Dermatoloog

Vandaag mochten de hechtingen eruit! De afspraak bij de dermatoloog viel mooi in de pauze van mijn leerlingen. Even snel op de fiets heen en weer en niemand heeft er last van.
Stiekem vond ik het toch spannend. Zullen de snijranden wel schoon zijn, was mijn gedachte, anders moet ik weer onder het mes............
Het was erg fijn dat een vrijwilligster, die op onze school werkzaam is, even met mij mee wilde. Dit soort dingen had ik vroeger nou nooit gevraagd en nu deed ik dat zomaar.
Ik was meteen aan de beurt, hechtingen werden door een assistente verwijderd en daaroverheen toch nog een paar hechtpleistertjes omdat de huid nog dun en kwetsbaar is. Daarna kwam de arts en zei dat er een flink stuk is weggesneden en dat de snijranden schoon zijn. Met deze kanker is controle niet meer nodig maar ik moet natuurlijk alert blijven op verdachte plekjes.
He't blijft belangrijk om goed te blijven smeren met zonnebrand factor 30.
Natuurlijk was ik erg opgelucht en kwam ik weer op tijd op mijn werk met een grote smile. Zo dit kan weer van mijn lijstje worden geschrapt!

De pijn in mijn rechterschouder/arm/flank blijft sterk aanwezig. De fysiotherapeut heeft mij weer terug naar de huisarts verwezen omdat zij een nieuwe diagnose wil. Ik kwam oorspronkelijk bij haar voor oedeemtherapie. Dat probleem is goed aangepakt maar nu denkt ze dat ik een frozen shoulder heb. Omdat ik een oncologisch verleden heb, beter dan een crimineel verleden, wilde ze graag een soort tweede opinie van de huisarts. Leuk hoor zo''n stempel!!!!!!
Mijn huisarts heeft gekeken en gevoeld aan mijn arm en schouders en denkt dat het spieren zijn. Hij vindt dat ik mij dagelijks met Arnica moet inmasseren en dan volgende week weer contact met hem moet opnemen. Als de pijn dan nog hetzelfde is kan ik alsnog een foto of echo laten maken.

Het blijft toch lastig om nare gedachten door realistische gedachten te vervangen. Het lukt me altijd wel maar er ligt toch maar een heel dun beschermingslaagje over mijn emoties heen die door doortastende mensen zo doorgeprikt kan worden. Maar ik ben sterk en draag rust in mij en ik heb vertrouwen in mijn zelfhelend vermogen. Ik luister naar mijn lijf dat heel goed weet waar mijn grenzen liggen.

Loslaten en genieten van alle dingen die mij wel goed lukken!

3 reacties

Wat heerlijk voor je dat de snijranden schoon zijn en dat vervolgacties dus niet meer nodig zijn!!! Nu die onwillige schouder nog en hopelijk komt dat gewoon vanzelf goed! Heel knap van je dat je de nare gedachten terzijde kunt schuiven, ik kan alleen maar beamen dat je een zeer sterke vrouw bent, die positief in het leven staat, ondanks de 'stempels'! Ik ben benieuwd naar het verloop van de schouder. Liefs, Rita.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Het is zo menselijk Bientje.

Emoties, nare gedachten... Ze horen erbij. Ze helpen om je balans te vinden. Ze zijn de andere kant van die lange stok. De stok die je over dat dunne koord voert.

Vertrouwen.

Je bent in een andere fase. Je zoekt ander vertrouwen. Dat vertrouwen komt met elk stapje op dat lange koord. Je kunt niet rennen op dat koord Bientje, je moet balanceren.
Balanceren is schrikken. Balanceren is overhellen. Soms naar links, soms naar rechts. Balanceren is bijna vallen...stilstaan als het moet. Balanceren is vooruit kijken...

Sabine, je kunt balanceren als geen ander...

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Dank je Rita en Wim voor jullie woorden. Ik voel me vaker sterk en blijf meestal in balans. Mijn arm is nog erg pijnlijk vooral 's nachts. En soms in de donkeren nacht bekruipenenij donkere en sombere gedachten. Gelukkig val ik dan weer in slaap en maakt het daglicht mij weer blij. Ik balanseer en voel me sterk.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14