Therapie: Helen Dowling Instituut minder moe na kanker week 7 en week 8 & Olijfdag 2019

Hi,

Al een aantal keer aan dit blog begonnen, maar steeds opgeslagen als concept, het was nog niet klaar. Nu dan hier weer even een berichtje van mij.

De online  therapie van het HDI heb ik inmiddels afgerond. In de laatste weken was het de opdracht om zelf een selectie te maken van de oefeningen en te kijken op welke wijze je die in kon zetten in de week. Ik merk dat ik veel meer geleerd heb om te leven in het nu. Niet te veel bezig te zijn met wat er allemaal in het verleden is gebeurd of met vragen te kijken naar de toekomst. Wanneer ik niet lekker in mijn vel zit of bepaalde tegenslag op de dag tegenkom, grijp ik terug naar een aantal oefeningen die mij helpen om de gedachten te parkeren en weer met beide benen op de grond te staan, zonder mij te verliezen in de gedachten/ gevoelens. Daarnaast lukt het mij om na zo'n oefening op een veel betere manier het gesprek aan te gaan met iemand anders. Ik kan mijn probleem dan beter verwoorden en overbrengen. Hierdoor loop ik veel minder te malen en zijn problemen sneller mijn hoofd uit. Ik heb het gevoel dat ik weer meer kan genieten van gewone dingetjes, me minder zorgen maak en me veel rustiger voel in mijn hoofd en lijf.

Vier weken geleden heb ik weer nieuwe afspraken gemaakt met mijn bedrijfsarts. Ik voelde me goed en was klaar voor de volgende stap: Kijken of het mogelijk is om mijn werkuren uit te breiden. Ik moet zeggen dat de eerste 2 weken prima gingen. Naast mijn 3 volle dagen ging ik voor 2 uur extra naar het werk. Waarvan ik in het begin dacht dat dat paenuts was, merkte ik dat drie kwartier heen en weer drie kwartier naar huis rijden natuurlijk ook erbij geteld moest worden. Ik merk aan mijn lijf en energie dat dat uitbreiden niet zo maar 123 gaat. Aan het eind van de week ben ik zo blij dat ik op de vrijdag even niets hoef. Dan kan ik bijkomen en mezelf rust gunnen. Niemand thuis die iets van mij verwacht en dus over kunnen geven aan de rust. Twee weken terug merkte ik dat ik iedere ochtend misselijk wakker werd. Ik had meer last van buikpijn en vroeg me natuurlijk af waar dat vandaan kwam. Het blijft zo lastig om mijn gedachten dan goed onder controle te houden. Net als ieder ander kan ik natuurlijk ook gewoon een keertje grieperig zijn. Toch is er ook een stemmetje dat in mijn hoofd zegt dat het een reactie van mijn lichaam kan zijn op de uitbreiding van mijn werkuren. Misschien is 3 dagen werken wel de max. Een beklemmend gevoel, als je zo veel van je baan houdt en het liefste 5 dagen ermee bezig zou willen zijn. Het is een proces waar ik al anderhalf jaar mee bezig ben. Accepteren dat "waar een wil is, is een weg", misschien in dit geval toch niet altijd op zal gaan. Ik voel me inmiddels wel weer iets beter dan een aantal weken terug. Het onrustige gevoel in mijn buik zit er nog steeds. Maar omdat ik volgende week weer een controle-bezoek aan het ziekenhuis op de planning heb staan, zou het ook nog van de spanning kunnen komen. Daarnaast speelt verkleving in mijn buik en bestralingsschade natuurlijk ook een rol. Gelukkig weet ik dat ze in het ziekenhuis weer uitvoerig alles zullen checken en mocht er toch weer iets zijn, ik daar in goede handen ben. 

Nu ik dit blog af schrijf ben ik inmiddels weer een week verder. Vanmiddag staat de controle in het Radboud gepland. Kreeg in vanmorgen een telefoontje dat mijn eigen arts ziek is en dat ik kan kiezen of ik vanmiddag bij een andere arts op controle kom of de afspraak 3 weken verzet. Wat een dilemma. Ik overleg met mijn man. Ik heb hem even nodig omdat ik zelf geen keuze kan maken. Het is lastig om vertrouwen te hebben in anderen, maar aan de andere kant is het vooruitzicht om de komende weken weer in spanning te zitten geen fijn vooruitzicht. We besluiten om vanmiddag dus gewoon te gaan en mochten we geen goed gevoel overhouden aan de controle, dan maken we alsnog een vervolgafspraak  bij mijn eigen arts. Het bijzondere is dat het spreekuur waarschijnlijk overgenomen wordt door de arts die bij mij 4 jaar geleden in het ziekenhuis in Tilburg BMHK constateerde. Ze is een aantal jaar geleden ook in het Radboud komen werken. Wat is het wereldje dan weer klein hè, ben benieuwd. Fijne dag allemaal!

Hmmmm bedenk me net dat ik nu vergeten ben om te vertellen over de Olijfdag van vorige week. Dan maar even een fotootje toevoegen. Kort samengevat was het een zeer waardevolle en soms confronterende dag. Het was een perfecte manier om nieuwe informatie op te doen. Allemaal stands, lezingen, gesprekken. Zeker een aanrader voor iemand die net als ik geconfronteerd is met gynaecologische kanker. Volgend jaar is het weer, dus mocht je twijfelen.... Je hebt nog even om er over na te denken, maar ik zeg DOEN :)

Liefs Bianca