Dieet bij kanker met uitzaaiingen.

Lastig hoor, waar je goed aan doet wat eten betreft als je kanker hebt. En dan is het toch ook wel prettig als je nog van je maaltijd kan genieten.

Uitzaaiingen, vreemd woord eigenlijk. Het doet me denken aan een boer die met de hand aan het zaaien is. Hier nog wat zaad, en daar. Is er nog een plekje over?

In het ziekenhuis wordt tussen de artsen en verpleegkundigen niet over uitzaaiingen gesproken, maar over metastasen, vast wel bekend. Ik deed de opleiding voor verpleegkundige in de jaren 70. En daar kreeg ik les van een internist. En één van haar gevleugelde uitspraken was: "Ieder pondje gaat door het mondje." Nou, daar hoef je nu niet meer mee aan te komen. Veel patiënten met gemetastaseerde prostaatkanker krijgen in het ziekenhuis, als ze zijn opgenomen, een dieet voorgeschreven. Eiwitverrijkt en energie plus. En de lieftallige voedingsassistenten van de verpleegafdeling proberen die patiënten dan te verwennen met nutridrink, blokjes kaas, milkshakes. Veel blijft ongebruikt op het nachtkastje staan en wordt later weer afgevoerd. Want dat gebeurt als je er echt geen zin in hebt.
Een mevrouw nam iedere dag nieuwe haring mee als ze op bezoek kwam bij haar man. En dat ging er wel in.

Ik heb ook maar de diëtiste van het ziekenhuis gebeld en mijn verhaal verteld. Tja, ook eiwit verrijkt en energie plus dus. En af en toe eens uitrekenen hoeveel calorieën ik dan per dag eet. En ook hoeveel eiwitten. Nou dat is een hele klus. En dan is het nog maar de vraag hoeveel calorieën eigenlijk extra nodig zijn. Overdrijf je, dan komt de oude spreuk van " ieder pondje... etc" natuurlijk weer tot leven.
Nee, ik denk dat ik mijn gewicht maar goed in de gaten hou. Een keer per week. Of is dat overdreven? Ik ken mensen die dagelijks op de weegschaal gaan.

En dan de eiwitten. 
Onder andere om de spieren in conditie te houden. Als je chronisch ziek bent, moet je goed voor je spieren zorgen. Ze komen te voet, maar gaan te paard. 
Eiwitten vind ik in eitjes, kaas, karnemelk, yoghurt en zo. Maar ik begreep dat je lijf vooral 's nachts, tijdens de slaap, je spieren herstelt. En daar heb je nou net die eiwitten voor nodig. Dus voor de nacht verwen ik me nog even met een bakje magere kwark met suiker. En dan hoop ik dat ik daar goed aan doe. Je weet het toch nooit zeker.

Tomaten. 
Ik eet iedere week een pond tomaten. In stukjes, gebakken in de olijfolie en op een broodje kaas. Een pond tomaten, verdeeld over de week natuurlijk. Helpt tegen prostaatkanker. Nou ja, helpt misschien. Ik hoop het maar. In tomaten zit lycopeen. En die lycopeen komt vrij bij bakken of koken. En daar gaat het eigenlijk om, lycopeen. 
Een pond tomaten per week dus, dat is 25 kilo tomaten per jaar. Als ik nog 6 jaar heb te gaan, stel je toch eens voor, dan ga ik dus nog 150 kilogram tomaten bakken. En bij 8 jaar.... 
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat voor bijzonders anderen, die ook kanker hebben, eten om zo lang mogelijk te leven.

Ik eet altijd met smaak. En dat is erg prettig. Voordat ik verpleegkundige werd, was ik drie jaar kok. In een paar restaurants en in een hotel. Dus koken kan ik wel. Mijn vrouw verzorgt altijd de mise en place en ik sta daarna tevreden in de pannen te roeren. Met liefde. 
Tomatensoep bijvoorbeeld.