Judith 2.0
Ze komt eraan hoor!
In welke hoedanigheid is nog even de vraag. She, non-binair, him, it of wat dan ook....we will see. Ik blijf die vagina een ding vinden merk ik, dit in combinatie met zo'n lelijke stoma en 's nachts een charmante, doorzichtige nachtzak aan de bedrand zorgen ervoor dat ik mijzelf nu al verafschuw. Hoe kan ik mijzelf ooit weer die leuke, spontane, zelfverzekerde Judith gaan voelen? En hoe kan ik mij ooit weer woest aantrekkelijk voelen naast mijn grote liefde? Soms komt mijn allerslechtste alter ego naar boven en ben ik stikjaloers op andere kankersoorten. Te kinderachtig, ik weet het. Kan er zelfs ontzettend verdrietig van worden, kwel nog net niet weg van zelfmedelijden. Het zal alles te maken hebben met de sneltreinvaart waarin dit alles gebeurd. Heb best vaak het gevoel dat het niet over mij gaan, dat ik vanaf een afstandje zit mee te kijken en dan ineens BAM, komt het besef weer dat het echt over mij gaat.
Herkenbaar?
Foto van gisteren. In het AvL, met mijn nieuwe Flalamingo Land rugzak. Zooooo blij mee❤️ Vertel ik nog wel eens, waar die Flamingo liefde vandaan komt.
Volgende week donderdag word ik opgenomen. Vrijdag word ik geopereert, update volgt zodra ik mij verveel😎
2 reacties
Het valt zeker niet mee, het verwerken van alles. Je lichaam laat je in de steek, er veranderd van alles. Geef in het AVL goed aan waar je mee worstelt. Het is heel wat wat er met je gebeurt. Ikzelf had het idee dat een gedeelte van mijn gevoel uit stond mogelijk in een soort overlevingsstand, ik kon er heel makkelijk over praten, het leek daarbij of ik het over iemand anders had, wist alles op te vertellen wat er ging gebeuren vaak zonder emotioneel te worden. Dit was waarschijnlijk gewoon omdat het te veel was om te bevatten, dat gevoel kwam pas later stukje bij beetje steeds meer terug.
Ik zelf schaam me niet voor mijn stoma, ik ben er niet blij mee maar het was noodzakelijk om te overleven. Het verwerken is voor iedereen anders, het gebeurt op je eigen tempo. Is je grote liefde mee geweest naar de stoma voorlichting of was dat bij jou niet haalbaar omdat alles zo snel gaat? Ikzelf was daarbij de enige vrouw en de jongste op dat moment. Ik had het geluk dat ik door mijn werk al stoma’s had verzorgd. Ik moest toch wennen aan die kleine zeikerd met hechtingen op mijn buik, in de loop van de weken werd de stoma wat kleiner.
Op de 6de etage zelf niets anders meegemaakt dan lieve verzorgende en verpleegkundige en om zeker niet te vergeten de fantastische medewerkers die je maaltijden en drinken verzorgen, me echt verbaasd hoe je als patiënt in de watten gelegd wordt. Geen idee of je koffie lekker vind maar geloof me, die in het afdelingsrestaurant vond ik veel beter smaken dan die je op je kamer krijgt, extra motivatie om wat meer te lopen na je operatie.
Heel sterkte voor jou en voor iedereen die dicht bij je staat
Lieve groetjes Silvia
Ik snap zo je angst, ik heb de weken voor mijn operatie ook alleen maar gehuild om de verminking die eraan zat te komen. Maar je weet dat woeste aantrekkelijkheid niet zit in het perfecte lichaam, maar in hoe je dat lichaam presenteert en wat je ermee doet. Dat heb je zelf in de hand. Je weet hoe dat moet. Heel veel sterkte vrijdag!
Niene
(you and me, baby, are nothing but mammals)