September 2020

September 2020 was niet eens de maand dat bij mij Multiple Myeloom werd geconstateerd. Dat zou nog een jaar duren en dat werd een merkwaardige periode. Dankzij notities en Whatsapp berichten aan mijn kinderen heb ik er een overzicht van.

Afgezien dat ik er nog nooit van gehoord had, verwachtte ik niet een vorm van kanker te hebben. Ik was 74 jaar oud en actief op diverse gebieden: vrijwilligerswerk bij Oerol, bij Wandelnet, in de Schoorlse Duinen en deed aan Pilates, biljarten en walking football. Corona was er natuurlijk wel, maar had nog niet tot gevolg dat eerder genoemde activiteiten zeer beperkt werden of niet meer konden. De gebruikelijk 4 weken kamperen op Terschelling in juni werd wel al geannuleerd omdat i.v.m. coronamaatregelen de toiletten niet geschikt waren voor tentkampeerders.

Het begon met walking football. Ook al ben je 74 jaar en je medespelers ook ongeveer van die leeftijd, maar als  er twee doeltjes zijn neergezet, de teams van een man of zes zijn samengesteld, de bal in het midden ligt en we beginnen, voetballen we en worden we weer jongetjes. Zo ook op dinsdag 15 september 2020, bij de aanzet om een bal te halen raakte ik binnen de kortste keren buiten adem. Ik wist niet wat me overkwam, als een natte krant hing ik over het hekje. Aanvankelijk verweet ik het een knappe verkoudheid een week eerder. Ook de volgende dag moe en niet lekker.

Dinsdag 22 september bij de GGD COVID-test gedaan: negatief, geen corona. I.v.m. druk op de borst bij inspanning donderdag 15 oktober naar de huisarts. 's Middags bloed prikken om corona te kunnen constateren. Uitslag wederom negatief.

Door coronamaatregelen is dat najaar het biljartcentrum gesloten en Walking Football stilgelegd. Pilates via zoom. Ik voel me niet fit en niet goed.

Begin januari 2021 naar Terschelling om voor wandelnet  'mijn' Waddenwandelpad te controleren. Nog vrij veel gewandeld en gefietst(niet elektrisch). Wel is me bijgebleven een fietstochtje, met wind tegen, van de Wierschuur naar vakantiepark Tjermelan, 2,5 km. ik was kapot en geschrokken, met druk op de borst en ademhalingsmoeilijkheden waarbij het leek geen energie te kunnen opbrengen worstelde ik me naar het appartement.

Die winterperiode een paar keer per week zgn. ommetjes gelopen van ca. 45 minuten. Het viel in de loop van de tijd zwaarder en de ommetjes werden korter. Dinsdag 9 maart een ECG gemaakt. Conclusie: angina pectoris, pijn op de borst. Maar ik heb geen pijn, ik heb druk op de borst. Dat moet ik meerdere keren rechtzetten als men zegt dat ik pijn op de borst heb. In 2018 heb ik een geslaagde openhartoperatie ondergaan ivm een bacterie op de aortaklep. 31 maart de eerste Pfizerprik.

Uit Whatsapps aan mijn kinderen.

2 april 2021 naar ziekenhuis voor een ECG, bloedonderzoek en longfoto's. Begrijpelijk zit men op de lijn van een hartaandoening vanwege de hartoperatie in 2018. 

16 april belt de cardioloog: De longfoto's en het bloedonderzoek wezen niets uit. Alles goed. Nu word ik binnenkort gekatheteriseerd en daarna, indien nodig, gedotterd.

Vrijdag 30 april word ik gekatheteriseerd. Het katheteriseren viel me mee. Ze hebben geen onvolkomenheden kunnen ontdekken. De kransslagaders zien er goed uit. GEEN DOTTEREN. Ze gaan overleggen, hoe nu verder.18 mei een telefonische afspraak. Alles, nou ja wat onderzocht is en verdacht wordt, is goed. Maar als ik een duintje oploop voelt het niet goed.

18 mei. Gebeld door de cardioloog. Het hart is goed, daar ligt het niet aan. Waarschijnlijk de luchtwegen. De cardioloog zet er een punt achter. Daarvoor  eerst naar de huisarts.

27 mei. de huisarts stuurt me nog niet door naar een KNO- of longarts. Daar heeft hij nog geen goede argumenten voor. Ik moet doorgaan met inhaler en maagtabletten. Het is nu zoeken, zegt hij.

4 juni. Vanwege pijn in de buik en door de huisarts doorverwezen, wordt er een Echo Buik genomen in het ziekenhuis. De dokter vond niets bijzonders.

10 juni. Uitslag echo-onderzoek: maag en omstreken niets aan de hand. Ook een blaastest wees uit: geen COPD of astma. Wel is mijn zuurstofgehalte in het bloed niet hoog genoeg.

7 juli. Vanmiddag naar de KNO-arts geweest. Ook met mijn oren, neus en keel is niets aan de hand. Ook stembanden geen cyste, poliepen of andere onregelmatigheden. Ik word nu doorverwezen naar de logopedie. Dit was de meest onverwachte doorverwijzing die ik meemaakte. Ik ben er dan ook maar twee keer geweest toen de logopediste en ikzelf tot de conclusie kwamen dat dit geen zin had.

23 augustus. Jarig 75 jaar. Felicitaties, ik ben jarig. ik schrijf mijn kinderen: Dank jullie wel. Een merkwaardig verschijnsel: net uit bed na de nacht, een beetje afwezig, niet fit en weinig energie dat in de loop van de ochtend zich hersteld. Ik voel me nu weer een stuk beter.

Na weer eens een bezoek aan de huisarts waarbij hij vroeg wat er nou precies aan de hand was, zei ik: Ik voel met klote, ik ben niet lekker, het gaat niet goed. Dan gaan we het nu eens goed uitzoeken, zei hij en plande een bloedonderzoek. Op 3 september kreeg ik de uitslag: het bezinksel is te hoog. Dat bleek het begin van op het juiste spoor zitten.

Wordt vervolgt