Feestje eindigt met zoveel tranen

Bijna 2:30 snachts, gestommel in huis. Jongste zoon (18) wordt zoals afgesproken thuisgebracht na feestje bij vriend paar dorpen verderop. Ik hoor meerdere stemmen, zoon wordt door twee vrienden naar boven begeleid, hmmm dat is niet normaal. 
 

ik ga er in mijn meest charmante slaap outfit naar toe, daar staan twee andere 18 jarigen heel behulpzaam en lief zoonlief te helpen met uitkleden, emmer naast zijn bed zetten etc. Zoon heeft duidelijk te veel gedronken. Dat gebeurd hem zelden, hij houdt er niet van de controle kwijt te raken. Ik heb hem een keer dronken gezien en dat was na de uitvaart van zijn vader. 
 

De twee nuchtere vrienden zeggen dat zoon na wat te veel biertjes heel emotioneel werd. Dat raakt me, deze zoon hing aan zijn vader, die twee waren twee handen op één buik. Sinds de uitvaart houdt hij zich erg sterk, heb ik hem niet meer zien huilen. We praten wel dagelijks over Martijn maar echt over gevoel praten lukt niet goed. Te pijnlijk. Ik merk zelf ook dat ik het lastig vind mijn tranen te laten gaan in bijzijn van de kids. Nu zijn bij hem de remmen eraf en zit ik mijn  20 cm langere zoon te wiegen als een klein kind. Zoveel verdriet, en naast mijn eigen verdriet doet dat zoveel pijn. Helaas zijn alle troost woordjes niet meer van toepassing, want dit verdriet kan ik niet wegnemen of beter maken. Ik kan hem wel een valeriaan en twee paracetamol geven en hopen dat hij snel in slaap valt en daardoor het verdriet even kwijt is. 
 

Ik neem ook maar een Valeriaan….dit wordt een korte nacht. We moeten rouwbegeleiding begint steeds vaker door mijn hoofd te klinken. Ik kan dit niet alleen ……