Nieuw dekbed…….
En klabam….daar komt het verdriet als een dreun mijn lijf binnen. Ik sta in een winkel, mijn moeder is jarig en wil graag een nieuwe badjas. Ik loop voorbij aan dekbedden en bedenk dat een nieuw dekbed geen overbodige luxe zou zijn voor ONS.(?) Martijn en ik lagen qua warmte niet op 1 lijn, ik lig het liefst onder iets duns hij graag iets diks. Mijn voorstel voor twee 1 persoonsdekbedden vond hij niks, dus had hij over het dunne dekbed van het vierseizoenen dekbed altijd een extra deken. Ons dekbed is inmiddels 25 jaar oud maar gezien we er samen niet uitkwamen, nog steeds in gebruik.
Onbevangen loop ik naar de dekbedden en bedenk dat twee enkele nu misschien zelfs praktisch is, want er wordt maar op 1 kant van het bed geslapen en BENG, tranen, klote gevoel want ik wil helemaal niet praktisch. Ik wil helemaal geen nieuwe dekbedhoezen waar hij nooit onder geslapen heeft. Bovenal wil ik natuurlijk helemaal niet zonder Martijn slapen maar daar kan ik niks aan veranderen.
Vandaag ga ik gewoon het bed weer verschonen met onze hoezen en ons oude dekbed. En hopelijk droom ik Martijn naast me.
2 reacties
Lieve Katja, dit doet verdriet, dat weet ik. Wij komen nog zoveel alledaagse dingetjes tegen die het gemis extra zwaar maken. Dit gaat nog wel even duren. Bij mij wordt het een ietsiepietsie minder, maar het blijft......
Ik weet hoe je je voelt, nee eigenlijk weet ik dat niet en mag ik dat ook niet voor jou invullen. Ik weet hoe ik me voel.
Warme groet, Hans
Ja dat stomme bed. Het nieuwe werd bij ons geleverd toen Wil al ziek was. En hij heeft er welgeteld 8 weken van kunnen genieten. En ja...nu lig ik dus hier in ons nieuwe bed. Ook ik heb nog zo'n lekker groot dekbed en denk ik er niet over na om het in te ruilen voor 2 eenpersoons. Ik hoop ook nog op een mooie droom dat Wil naast me ligt. Maar zover is het nog niet. En het praktische doet e niet toe. Gewoon doen waar je je goed bij voelt.