Poli plastische chirurgie

In mei moet ik 2 keer naar de poli plastische chirurgie; eerst een bezoek aan de plastische chirurg die mij gaat opereren, daarna een bezoek aan de mammacare verpleegkundige.

Van de plastische chirurg krijg ik heel veel informatie: over de tissue expander, de definitieve prothese, de mogelijkheden van een reconstructie met eigen weefsel, de risico's, complicaties etc... Het is eigenlijk wat veel en dat ziet ze ook aan me, dus dan is het even genoeg. Een goede vriendin is mee en zij onthoudt ook veel van het gesprek. 

Ook meet de plastische chirurg mijn borst om te kunnen bepalen welke maat tissue expander er geplaatst moet worden. Ik vraag toch nog een keer aan haar of ik in aanmerking kom voor een DIEP operatie (dan wordt mbv buikvet een borst gereconstrueerd), maar de chirurg geeft aan dat er een kleine borst van gemaakt kan worden...Niet een cup D, wat ik heb, maar een B...

De week erna word ik verwacht bij de mammacare verpleegkundige. Met mijn zusje sta ik beneden en zeg tegen haar: "Jeetje, waar ben ik in beland dat ik bij de poli plastische chirurgie moet zijn? Wat is er aan de hand met mij??" 

De mammacare verpleegkundige geeft mij informatie over o.a. welke BH ik moet dragen, hoe een tissue expander voelt, hoe ik kan voorkomen een frozen shoulder te krijgen door bepaalde oefeningen te doen etc. Ook vertelt zij mij dat zij mijn borst, de tissue expander, zal vullen.

Trots vertel ik haar dat ik al aan het oefenen ben met slapen op mijn rug. "Ben je gek, zegt ze, je gaat toch niet al op je rug slapen? Lekker slapen hoor, zolang het nog kan!" Geweldig zo'n opmerking, heerlijk als medewerkers in het ziekenhuis met humor met mij omgaan. Het is allemaal al zo heftig.

Na het bezoek aan de mammacare verpleegkundige ga ik met mijn zusje lekker beneden een muffin eten.