Groente-goeroe

Het was een kort telefoongesprek vanmorgen, met de oncoloog. " De bloeduitslagen zien er heel goed uit . En de tumormarker is nog weer gewoon laag. Zo door maar weer dan. Tot over een paar maanden. Dag hoor". Zo ging het gesprek ongeveer. Was ik er gespannen over, van te voren? Dat viel  wel mee. Een paar weken geleden had ik wat klachtjes. Eigenlijk de bekende klachten in de buurt van mijn longen. Daar heb ik zo nu en dan last van. Dan krijg ik het wel een beetje benauwd; "het zal toch niet....". Maar de klachten waren na een aantal dagen vanzelf weer weggegaan. Ik voel me verder goed en ik gebruik nog steeds geen suiker. Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Over de kanker. 

Tja, geen suiker. Niet weer over die suiker denk je missschien wel. In vorige blogs heb ik er al uitvoerig over geschreven.Hoe het zo gekomen is. Waarom ik dat ben gaan proberen. Over de wonderbaarlijke tumormarker daling. Mijn blijdschap en verwondering hierover. Bloggend heb ik mijn persoonlijke ervaring verteld. Beschouwend. Niet dwingend, niet opdringend, was in ieder geval de bedoeling. En ja, het werkt. Nog steeds. Bij mij.Dus ik ga er gewoon mee door. Vind ik het moeilijk? Nee, niet meer. Ben ik er niet veel mee bezig? Met dat geen suiker gedoe? Nee hoor. Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Over geen suiker eten.

Geen bijzonderheden betreft mijn gezondheid te melden dus. Maar er is wel een andere, beetje ongemakkelijke,  bijzonderheid, die dit alles tot gevolg heeft gehad. Ik merk dat sommige mensen mij nu als een soort wandelend wonder zien. Wat ook wel zo is natuurlijk. Maar er worden mij nu kwaliteiten toegedicht die ik helemaal niet heb. Een expert op het gebied van voeding.  Een soort groente-goeroe. "Mag ik wel pasta eten?". "Mag ik in plaats van knolselderij puree ook zoete aardappel eten?" "Mag ik wel fruit?". "Weke noten mag ik?" Lieve mensen, van mij mag iedereen alles. Laat dat alsjeblieft gezegd zijn. Ik heb ook geen nieuw dieet bedacht en ik wil ook  niet claimen dat ik het antwoord op kanker heb gevonden. Ik doe helemaal geen opzienbarende dingen. Er gebeuren opzienbarende dingen. Dat wel. Ik eet alleen geen toegevoegde  en geraffineerde suikers meer. Ik doe ook maar wat eigenlijk.  Ik volg geen specifiek dieet uit een boekje. Ik probeer zo min mogelijk koolhydraten te eten. Echt heel weinig.  En als ik ze eet, dan wel de goede. Maar ik sjoemel ook wel eens heel soms. Een paar chipjes van de kleinkinderen of in het weekend een bruin broodje. Alleen suikers; daar doe ik echt geen enkele concessie in! 

Wat ik lastig vind, is als mij echt om advies wordt gevraagd. Ik kan, en wil, en mag geen advies geven, of iemand behalve suikers, ook met koolhydraten moet stoppen. Als iemand al kilo's is afgevallen ten gevolge van kanker weet ik niet welke gevolgen het heeft als je dan ook nog eens de koolhydraten laat staan. Ik ben ook wel wel een kilo of 6 afgevallen. Dat was voor mij geen probleem, maar voor anderen misschien wel. Dat moet eigenlijk met arts of dietist besproken worden. Maar dan komt het wetenschappelijk bewijs, wat er niet is, weer om de hoek kijken. En ik weet niet wat die arts of dieetist dan zegt. (Of wel) Echt lastig hoor dit.

Ik hoop dat iedereen de verwondering er met mij van inziet. En ik hoop dat als je gemotiveerd bent, en je de suikers laat staan, je er positief effect van zult merken. Wat mij hierbij helpt is de simpele redenering; ik neem iets níet in ,in de hoop het wél iets in te moeten nemen (hormonen, chemo) nog een poos uitgesteld kan worden. Een soort omgekeerd medicijn. Bovendien heeft het schrappen van suiker uit je leven altijd een positief effect op je gezondheid. Ook al heb je geen kanker. En natuurlijk wil ik van ganser harte en met alle liefde vragen beantwoorden en desgevraagd mijn ervaringen met jullie delen.Ik hoop dat jullie mij niet een fanaticus vinden, maar gewoon Heleentje, die ziek is, maar waar het nu wonderwel goed mee gaat.

Een suikervrije groet, maar wel met knolraap en lof, schorseneren en prei.(Drs P.)