Wel of niet meedoen?
Vandaag weer bij mijn fysio geweest voor mijn wekelijkse bezoek: lymfedrainage. Door middel van massage stimuleert ze de vochtafvoer in mijn benen en schaamstreek. Een moment waarop ik mij heerlijk kan ontspannen. Meestal neem ik de auto. Maar omdat we maar 1 auto thuis hebben en mijn man de auto nodig had voor zijn werk, ging ik deze keer op de fiets. Afgelopen zomer had ik dat voor het laatst gedaan. De heenweg ging toen nog wel, maar op de terugweg zat ik huilend op de fiets. Tegen de wind in 11 kilometer door de weilanden, ik kon niet meer. Die ervaring zat nog vers in mijn geheugen. Maar ook deze uitdaging ging ik niet uit de weg, dus fietskleding aangedaan en op de fiets gestapt. Ik moet zeggen dat het een eind fietsen blijft, maar gelukkig voelde ik vanuit mezelf geen tijdsdruk en kon ik toch genieten van alles om me heen en dat lekkere zonnetje dat af en toe scheen. Moe, maar voldaan kwam ik weer thuis van de rit. Onderweg zag ik een jongen in een rolstoel met een handbike, een oudere man die met moeite aan het hardlopen was en een man hardlopend met een onderbeenprothese. Zij zullen vast ook wel eens tegen hun eigen grenzen aanlopen denk ik dan, maar ze doen het allemaal wel. Dit geeft mij een goede stimulans om door te trappen en ook om door te blijven zetten met het hardlopen dat ik wekelijks probeer te doen.
Tijdens de massage klets ik altijd volop met mijn fysio Karin. Vandaag vroeg ze mij of ik ook mee ging lopen aanstaande zondag tijdens de Verbeeten challenge. Ik moet zeggen dat dit al jaren door mijn hoofd gaat, maar het is er nooit echt van gekomen. Ik vond altijd dat ik niet voor 5 km mee ging doen aan zo'n evenement. 5 Kilometer hardlopen, daar lag voor mij niet echt de uitdaging dacht ik toen. Karin vertelde mij dat ze nooit hardloopt, maar deze keer met een cliënt van haar mee ging lopen. Ze had er niet voor getraind, maar het leek haar gezellig. Voor haar cliënt was het ook een grote uitdaging en ze ging haar supporten hiermee. Karin gaf aan dat het voor mij misschien ook een leuke ervaring kon zijn en dat de 5 kilometer misschien niet qua afstand voor mij een hele uitdaging zou zijn,maar wel omdat ik eigenlijk bij het sporten normaal zo enorm gefocust ben op de prestatie. En dat het nu mooi zou zijn als ik gewoon voor de ervaring en de gezelligheid eens 5 km mee zou lopen. Misschien dat ik dan anders tegen het sporten op zich aan zou kunnen kijken en er ook meer van zou kunnen genieten. En tja, nu spookt dat door mijn hoofd. Ga ik wel of niet meelopen. Bij de inschrijving hoef ik volgens mij nog niet te beslissen hoeveel kilometer ik ga hardlopen. Het zijn rondjes van 2,5 kilometer. Dus er is altijd de mogelijkheid om 5, 7,5 of 10 km te lopen. Ook is er geen tijdsmeting, dus echt en alleen voor de gezelligheid en voor mezelf. Toch weet ik ook dat ik enorm trots op mezelf zal zijn als ik die 10 kilometer haal, maar zou ik met minder ook tevreden kunnen zijn? Laat ik er nog maar even een dag over nadenken. Wordt vervolgd....
Foto1: Ik lekker samen hardlopen met mijn hond Finn
Foto2: Na het hardlopen kruip ik in mijn lymfapress thuis. Verplicht een half uur bijkomen/ ontspannen na het sporten.
