"Er is maar 1 behandeling mogelijk"

Op 15 mei volgt de uitslag van de biopten en het behandelplan.

Ook de tweede tumor blijkt, volgens de biopten, graad 1 en hormoongevoelig te zijn. Wat een opluchting dat het niet om een andere (agressievere) tumor gaat!

Een fijne chirurg met donkere krullen vertelt mij meteen dat er maar 1 behandeling mogelijk is. Ik weet al wat ze gaat zeggen... Dus ik vul het aan...

En meteen zegt ze: " Je krijgt dan een voorlopige prothese, een ballon, en die wordt langzaam opgevuld.  Zo wordt de huid opgerekt zodat er later plaats is voor een definitieve prothese". "Huh, zeg ik, kan dat allemaal zo?" Ik had nog nooit van een tissue expander gehoord! Echt zo'n woord dat je voor t eerst hoort als je borstkanker hebt.

Ook vertelt de chirurg me dat mijn tepel bespaard kan blijven. Wat vind ik dat fijn! Een reconstructie met eigen weefsel is waarschijnlijk niet mogelijk omdat ik te weinig vet heb. Eigenlijk vind ik dat niet zo erg want vind die operatie zo ontzettend heftig! En dan nog een litteken...

Maar wat een nieuws zeg... pfff... een borstamputatie op mijn 46e... Dit geloof je toch niet??

Binnen enkele weken zal de operatie plaatsvinden. De chirurg vraagt door wie ik geopereerd wil worden en ik vraag of zij of de andere lieve, vrouwelijke, chirurg me wil opereren. Wat een fijne chirurgen en zo kundig!