50. Heeft iemand mijn geduld voorbij zien komen???
Het moet me even van het hart; ik ben mijn geduld verloren en kan het nergens meer terugvinden. Ik heb overal gezocht, maar deze 'schone zaak' lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen. Deze, in mij toch al niet in ruime mate aanwezige eigenschap, heeft in een ongezien moment de benen genomen en ik heb het tot op dit moment nog niet teruggevonden...
De ontsnapping van mijn geduld vond afgelopen dinsdag plaats toen ik me meldde voor de vierde blaasspoeling. Normaliter is het urine afgeven, een korte opsomming van de bijwerkingen en na de goedkeuring van de urine linea recta naar de vierde verdieping om de blaasspoeling in ontvangst te nemen. Dit keer had ik, en met mij nog vele anderen, de pech dat de veiligheidsinstructies voor de BCG aangescherpt waren, waardoor de verpleegkundigen niet meer zelf de blaasspoelingen mochten klaarmaken. Door de aangescherpte veiligheidsinstructies mocht dit alleen nog maar gebeuren in een speciale ruimte in de apotheek, door gekwalificeerd personeel. Alle begrip voor veiligheidsinstructies laat dat duidelijk zijn, maar dat je na het telefoontje van de verpleegkundige aan de apotheek dat de urine is goedgekeurd, ruim anderhalf uur moet wachten voordat de blaasspoeling is geprepareerd... pfffft dat is voor mijn ongeduldige ik toch wel heel erg lang.
Natuurlijk heb ik geprobeerd om dit lot rustig en zonder mopperen te ondergaan. We hebben zelfs geprobeerd om de wachttijd zo aangenaam mogelijk te maken door de wachtkamer te verruilen voor het restaurant. De overbekende lectuur voor koffie en gebak, althans mijn maatje dan, want helaas voor mij mag ik voorafgaand en gedurende de blaasspoeling geen druppel drinken en dus ook geen overheerlijke cappuccino. Nou ja, één slokje dan, als protest tegen de onvoorziene wachttijd.
Eenmaal thuis groeide mijn frustratie tegen de situatie en met nog twee van die tijdrovende blaasspoelingen in het vooruitzicht, had ik het even helemaal gehad, ik voelde me een gevangene van de omstandigheden en alles in mij snakte naar de bevrijding daarvan. Als een gekooid dier rende ik, twee uur lang, het huis door in een poging het laatste stofje te vangen. Rond twaalf uur was dan eindelijk het moment dat ik de, als zoutzuur aanvoelende blaasspoeling mocht uit plassen en in mijn blinkende huiskamer mijn eerste kopje koffie mocht drinken.
Normaliter signaleer en onderga ik de bijwerkingen tamelijk onaangedaan, ik laat het over mij heenkomen, maak me er niet druk om en probeer gedurende deze periode het mezelf zo aangenaam mogelijk te maken. Alleen lukte me dat dit keer niet zo goed, de aanvankelijke ergernis over de bijwerkingen sloeg al snel om in frustratie en geloof me, die interne opstand heeft niet echt een gunstig effect op de koorts..... eh juist wel moet ik eigenlijk zeggen want mijn temperatuur steeg in no time met stip naar 39 graden. Doodmoe van het vechten tegen de bierkaai, ben ik uiteindelijk klappertandend mijn bed ingekropen en heel kinderachtig uit protest het dekbed tot ver over mijn hoofd getrokken, ik wilde dit niet meer, ik ging in staking!
Helaas voor mij is een van de andere bijwerkingen dat je nogal veel moet plassen en aangezien er nogal veel gedronken moet worden om het zoutzuur gevoel kwijt te raken, kwam er van mijn stakingsactie niet veel terecht en of ik wilde of niet, ik moest toch weer aan de bak. Zo tegen het einde van die dag verdween de frustratie, maar het beklemmende gevoel van gevangen te zitten, is gebleven. Alles in mij snakt naar bevrijding van de huidige situatie, naar een andere invulling van mijn leven en ik wil mezelf absoluut niet beklagen, maar ik heb het even zo helemaal gehad met deze kankergerelateerde invulling van mijn huidige leven. Ik voel me als een grammofoonplaat waarvan de naald al een jaar lang op hetzelfde lied is blijven hangen en ik snak naar een nieuw lied. Alles in mij schreeuwt om een andere invulling, nieuwe ervaringen, nieuwe kleuren en met de dag voel ik dit verlangen groeien en net als de knoppen aan de bomen, wil ik openbarsten en groeien.
Maar net als de knoppen aan de bomen zal ik moeten wachten op het juiste moment en met de eigenschap 'geduld' zal dat proces een stuk aangenamer zijn, dus als jullie onverhoopt mijn geduld voorbij zien komen......!
http://www.kanker.nl/rita1958/blog
21 reacties
Je zou al je schrijfsels eens moeten bundelen en een uitgever zoeken. Zou een grote steun zijn voor lotgenoten.
Knap! Lieverd maak er wat van dan doen wij het ook. Dikke knuf!
Veel liefs
Gerdine
Doortje
succes meid, laat je niet gek maken!
Hier is je opsteker :-)
Onvoorwaardelijke Liefde - Goddelijke Moeder
Acceptatie, Volbrenging, Koestering, Affectie
Jij bent een dierbaar kind van het Universum.
De Goddelijke Moeder is aanwezig, ze dringt aan dat je je hart opent en drinkt van haar glas met onvoorwaardelijke liefde. Jij bent haar geliefde en gekoesterde kind. Voel haar eindeloze stroom van Goddelijke liefde naar je stromen. Elke zelf-afkeuring en zelfkritiek die je nu misschien voelt, zijn wonden toegebracht door een onbewuste wereld, en zijn geen onderdeel van je Goddelijke ziel.
De Goddelijke Moeder is aan het werk met je ziel om je te verlichten van deze psychische verwondingen en twijfels. Laat haar je herstellen naar compleetheid. Goddelijke Moeders advies: Accepteer wat heilig en echt is aan jou; jij bent een beminnelijk en veelgeliefd kind van het Universum.
De Goddelijke Moeder's liefde is beschikbaar voor jou op alle mogelijke manieren. Accepteer, adem, relax en laat haar koesterende trilling je ziel verzachten. Vraag haar om je twijfels en onzekerheden te laten verstillen. De Goddelijke Moeder's boodschap voor jou: "Jij ben voor eeuwig mijn mooie en geliefde kind."
Dikke kus,...Theresia
liefs, Rita.