85. En dan gaat de telefoon...
Zit ik vanavond heerlijk na te genieten in de tuin van het heerlijke weekendje aan zee en het fraaie weer, gaat om half acht de telefoon.... Het is de huisarts met de mededeling; 'ik heb de uitslag van het borstonderzoek, er is iets gevonden in de rechterborst. Het is nog maar klein, slechts 18 mm.... Afspraak voor echo en indien nodig een punctie is al gemaakt voor volgende week maandag in Ikazia. En dan zakt de grond onder mijn voeten even volledig weg en dringt de mededeling dat het ook een cyste kan zijn, niet echt meer tot me door. Jezus Christus....dit kan toch niet waar zijn???? Het zal toch GVD niet weer kanker zijn????? Lieve mensen, ik duik even onder geloof ik...
25 reacties
Lieve groet, Anne
Kanker blijft altijd bij je ook al ga je goed, lijkt het stabiel...onder controle...en dan nu dit...
Maandag is vroeg genoeg om het je op te laten vreten, nu nog even niet,ik hoop dat je het kunt parkeren tot dan...zo zonde van je energie, van het mooie weer, van het moment dat je er bent...
Denk aan jouš
Ik realiseer me heel goed dat de kans dat het een cyste is veel groter is dan dat het kanker is. Ik kan daarom niet echt goed verklaren waarom de confrontatie met de mogelijkheid dat het kanker zou kunnen zijn, me emotioneel zo omver heeft geblazen. Een soort van dejavu van de situatie van twee jaar geleden. Ook voel ik op dit moment een enorme boosheid over het feit weer de medische molen in te moeten....Ik had mezelf een langere ziekenhuisverlof gegund. Het ligt niet in mijn aard om tegenslagen lijdzaam en passief te ondergaan en dus vliegen hier de GVD's regelmatig in het rond, doen mijn voeten pijn van het stampvoeten en is mijn stem schor van het uiten van alle verwensingen tegen deze rotziekte. Fred doet gezellig met me mee en sleurt me zowat het hele land door op zoek naar afleiding.... en dat werkt verbazingwekkend goed. Ik merkte tot mijn stomme verbazing dat ik ondanks die moordende onzekerheid toch ook nog heb genoten van ontelbare dingen en zelfs onbedaarlijk heb kunnen lachen. Ik ga zeker niet in een hoekje zitten sippen met dit prachtige weer, maar mijn Hemel voor mij mogen de dagen tot maandag toch echt wel een stuk sneller gaan. Dank voor jullie hartverwarmende medeleven en steun, dat geeft me het gevoel hierin niet alleen te staan en Herman...doe maar meteen een doos kaarsen, just in case of....!
ik merkte dat ik benauwd werd met het lezen van je blog...ik hield onbewust mijn adem in...en dacht alleen maar potverdorie nee he...
ik snap best dat je hoofd de redelijkheid heeft om te bedenken dat het ook heel goed een cyste kan zijn...
maar je wil het niet...je gevoel zegt gewoon ...rot op met al dat ziekenhuis gedoe ...ik ben er klaar mee...er is een grote NEE tegen het idee alleen al dat er op nieuw kanker zou zijn ...
lieve lieve rita....ik bid voor je dat het niks ernstigs is...laten we gewoon daarvan uit gaan en gvd maar raak...potverdorie zeg...
maar jij kan dit....jij kan zo'n onderzoek ook weer aan...wij wachten intussen in spanning op de dinsdag erna...stampvoetend..dat wel....heel veel sterkte...
liefs tiny.
Wist ook niet wat ik las.
Grote zucht.
Veel lief met knuff Juffie
Het is natuurlijk a.s. maandag pas (schaam schaam)
Mijn duimen draaien op volle toeren.
Dikke knufffffff