Ups & downs na chemo: van kater naar pizza en zen

Als je zoekt naar ervaringen met chemo-bijwerkingen, kom je hele uiteenlopende verhalen tegen. Sommige verhalen maakten me bang, anderen gaven me hoop. Uiteindelijk weet ik nu: iedereen is anders. Klinkt logisch, maar blijkbaar moest ik het zelf ervaren voordat het echt binnenkwam.

De dag na de eerste chemo kwam thuiszorg voor een injectie om mijn witte bloedlichaampjes weer op gang te brengen. Je kunt er hoofdpijn, gewrichtspijn en spierpijn van krijgen, maar dat hóeft niet. Bij mij gebeurde dat dus wel. Mijn hoofd voelde een paar dagen alsof ik een flinke kater had, en mijn spieren voelden alsof ik er te hard tegenaan was gegaan tijdens een personal training. Niet ideaal, maar als dit alles was qua bijwerkingen, tekende ik ervoor! De rest kon ik onderdrukken door ‘s ochtends een antimisselijkheidspilletje en een maagbeschermer te slikken. Oké, dit was best te doen.

De tweede dag hadden we even paniek over de kleur van mijn urine 's avonds laat: Sisi-oranje, bijna lichtgevend! Wat blijkt: ook al heb je rond etenstijd al 2,5 liter water gedronken, dat is geen reden om dan maar te stoppen met drinken.

De derde dag zou het ergste zijn. Dat klopte denk ik wel. Daarna weer opbouwen en een weekje bijkomen. Klinkt goed.

Op de zesde dag voelde ik me goed. Ik al die dagen goed en gezond kunnen eten, niet misselijk, geen rare smaak. Misschien omdat ik elke dag minimaal twee liter water bleef drinken? Geen idee. Maar ik had trek in pizza! Zoonlief was daar ook blij mee, dus dat hebben we gedaan, New York pizza. Heerlijk. Mijn eetlust is wel iets minder, maar de pizza ging op. De chemo kreeg mij er niet onder! (Even afkloppen.)

De zevende dag ging ik naar de oncologisch fysio. Gesport, ging goed, mijn conditie bleek beter dan verwacht. 's Middags uit enthousiasme dus ook meteen ook nog gewandeld. Zowel die dag als de dag erna mijn “bewegingsringen” vol. Top!

Daarna begon mijn weerstand wat te dalen en kwamen de kleine irritante dingen: maag- en darmklachten, pijnlijke mond, gevoelig tandvlees, aften, en geïrriteerde ogen. Soms word ik een beetje moedeloos van die kleine ongemakken, maar meestal valt het mee.

Vandaag, dag 11, voel ik me moe, maar verder goed. Vanochtend gesport (als toegift nog een extra oefening gedaan) en daarna 1,5 uur reiki, waarbij ik zo ontspannen werd dat ik wakker werd van mijn eigen gesnurk. Prima dag!

Ik merk wel dat ik goed op mijn grenzen moet letten. Het is tot nu toe allemaal goed te doen, maar soms ben ik ook echt wel heel erg moe en moet ik even rust nemen. Oh ja, wel twee kilo afgevallen sinds de chemo. Maar ik eet gezond en genoeg, beweeg genoeg en heb nog voorraad. “Als je spiermassa maar niet minder wordt” kreeg ik vooraf te horen toen ik zei dat ik wilde afvallen. Volgens mij zit het met die spieren wel goed. Hopelijk is dat genoeg argumentatie om geen berisping te krijgen van de oncologe maandag ;)

Wat ik me afvraag: is dit representatief voor de rest van de kuren? De mammaverpleegkundige zei dat ze (uiteraard) geen garanties kan geven. Mijn bloedwaarden zullen veranderen waardoor er vast nog het eea qua bijwerkingen gaat veranderen. Maar ze verwacht niet dat ik opeens heel misselijk word bij de volgende kuur. Daar ga ik voor! Nog 15 kuren te gaan.