Knuffelkeitjes

Ik heb ze besteld, knuffelkeitjes, mini urnen. 5 stuks, 1 voor mij, 1 voor onze kinderen en 1 voor je ouders.  Nu staat je as nog in een soort plastic opslag container met een papieren omslag om het iets aan te kleden bij ons bed. Het thema van je afscheid was het liedje De steen. (Zie YouTube bijlage onderaan) Dat vond je symbolisch zo prachtig. Vele stenen heb je verlegd met kleine en grote gevolgen, de mooiste en grootste stenen zijn wel onze drie kinderen. Dus knuffelkeitjes voelt wel heel toepasselijk voor jouw as.

De dag dat je besloot dat het genoeg was moesten we opeens samen heel snel van alles regelen. De knoop doorhakken, begraven of toch cremeren?…..Onderwerpen waar we helemaal niet mee bezig wilden zijn. Waar we tot dan niet konden en niet over wilden praten.
Uiteindelijk besloot je voor cremeren te gaan, waarbij ik je wel moest beloven dat je niet net als de hond jaren ergens in huis zou komen te staan.  De reden voor je keuze is dat we, je achterblijvers, elke keer een beetje as zullen meenemen op reis om jou beetje bij beetje over de aarde mee te nemen en achter te laten op mooie plekken waar jij bij leven ook naar toe had willen reizen. Dat leek je mooi, symbolisch toch erbij zijn op de reizen die we samen wilden gaan doen. En elke keer weer even bij jou stilstaan. (Niet dat dat nu niet gebeurd…..)

Mooi plan en streven, mooie symboliek vonden we allemaal. Zaterdag dit gesprek en vrijdag was je crematie al. En nu sta je al een aantal weken naast ons bed. Ondanks dat er niet veel meer van je over was door dat die rotziekte je helemaal kapot gemaakt heeft  is er veel as vlgs de uitvaartmeneer. We kunnen dus heel veel reizen maken en telkens een beetje as van jou meenemen.

En nu heb ik de eerste stap gezet, knuffelkeitjes, mini urnen, die fijn in de hand liggen. Klein genoeg om onopvallend overal mee naartoe te nemen. Altijd en overal een beetje van je bij me hebben.  En nu vind ik het spannend worden, want het voelt als of ik je uit elkaar ga halen. Terwijl ik verstandelijk weet dat je, in die bewaar bak waar je nu zit ook niet meer compleet bent. Zonder al te beeldend te willen worden.

Dochter vindt dit ook een lastig en zelfs een beetje eng idee, die heeft de as opslag container ook niet aan durven raken. En ik roep heel hard dat je dit graag zo wilde, maar snap haar wel.  En met de wens is ze het helemaal mee eens, zijn wens vindt ze ook wel heel mooi. Nu de uitvoering nog.

Komende week worden de knuffelkeitjes bezorgd……wanneer ik ze durf en kan vullen, de tijd zal het leren.