Groene kikker

.

Onze oudste zoon heeft een journalistieke opleiding. Voor zijn werk maakt hij ook regelmatig podcasts. Al jaren hebben we het erover dat hij een document wil maken van mij. Een geluidsdocument.  We zijn er eerder al wel eens aan begonnen. Meestal als het niet zo goed ging met mij. Als ik weer een behandeling moest ondergaan bijvoorbeeld. Dan was er weer urgentie. We hadden verschillende ideeën hoe dat vorm moest krijgen. Een idee was bijvoorbeeld dat ik aan de hand van favoriete muzieknummers vanaf mijn kindertijd tot nu over mijn leven zou vertellen. Maar het was het toch allemaal niet. Het klonk een beetje gekunsteld. En een podcast, ja, maar waar ga je het allemaal over hebben? Kortom: het kwam er nooit van. Totdat....

Vanwege mijn ervaring met het geven van presentaties voor stichting Olijf , was ik uitgenodigd door een plaatselijke predikant, om op een avond voor de mensen die bezoeken afleggen in de gemeente, iets te komen vertellen over 'omgaan met zieken'. Mensen weten vaak niet wat ze moeten zeggen tegen iemand die slecht nieuws te horen heeft gekregen. Want wat zeg je juist wel en wat beter niet? Hoe kun je troosten? Er zijn hier ook al veel blogs over geschreven. Zelf heb ik er ook een paar blogs aan gewijd. Bijvoorbeeld 'Pan soep' gaat over dit onderwerp. In deze blog komt de groene kikker om de hoek kijken. "De groene kikker als symbool voor alle goedbedoelde, maar soms onhandige, opmerkingen van mensen die wel de moeite namen om iets van zich te laten horen" zoals als iemand als reactie op mijn blog zo mooi schreef.  De groene kikker heb ik als uitgangspunt gebruikt voor de presentatie die ik heb gemaakt. 

Middelste zoon heeft een eigen videobedrijf en pakt ook zelf nog weleens de camera op. Ook hij wil een document van mij maken. Een videodocument. Maar dat schuiven we ook steeds weer op de lange baan. " O ja, dat moeten we toch gauw eens doen" zeggen we dan. Maar er is nog niets van gekomen. Daags voor ik de presentatie ging geven kwam deze zoon op bezoek. Hij is beeldend ingesteld en hij zei: "mam, je moet iets met die kikker doen morgen. Iets wat attentiewaarde heeft. Iets verrassends. Hij had een superleuk idee: Op blanco correspondentiekaarten heb ik stickers met groene kikkers geplakt en in een envelop gedaan. Aan het begin van de presentatie heb ik gezegd dat er een kleine verrassing was aan het einde van de avond. Het werd zo leuk ontvangen. Een kaart om naar iemand te sturen. Of om zelf te houden om nog eens aan die groene kikker te denken.

 Terug naar het idee van de podcast. Oudste zoon zei: "maar dit is leuk, met die presentatie en die groene kikker. Laten we daar een podcast over maken. Dan hebben we een kader".  En zo gebeurde het dat ik samen met mijn zoon een heuse podcast heb gemaakt. Wat was dat een mooie ervaring om door mijn zoon geïnterviewd te worden. Het werd een echt gesprek. Het raakte heel dichtbij. En hij kent mij zo goed. We spraken met elkaar over een heftige periode die ons allebei heeft geraakt. Bijzonder was het. Leuk en bijzonder.

Zoon twee zei: "We gaan gauw die film maken". Nu hebben we een thema 🐸

Met dank aan de groene kikker. 

Podcast is hier te beluisteren. http://bit.ly/3g5BYEQ 

https://www.linkedin.com/posts/olijf_in-deze-podcast-gaat-willem-paul-d…;