16 maart 2017: ‘De chirurg’.

Volle, drukke wachtkamer. Wachttijd: klein halfuurtje. Water en koffie werden aangeboden door een vrijwilligster. De intake werd gedaan door een kordate en vriendelijke zuster. De wachtruimte deed begin jaren ‘90 aan. Oude brede luxaflex en bladderende verf. Wederom werd mijn hele doopceel, medische geschiedenis incluis, gelicht. Welkom in het digitale tijdperk. Hierna weer een minuut of 20 de wachtkamer in. Vervolgens het gesprek met chirurg dr. H. De chirurg bleek een aangename humorvolle man, charmant, ook wel parmantig, ontwijkend en zich bewust van zijn huidige positie op de ziekenhuisladder, welke onderstreept werd door de knipbuig benadering van de zusters. Maar wat veel belangrijker was: hij kwam kundig over en straalde met zijn heldere en rustige uitleg vertrouwen uit. De arts vertelde dat vooreerst het deel van de schildklier waar de nodus zich bevond (rechts) verwijderd moest worden (thyreoidectomie is het verwijderen van de schildklier of een deel ervan, synoniem: strumectomie). Het behandelplan volgens het protocol zou worden gevolgd, dat kort samengevat hierop neerkwam: 1. hemithyreoidectomie (verwijderen van 1 helft van de schildklier, 2. onderzoek van de knobbel / nodus door de patholoog of deze goedaardig(de punctie gaf voldoende duidelijkheid toch?) dan wel kwaadaardig is, 3. inwendige bestraling (behandeling met radioactief jodium / radio-isotoop jodium-131) of indien knobbel kwaadaardig is eerst nog een operatie waarbij de andere helft van de schildklier wordt verwijderd (totale thyreoidectomie), gevolgd door de inwendige bestraling. Dr. H. nam afscheid: ‘We zien elkaar snel’. Dezelfde dag was een afspraak met KNO arts dr. S. Slangetje met camera door de neus richting de keel. Controle van de stembanden en bewegingsruimte daar voor de operatie. In de directe omgeving van de schildklier liggen de stembandzenuwen. Omdat er een geringe kans is dat de zenuw tijdens de operatie wordt beschadigd, vond de chirurg het wenselijk dat de KNO arts voor de operatie het functioneren van de stembanden controleerde. Aansluitend werd er weer geprikt.

Op 20 maart 2017 werd ik op het werk gebeld door mw. dr. R. Zij deelde mede dat ze op 14 maart j.l. iets te stellig heeft gezegd dat de zwelling een kwaadaardig carcinoom betrof. Dat moet volgens het protocol eerst nog worden vastgesteld / bevestigd door de patholoog wanneer deze het verwijderde weefsel heeft onderzocht. De kans op kwaadaardigheid is echt minder dan 30%! Ik begreep dat niet zo, gelet op het verrichte onderzoek door de patholoog op de cellen die bij de punctie waren verwijderd. Maar ja, je wordt op je werk gebeld aan het einde van de dag, een beetje overdonderd hoorde ik het aan en het was toch wel een uitlating van een medisch specialist waar je op mag vertrouwen! Nu opeens een kans van minder dan 30%, dat geeft hoop.

Het opname- en anesthesiegesprek vond plaats op 28 maart 2017. Duidelijke uitleg tijdens het opnamegesprek over de gang van zaken voor, tijdens en na de opname door een verpleegkundige. Het anesthesiegesprek was heel kort en voelde zeer routinematig. De geblondeerde wat oudere mevrouw had er niet heel veel zin in. Snel werd alles doorlopen. ‘Oh, misselijkheid na de operatie, krijgt u iets voor’. Dat zeg ik u toe. Ook op deze toezegging vertrouwde ik. We werden weer snel de gang op gedirigeerd. In de haast was ik mijn rugzak vergeten. Snel heb ik deze opgehaald in het kantoortje, mw. de dr. was 2 deuren verder met 2 collega's alweer druk te zijn in een sociale bubbel. Ze merkte me verder dan ook niet op. In het elektronisch patiëntendossier heeft de geblondeerde mw. opgenomen dat een anesthesiegesprek heeft plaatsgevonden met dhr. dr. M.? Als dat met de medicatie t.z.t. maar wat zorgvuldiger gaat.