32. Uitslag van de cystoscopy

Na een warme en toch wel onrustige nacht vol tumorspoken, besloot ik het lot te tarten door me uiterst feestelijk te kleden en zo koersten we, ik in vol feestornaat, maar toch wel behoorlijk zenuwachtig, naar het ziekenhuis voor de zo gevreesde cystoscopy. Na lang zoeken vonden we eindelijk een plekje op de 7e verdieping in de parkeergarage en ik besloot ter plekke dat maar als gunstig voorteken te zien. Ten tijde van de ontdekking van de tumor stonden we op de zesde verdieping en om de een of andere reden voelde dat getal niet goed. Iets minder zenuwachtig meldde ik me bij de bali en was vrijwel direkt aan de beurt.

De uroloog meldde meteen dat er in de urine geen kankercellen waren aangetroffen, alleen wat onrustige cellen die volgens hem het gevolg waren van de spoelingen. Heel opmerkelijk vondt hij dat er stukjes dood weefsel waren gevonden en hij was heel benieuwd waar die vandaan waren gekomen. Ik gaf aan dat ik dit fenomeen zelf ook al een paar keer had waargenomen, maar me niet echt bezorgd had gemaakt omdat deze mogelijkheid beschreven stond in de bijsluiter van de blaasspoeling.

Het inbrengen van de cytoscoop was even een pijnlijk moment, maar al snel ging mijn aandacht naar de beelden van de blaas, die een rustig landschap liet zien. Ik wilde al opgelucht ademhalen toen hij me wees op de bobbelige structuur van het litteken. Hij nam ruim de tijd om dit gebied nauwkeurig te onderzoeken en deelde niet veel later zijn twijfels hierover. 'Ik ga er vooralsnog vanuit, zeker gezien het feit dat in de urine geen kankercellen zijn aangetroffen, dat deze verdikkingen niets anders zijn dan littekenweefsel, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. Als we nu gaan opereren is de kans groot dat het litteken nog onrustiger wordt en daar is niemand mee gebaat'. Hij wees me op de ragfijne flardjes weefsel in het litteken en merkte bijna triomfantelijk op dat hij de bron van het dode weefsel had gevonden. Na nog een laatste kritische blik op het litteken, besloot hij een foto te maken en mocht ik eindelijk uit de ongemakkelijke houding vandaan komen en me aankleden.

In de spreekkamer vertelde hij me nogmaals dat hij niet verwachtte dat op die plaats een tumor aan het ontwikkelen was, en de bobbelige structuur het gevolg was van de zeer diepe Turt van afgelopen Februari. De flardjes in het litteken wezen op het feit dat het genezingsproces nog in volle gang was en hij besloot dat het verstandig was om het nog drie maanden aan te zien. Met de kanttekening dat als ik bloedspoortjes in de urine zou opmerken, of ander klachten zou krijgen, de cytoscopy onmiddellijk vervroegd zou worden. Op mijn vraag of de immunocothel zijn werk goed heeft gedaan, gaf hij een volmondig; 'ja' als antwoord.

Al met al, toch een dubbel gevoel over deze uitslag. Aan de ene kant dolblij dat er vooralsnog geen tumor is ontdekt, super grote opluchting dat de immunocothel goed werk heeft gedaan, maar aan de andere kant toch nog twijfel of er in het litteken een tumor aan het ontwikkelen is. Vooralsnog ga ik maar van het positieve uit met de wetenschap dat over drie maanden wellicht meer duidelijk zal geworden. Op 15 september de volgende blaasspoeling, gevolgd door een cystoscopy op 1 oktober en dan zal duidelijk worden naar welke kant de weegschaal uitslaat....

https://www.kanker.nl/rita1958/blog