Fitbit

Ken je dat van vroeger, als het nieuwe schooljaar begon; nieuwe agenda, nieuwe lege schriften en het gevoel dat vanaf dat moment alles anders zou worden. Vol goede moed. Je ging het helemaal anders doen dit jaar. Netjes, gestructureerd, ijverig. Precies dat gevoel heb ik nu ook. Ik heb namelijk een Fitbit besteld. En daarom zal mijn leven vanaf nu compleet veranderen. Een fitbit, wat is dat, denk je misschien. Wel,het is een digitaal horloge, maar buiten dat je kunt zien hoe laat het is, kun je er nog veel meer mee. Een 'activity tracker', oftewel een apparaatje om je pols die alles meet wat je zoal uitvoert op een dag. Hoeveel beweeg je? Welke afstand heb je gelopen of gefietst. Hoe hoog is je hartslag? Hoeveel calorieën heb je verbrand? Hoe goed heb je geslapen? Dat soort dingen kan hij allemaal meten. Ongelofelijk.

Nu ben ik bepaald geen innovator met dit soort hebbedingen. Ik loop meestal decennia achter, en is het al ouderwets voor ik zoiets koop. Als ik het al koop. Maar mijn interesse was gewekt toen schoondochter in december een Fitbit kreeg voor haar verjaardag. Gisteravond was ik aan het videobellen met jongste zoon en zag ik om zijn pols ook zo'n horloge zitten. Ja,hij had er zelf ook één aangeschaft. Geweldig! Handig! Een grote stimulans om te bewegen! Hij oogde fit en hij stak zo'n enthousiast verhaal af over dat ding, dat ik nog even dacht dat hij er aandelen in had. In ieder geval begeerde ik om zo'n horloge ook te bezitten. Ik kan niet zonder zo'n horloge, dacht ik. Dat zal mijn leven compleet  veranderen. Fit, in shape, actief en minder stijf en stram. Ik móet zo'n horloge hebben. Ik heb er direct een besteld. Een witte. 

Ik ben mij er wel vaag van bewust dat de fitbit een middel  is om mij aan te zetten meer te bewegen. En dat het niet zo is dat alleen het dragen van het horloge mij actiever en fitter zal maken. Wat dan weer jammer is. Want sporten is niet heel erg aan mij besteed. Diep in mijn hart heb ik er zelfs een hekel aan. Vroeger, vanaf dat ik kinderen kreeg, heb ik allerlei sporten geprobeerd. Samen met vriendin. Partner in crime in deze. We grepen alles aan om er onder uit te komen: regen, zwanger, tenniselleboog, te warm, te koud. Uiteindelijk, na jaren, vond ik iets wat ik wel erg leuk vond en wat ik een aantal jaren heb gedaan: Zumba fitnes. Tot kanker roet in het eten gooide en ik dit niet meer kon. Te zwaar en intensief. Na chemo en operatie  heb ik een poos oncologische fysiotherapie gedaan. Dat was fijn. En goed. In een groepje met andere kankerpatienten sporten onder begeleiding van de fysiotherapeut. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat bewegen tijdens en na de behandeling van kanker belangrijk is en een gunstig effect heeft op het herstel en het algemeen welzijn. Ik dacht vaak: "ik ben te moe om te gaan", maar ik knapte er juist altijd van op. Ik raad het iedereen aan. Maar ja, dat houdt een keer op. Hierna ben ik bij een fijne sportschool terechtgekomen waar je 2 rondjes deed op de fitness apparaten die persoonlijk stonden ingesteld. Het allerfijnste was dat je met 35 minuten een intensief oefenprogramma achter de rug had en dat het dan klaar was. Hier ging ik 2x per week naar toe. Tot ik weer meer last kreeg van kortademigheid en de tumormarker ging stijgen. Het lukte niet meer. En toen kwam corona. 

"Beweeg je genoeg?" vraagt de oncoloog? Ja, ik fiets regelmatig.En lopen,doe ik ook wel. Aleen, ik heb last van mijn voeten. Hallux valgus (knobbel), doorgezakte voorvoet, hielspoor, pijnlijke kleine teen.  Altijd wat te zeuren denk je misschien, want je hebt ook al kanker. Maar het is wel ongemak. Met mijn telefoon kan ik ook stappen tellen. Maar met de fitbit kan ik alle bewegingen meten. Dus ook het fietsen, of trap op en af.  Dat doe ik normaal ook niet met de telefoon in mijn hand. Een klein dansje met de kleinkinderen. Winkelen, het telt allemaal mee. 

Vorig jaar heeft Lief een kano gekocht. Iedere dag gaat hij wel even een rondje maken. " Ook leuk voor jou" zei hij. Ik heb er één keer in gezeten. Erin komen, dat ging nog wel. Maar eruit!. Lieve help! Liever kijk ik vanaf de kant met een wijntje. En dat is weer een vloeiende polsbeweging. Zou de Fitbit die ook meten?We gaan het allemaal zien. Morgen komt 'ie. Ik kan niet wachten. 

(Foto: Mijn eerste en enige keer in de kano)