The goal is to die with good memories, not dreams.

Ik draai mij om kijk nog 1 keer over mijn schouder. Het is pikkedonker buiten en ik zie in de verte de lampjes van de haven en alle huisjes aan de kust liggen. We laten Noorwegen weer achter ons en zijn op weg met de ferry naar Denemarken. De herinneringen aan vele winterse avonturen nemen we met ons mee. Bas ligt met zijn hoofd op mijn schoot en we hebben het erover dat we zo enorm blij zijn dat we dit allemaal samen mogen beleven, zoveel toffe dingen kunnen doen en dat het elke keer zo fijn voelt dat we dit nog kunnen doen samen. We realiseren ons dat heel veel mensen dromen maken over de dingen die ze ooit nog eens in hun leven willen doen, maar dat uitstellen en uiteindelijk dan toch niet doen. Ik kijk om me heen naar de mensen die net als wij onderweg zijn. Jonge verliefde stelletjes, een groep jongeren, gezinnen met kinderen, ieder met hun eigen verhaal, bestemming en dromen. Hoe zouden ze naar ons kijken als ze ons zien zitten hier op de boot? 

Twaalf dagen terug vertrokken we richting Noorwegen. Na een autorit van twaalf uur kwamen we ‘s avonds moe aan in ons inmiddels vertrouwde motel in Hirsthals (Denemarken). Na wat wikken en wegen besloten we om toch nog even naar de haven te lopen en een gezellig restaurantje in te duiken voor een hapje eten. De volgende dag vaarden we met de ferry naar Noorwegen en stond ons nog een rit van zo’n drie uur te wachten door het donker en het winterse landschap van Noorwegen. Waar ik normaal altijd graag wild spot als we onderweg zijn, had ik nu bij elk waarschuwingsbord voor overstekend wild zoiets van laat dat toch maar even achterwege. In het donker een eland of hert op de weg klonk nu even niet zo aantrekkelijk. Na 3 uur kwamen we veilig aan op onze bestemming. Ik werd even stil toen ik de deur opende van het appartement van Arie en Janneke. Ze hadden de kamer aangekleed met allemaal Noorse kerstversieringen en in de hoek van de kamer schitterde de kerstboom uit eigen tuin met Noorse vlaggetjes, gouden ballen en kerstlampjes. De open haard knetterde in de hoek en dit zou ons thuis zijn voor de komende 10 dagen. Een warmer welkom hadden we ons niet kunnen wensen.

De eerste dagen hebben we veel wandelingen rondom huis gemaakt. Onder andere over het meer waar we afgelopen zomer nog een prachtige kajaktocht hadden gemaakt. Nu lag er alleen een dikke laag ijs op en een bewoner van de overkant  van het meer had een strook sneeuw geruimd van de ene oever naar de andere. Op deze manier hoeven de bewoners van de overkant wanneer ze boodschappen willen doen nu niet helemaal om te rijden met de auto, maar met de spark( een soort Noorse slee) het meer over te steken. Op de terugweg gaan alle boodschappen op de spark en “steppen” ze terug.  Ook wij hebben dat steppen op de spark uitgeprobeerd en ik kan je zeggen dat het toch nog wat lastiger is dan het soms lijkt. Goede voornemens om steeds weer dingen uit te proberen die je nog nooit hebt gedaan zijn deze vakantie vaak voorbij gekomen. 

Zo hebben we een sledetocht met husky’s gemaakt. Het was het kerstcadeau waar ik Bas mee had verrast. Toen we 6 jaar terug trouwden hadden we een tocht met husky’s cadeau gekregen. We zijn toen met een slee op wieltjes door de bossen voort getrokken door een groep husky’s. Dat was al hartstikke tof, dus dacht ik dat zo’n tocht door de sneeuw natuurlijk helemaal het ultieme moest zijn. En dat was het ook. Het leek er nog even om te hangen of het door kon gaan omdat er misschien niet voldoende sneeuw zou liggen, maar een dag voor de geplande toch kregen we gelukkig te horen dat ze een route hadden gevonden waar we een tochtje konden komen maken. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn, twijfel dan niet. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dit niet leuk zouden vinden. Of je moet natuurlijk niet van honden, sneeuw, snelheid en avontuur houden😉.

De wandeling door de diepe sneeuw was ook een van de hoogtepunten. Afgelopen zomer hadden we een nachtje doorgebracht in een hangmat aan een bergmeertje. Ik was benieuwd hoe het er in dit seizoen uit zou zien, dus gingen we op pad. In het begin was het nog redelijk te doen. Brodders onder mijn schoenen tegen het uitglijden en je voeten bij iedere stap flink optillen in de sneeuw. Op een gegeven moment kwamen we op een stuk waar de afgelopen dagen duidelijk niemand meer had gelopen. Op wat rendier-, herten- en konijnensporen na was de sneeuw onaangeroerd en zo’n 40 cm diep. Finn liep tot aan zijn buik in de sneeuw en af en toe verloor ik mijn evenwicht en lag ernaast. Gelukkig liep ik het meeste deel achteraan, maar soms moest ik zo hard lachen dat mijn onhandigheid toch niet onopgemerkt bleef. Het heeft in ieder geval komische opnames opgeleverd die ik dan aan het maken was met mijn GoPro. Het meertje lag er ook in dit jaargetijde prachtig bij en na een korte stop met een kop warme thee vervolgden we de route en kwamen we na een aantal uur lopen weer thuis. Daar aangekomen stond de bålpanne buiten te branden en konden we bijkomen van onze tocht bij het warme vuur met warme chocolademelk en pulser(worst) in een lefse (soort wrap). 

