Kaatje

Lotgenote vriendin Kaatje is overleden. Verdrietig ben ik ervan. Ik mis mijn maatje.  We hebben elkaar hier op kanker.nl  gevonden. Hongerig naar iemand die 'hetzelfde' meemaakte, een lotgenote, vonden we elkaar. Ons verhaal hoe het allemaal begon leek als twee druppels water op elkaar. Kortademig, 3 liter vocht in rechterlong , blijkt  uitgezaaide eierstokkanker fase 4 te zijn. Allebei krijgen we te horen dat onze levensverwachting een jaar is.  Frappant. Kaatje liep alleen 4 maanden voor. Na ons eerste contact op deze site, begonnen we elkaar te mailen. Hele verhalen schreven we aan elkaar. Over onze ziekte en klachten, maar ook over onze levens, over onze hoop en wanhoop. Over onze angst en verdriet, maar ook over de dingen die ons gelukkig maakten. We bemoedigden elkaar en trokken ons aan elkaar op.  "Wij gaan het wel redden" zeiden we dan tegen elkaar. "Taaie meiden zijn we. We laten ons er niet zo maar onder krijgen, puh!" . Tijdens telefoongesprekken huilden we soms samen. Maar we konden ook gieren van het lachen. Hetzelfde soort humor hadden we.  We appten elkaar flauwe filmpjes als een van ons weer aan de chemo lag of  een beetje down was.  We maakten grappen over onze situatie en ziekte die een ander niet zou mogen maken.  Een jaarwisseling waar ik met een chemokuur bezig was, stuurde ze een nieuwjaars kaart met de wens  'Gelukkig Nieuwhaar'.  Heel flauw. Maar zo grappig. En niemand anders mag zoiets doen. 

We hebben elkaar , ook met onze beider mannen, een aantal keer ontmoet. De eerste keer dat ik Kaatje in 'het echt' zou ontmoeten was op de landelijke bijeenkomst van stichting Olijf, voor gynaecologische kankers.  Ook in 'het echt' klikte het tussen ons. We kwamen niet uitgepraat.  Dit was voor allebei de eerste keer dat we een dag van Olijf bezochten. De dag op zich was een positieve verrassing. Stiekem hadden we verwacht dat het een dag vol droefenis en ellende zou worden. Niets was minder waar.  Op een prachtige locatie, op de Veluwe,  was een boeiend programma, een heerlijke lunch. Gewoon leuk was het. We waren onder de indruk van al die vrouwen met gynaecologische kanker, die kracht, levenslust en positiviteit uitstraalden. Het was in 2015. Ik had net weer  haartjes na de chemokuur. Kaatje's  haar was vier maanden langer. We waren nog wel een beetje in de fase dat we dachten dat we  snel dood zouden gaan. Ontmoetten we daar vrouwen die  vertelden over hun derde chemokuur. We stootten elkaar aan en fluisterden ;'derde chemokuur !, en ze  leven nog?! 'Dat geeft de burger moed. Die dag heeft ons veel positieve input gegeven.  Na deze dag ben ik zelf aan de slag gegaan als vrijwilliger bij Olijf. Aangespoord door de ervaring dat het waardevol is om lotgenoten te ontmoeten en goede en eerlijke voorlichting te krijgen.

 Natuurlijk realiseerden we ons dat het aangaan van een lotgenoten vriendschap consequenties kan hebben. We waren ons  ervan bewust dat het met een van ons beiden een andere kant op kon gaan.  Toen bij Kaatje zich het eerste recidief aandiende heeft ze me gevraagd of ik het niet te moeilijk of confronterend vond. Nee! En al zou het. We waren op elkaars pad gekomen. We waren maatjes en vriendinnetjes. Wat hebben we veel aan elkaar gehad. Wat ben ik blij dat ze in mijn leven is geweest.       Ik koester de herinneringen. Terwijl ik dit schrijf , kijk ik naar haar foto en ik huil.  Nooit meer haar stem horen, nooit meer een lief of grappig appje, nooit meer...…..

Dat is de andere kant. Moet je daarom maar geen lotgenoten contact aangaan? Dat denk ik niet. We hebben tegen elkaar gezegd dat het een raar idee is dat we elkaar zonder de kanker nooit gekend zouden hebben. Iets positiefs uit iets negatiefs. En pijn doet het ja, nu ze er niet meer is.  Ik las ergens: "verdriet is de tol die we betalen voor de liefde". Dat ervaar ik ook zo. Maar de liefde van de vriendschap met Kaatje had ik nooit willen missen.

 Kaatje is er niet meer. Precies vijf jaar na de diagnose is ze overleden. Zo lang ik zal leven gaat  ze nooit meer uit mijn hart.

https://olijf.nl/lotgenoten/landelijke-olijf-congresdag