Wat is dit?

In juni stond ik voor de spiegel in de badkamer en dacht: ziet mijn borst er anders uit? Ik ging voelen en ik voelde een hard stuk aan de zijkant van mijn linker borst. Geen knobbeltjes voelde ik, dus ik dacht het zal wel niks zijn. Er komt geen borstkanker in de familie voor, mijn tepel lekte niet, dus het was vast weefsel wat anders voelt, een hormonaal iets of zo.

Nu stond ik 23 augustus weer voor de spiegel te kijken en het leek wel alsof mijn borst aan de zijkant groter was geworden. Het zat me toch niet lekker. Ik heb de huisarts gebeld met de vraag of ik langs kon komen en kon twee uurtjes later al terecht. Ik ben eerst nog naar mijn werk gegaan om een cliënt te bezoeken -ik ben ambulant begeleider van mensen met GGZ en verslavingsproblematiek- en ben toen weer terug naar de huisarts gegaan.

Bij de huisarts heb ik mijn verhaal gedaan en gezegd dat ik me serieus veel zorgen maak. Hij voelde inderdaad ook een hard stuk in mijn borst, en heeft gelijk het ziekenhuis in Hoogeveen een bericht gestuurd. Hij dacht dat ik binnen een paar dagen wel gebeld zou worden voor een oproep. Ik heb die middag gewoon mijn werk gegaan en heb mijn zorgen opzij gezet. De volgende dag heb ik tijdens een werkoverleg mijn collega’s verteld van mijn zorgen en dat ik op de oproep van het ziekenhuis wachtte. Mijn collega’s leefden erg mee!

Het rond half 12 werd ik al gebeld door de mama poli in Hoogeveen. Ik zat net met een cliënt op kantoor, maar ik had mijn telefoon op geluid staan, zodat ik geen oproep zou missen. Ik kan woensdag 30 augustus om 8.30 uur al terecht. Eerst een gesprek met een verpleegkundige, daarna de mammografie, een echo en zo nodig een punctie. En aan het einde van de dag komt gelijk de uitslag: is het goed of niet?

Nadat mijn cliënt weer weg was, heb ik met een collega gezeten, die ook op kantoor was. Mijn verhaal gedaan, dat is wel erg fijn. Iedereen leeft tot nu toe erg mee. Nu nog wachten tot woensdag. Ik heb verder bijna niemand iets verteld, want als het meevalt is het onnodig de mensen ongerust zijn.

Samen met mijn man proberen we ons ding te doen. Gewoon werken, leuke dingen doen in het weekend. Natuurlijk hebben we het erover, maar we proberen ons niet gek te maken. We kunnen er nu toch niks aan doen.

En dan breekt eindelijk woensdag 30 augustus aan…..