Na een aantal dagen in Noorwegen kreeg ik meer last van lymfoedeem. De heftige kou zorgde dat het vocht zich ophoopte in mijn bovenbenen en schaamstreek. Gelukkig had ik mijn langere compressiebroekjes nog in de koffer gestopt. Ze waren nu onmisbaar. Maar ondanks de compressie had ik ‘s avonds last van een pijnlijk gevoel. Normaal is je huid soepel en kun je het indrukken. Bij oedeem staat de huid door het vele lymfevocht dat eronder zit gespannen en voelt het drukken op de huid alsof je op een blauwe plek duwt. Ik ken inmiddels wel een aantal technieken van lymfedrainage waarbij je door middel van een soort massage de afvoer van het lymfevocht stimuleert. Dus op momenten dat het extra hard nodig is, pas ik dat toe. Volgende week kan ik weer naar mijn eigen fysiotherapeut daarvoor en zodra we weer in Nederland zijn en de temperatuurwisseling minder extreem is, is mijn ervaring dat ik er ook minder last van heb. 

Op een wandeling  met uitzicht op het Bandakmeer hebben we het lopen op  sneeuwschoenen uitgeprobeerd. Het was even wennen, aangezien Finn achter mij liep en af en toe met zijn voorpoot op de achterkant van mijn sneeuwschoen stapte en het dan voelde alsof ik even teruggetrokken werd. Maar gelukkig had Finn ook wel snel in de gaten dat dat niet handig was en hield hij wat meer afstand. Natuurlijk was ik ook nu weer de enige die op het eind van de wandeling in de diepe sneeuw mijn evenwicht verloor. Lachend in de diepe zachte sneeuw heb ik nog een sneeuwengel gemaakt voor de film 😁.

De laatste dag had Janneke op haar verjaardag nog een verrassing in petto. Ze had ons voordat we op vakantie gingen laten weten dat we onze zwemkleding mee moesten nemen en aangezien we dat nog niet gebruikt hadden, was ik al aan het brainstormen geslagen wat we dan zouden gaan doen. De enige aanwijzing was geweest dat het deze keer eens niet iets intensiefs, maar juist  iets ontspannends zou zijn. Na het ontbijt deelde ze een foto met ons van een van de mooiste sauna’s die in Noorwegen ligt. Tussen het fjord en helemaal voor ons alleen. Bij zo’n bezoek aan de sauna hoort natuurlijk een afkoelmoment  en tja welke plek? Waar dat in was, kun je misschien al wel raden. In het ijs was een wak gemaakt. Via het trappetje kon je afdalen in het ijskoude water. Tja, en als de dan altijd zegt dat je het leuk vindt om dingen te doen die je nog nooit hebt gedaan…… Dan kun je dit natuurlijk ook niet aan je voorbij laten gaan. Het was echt ijs en ijskoud, maar natuurlijk wel een geweldige ervaring. Erna dan😉😆, op het moment zelf was het echt zo enorm koud.

Al schrijvende realiseer ik me dat ik  vast een aantal dingen ben vergeten te delen van wat we in de afgelopen 12 dagen hebben gedaan. Ik zal wat foto’s toevoegen aan mijn blog, die zeggen soms al genoeg. Vrienden en familie hebben die de afgelopen weken al wel veel  foto’s voorbij zien komen. Bas en ik laten graag zien wat we allemaal meemaken. We hopen anderen aan te sporen om zichzelf ook vaker die vraag te stellen: “ waarom zou ik het niet doen?” en dingen te doen die je blij maken en de goede energie geven. Laat je niet te snel belemmeren door allerlei redenen om dingen niet te doen of uit te stellen. Kijk naar wat je wel wilt en kunt en plan dingen om naar uit te kunnen kijken. Voorpret, de activiteit zelf en de napret kunnen je dagelijks de juiste boost geven. Mee dat ik dit schrijf weet ik ook dat dat soms makkelijker gezegd is dan gedaan, ook voor mij. Als ik mij lichamelijk minder goed voel, slaat de twijfel altijd snel toe en komt de onrust naar boven. Ik weet dat zodra we weer thuis zijn de vakantie voorbij is en het “ gewone” leven zich weer aandient. Nou ja “gewoon”? De ziekenhuisafspraken voor komende week staan weer op de agenda. Maar daarnaast ook iets leuks. Ik zal vast een klein tipje van de sluier oplichten. Komende week staat er een interview met iemand van het tijdschrift Linda op de agenda. In het nummer van april gaan jullie meer van mij horen. 🤗

Ik wens jullie allemaal een goed weekend. Bas en ik gaan eerst zorgen dat we weer veilig thuiskomen, alle vakantiespullen opruimen en de kerstboom  die nog in de woonkamer staat moet nog afgetuigd worden en daarna, ja Bas zei het een uur geleden zelf nog: “ We moeten maar eens nieuwe plannen gaan maken voor onze volgende trip”.

Liefs Bianca