Een tweede operatie

Helaas is er toch een okselkliertoilet nodig.

Hoewel de poortwachtersklier schoon was, was de andere klier* dat niet. 

De snijranden van de tumor in de borst zijn wel schoon, dus dat is fijn, maar dit is toch niet helemaal de uitslag waarop ik had gehoopt. De planning die ik in mijn hoofd had, om voor het einde van dit jaar klaar te zijn met radiotherapie, kan de prullenbak in. Of misschien beter gezegd: de afvoer.

Ik weet niet waarom ze het een okselkliertoilet noemen, maar wel dat dit de vochtafvoer in mijn arm gaat beïnvloeden. Een deel van mijn bovenarm wordt sowieso gevoelloos, omdat ze een zenuw zullen raken. En voortaan moet ik heel erg oppassen met wondjes en insectenbeten in mijn linkerarm, omdat dit tot infectie kan leiden. 

Ik ben een favoriet bij muggen en soms redelijk onhandig, dus dat vraagt wel wat aandacht.

In het beste geval vinden ze geen kankercellen meer in mijn okselklieren, of hoogstens in een paar. In het slechtste geval vinden ze cellen in veel meer klieren, wat betekend dat mijn oksel en het gebied rond mijn sleutelbeen ook bestraald moet worden. En dat leidt vrijwel zeker tot lymfoedeem in de arm.

De brochures heb ik nog niet allemaal doorgelezen, daar heb ik niet bepaald zin in gehad. Misschien dat ik er dit weekend eens voor ga zitten...

Over twee à drie weken kan ik me dus weer melden bij de OK. Wanneer precies, hoor ik waarschijnlijk weer een paar dagen van tevoren. Coronazorg, beddenplanning... ik sta er niet meer van te kijken.

Ik zal een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven en mag vervolgens met een drain naar huis; een bidon met heel lang rietje wat het wondvocht opzuigt en -vangt. 

Top. Kan niet wachten.

* Dit waren eigenlijk twee klieren die zo dicht op elkaar zaten dat ze zijn beoordeeld als één klier. Deze klier(en) waren in maart op de PET-CT en MRI-scan zichtbaar, maar op de MRI-scan van september niet meer.