Trastuzumab
Heerlijk om in de weken na de chemo en immuno weer op te kunnen bouwen. Even een gevoel van vrijheid om niet meer wekelijks aan het infuus te moeten. Lekker veel op de camping geweest en al een paar uurtjes naar mijn werk gegaan.
Ook voor het eerst naar de bedrijfsarts geweest die mij enigzins probeerde af te remmen. Ik kreeg complimenten over mijn conditie en wilskracht maar hij vond dat ik wel reëel moest zijn. Ik heb toch een heftige periode achter de rug en moet heel rustig opbouwen. Veel vrouwen in mijn situatie hebben na de behandelingen zeker een jaar nodig op weer volledig te kunnen werken. Dat zette wel even een domper op mijn "ik ben weer beter gevoel".
Tweede domper was gisteren toen ik mijn eerste injectie Tratuzumab in mijn been kreeg. Deze stof werd heel langzaam in mijn been gespoten. Ik moest daarna een uur in de huiskamer zitten om vervolgens mijn bloeddruk te laten controleren.
Een dag ervoor was ik al bij de cardioloog geweest voor een hartfilmpje en eenechografisch onderzoek. Mijn hartpompfunctie was voldoende genoeg om de injecties aan te kunnen.
In de huiskamer kregen we taart omdat de kliniek 5 jaar bestaat en met een heerlijke cappuccino hebben mijn vriendin en ik heerlijk bijgepraat en foto's op onze mobiel bekeken.
Bij de eerste check was mijn bloeddruk aan de hoge kant maar gelukkig geen allergische reacties. Weer een uur wachten, we werden nu wel erg lacherig. Gelukkig waren er niet zo veel andere mensen en kwam zelfs de receptioniste gezellig bij ons zitten. De volgende check was oké, behalve dan mijn bloeddruk weer te hoog was........Misschien door al dat lachen?
In lage Vuursche een pannenkoek gegeten en het graf van prins Friso bezocht. Het was druilerig weer dus zijn niet al te lang buiten gebleven. Ik voelde me ook niet zo lekker. Een beetje draaierig en heel erg moe.
Thuis gekomen onder mijn dekentje gekropen en een uurtje geslapen.
In de avond had ik een etentje met mijn collegae. Dit was super gezellig maar ben wel als eerste opgestapt. Onderweg, op mijn fietsje, had ik het wel even moeilijk. Ik ben er nog niet helaas. Ik realiseer me dat ik toch nog een weg te gaan heb. Toch last van bijwerkingen......maar de lach blijft op mijn gezicht!
Ook voor het eerst naar de bedrijfsarts geweest die mij enigzins probeerde af te remmen. Ik kreeg complimenten over mijn conditie en wilskracht maar hij vond dat ik wel reëel moest zijn. Ik heb toch een heftige periode achter de rug en moet heel rustig opbouwen. Veel vrouwen in mijn situatie hebben na de behandelingen zeker een jaar nodig op weer volledig te kunnen werken. Dat zette wel even een domper op mijn "ik ben weer beter gevoel".
Tweede domper was gisteren toen ik mijn eerste injectie Tratuzumab in mijn been kreeg. Deze stof werd heel langzaam in mijn been gespoten. Ik moest daarna een uur in de huiskamer zitten om vervolgens mijn bloeddruk te laten controleren.
Een dag ervoor was ik al bij de cardioloog geweest voor een hartfilmpje en eenechografisch onderzoek. Mijn hartpompfunctie was voldoende genoeg om de injecties aan te kunnen.
In de huiskamer kregen we taart omdat de kliniek 5 jaar bestaat en met een heerlijke cappuccino hebben mijn vriendin en ik heerlijk bijgepraat en foto's op onze mobiel bekeken.
Bij de eerste check was mijn bloeddruk aan de hoge kant maar gelukkig geen allergische reacties. Weer een uur wachten, we werden nu wel erg lacherig. Gelukkig waren er niet zo veel andere mensen en kwam zelfs de receptioniste gezellig bij ons zitten. De volgende check was oké, behalve dan mijn bloeddruk weer te hoog was........Misschien door al dat lachen?
In lage Vuursche een pannenkoek gegeten en het graf van prins Friso bezocht. Het was druilerig weer dus zijn niet al te lang buiten gebleven. Ik voelde me ook niet zo lekker. Een beetje draaierig en heel erg moe.
Thuis gekomen onder mijn dekentje gekropen en een uurtje geslapen.
In de avond had ik een etentje met mijn collegae. Dit was super gezellig maar ben wel als eerste opgestapt. Onderweg, op mijn fietsje, had ik het wel even moeilijk. Ik ben er nog niet helaas. Ik realiseer me dat ik toch nog een weg te gaan heb. Toch last van bijwerkingen......maar de lach blijft op mijn gezicht!
4 reacties