op 3777 meter heb ik mijn ogen uitgekeken. Prachtige bergtoppen, klimmers die aan de start van hun expeditie stonden en klimmers bovenop een bergtop. Echt geweldig om te zien. Om te zien ja, want wat een risico's nemen die mensen. Ik kan me iets van de kick voorstellen die het je geeft, maar misschien ben ik toch wat zuiniger geworden  nu ik me realiseer hoe kwetsbaar je bent. Al kriebelt er ook wel iets van binnen als ik het zie, ach wie weet....

In onze vakantie hebben we 8 hikes gemaakt. De een wat langer dan de ander. Niet alleen ik, maar ook Bas merkte op dat ik echt wel langzamer ben dan voorheen. Iets wat me vaak frustreert. Het is soms dubbel. Aan de ene kant ben ik enorm blij dat ik de hikes nog kan maken, aan de andere kant is het ook altijd een spiegel die ik mezelf voorhoud en de grote verschillen met voorheen zie. Door de lymfoedeem heb ik altijd zere benen en met die warmte en grote inspanning maakt dat er niet gemakkelijker op. Toch ben ik ook trots. Trots dat ik het allemaal doe en niet bij de pakken neer ga zitten. Ik loop de berg op met een lach en een traan. Elke keer word ik beloond met een fenomenaal uitzicht. Ik voel me altijd op en top als ik boven op de berg sta, het gevoel dat ik optimaal leef. Het levert mij dan zo veel positieve energie op die mij helpt om door te zetten op momenten dat ik het lastig heb. Als je de foto's zie die ik heb toegevoegd, dan begrijp je misschien een beetje wat ik bedoel.

Naast alle actieve dingen heb ik ook lekker 3 boeken uitgelezen (dagboek van een getuige, het kankerkampioenschap voor junioren en Tottie's vlucht), veel spelletjes gespeeld ( Magic, Kubb, Patchwork, ticket to ride en natuurlijk Yathzee), op veel terrasjes gezeten, gezwommen en Franse plaatsjes bezocht. 

Nu ben ik thuis nog aan het genieten van een paar laatste vakantiedagen voordat het nieuwe schooljaar weer begint. Volgende week trap ik weer af met mijn nieuwe groep schoolverlaters. Ik heb er weer veel zin in. Ik start met 3 dagen en hoop na een aantal weken weer dag 4 op te kunnen gaan  bouwen. Ik denk dat ik daar wel klaar voor ben. De komende weken nog week 7 en week 8 van de online therapie afronden en nog een aantal gesprekken met mijn psycholoog. Ik heb het idee dat ik beetje bij beetje de blokjes weer op elkaar gebouwd krijg en dat het allemaal weer wat steviger staat. Vandaag kreeg ik weer de nieuwe datum voor de volgende controle in de bus. Begin oktober is het alweer zover. 4 Maanden gaan toch snel voorbij zo. Nu nog maar even niet druk over maken. Ik heb me wel voorgenomen om na de vakantie ook een doorverwijzing naar het ziekenhuis in Drachten te gaan regelen. Daar zit veel kennis rondom lymfoedeem en misschien kunnen zij mij nog verder hierbij helpen.

O ja, ik heb me trouwens ook aangemeld voor de Olijfdag die gepland staat op zaterdag 29 september. Op deze dag worden er allerlei lezingen/ wokshops gegeven. Dit jaar is het thema:  Late gevolgen, tijdens en na gynaecologische kanker (zie bijgevoegde foto). Ik ga die dag ook Leontien ontmoeten, een lotgenoot waar ik het afgelopen jaar regelmatig contact mee heb gehad. We hebben veel overeenkomsten en ik kijk er naar uit haar in het echt te gaan zien. Mocht je ook interesse hebben om te gaan? Je kunt je nog opgeven via de site van stichting Olijf.

Tot de volgende keer!

Liefs Bianca