Life is now

Als ik later groot ben. Als ik eerst mijn diploma maar heb. Als we eerst maar weg zijn. Als ik eerst maar weer thuis ben. Als eerst de feestdagen maar weer achter de rug zijn. Als het eerst maar weer voorjaar is. Als ik eerst maar een behandelplan heb. Als eerst alles maar achter de rug is. Zo vaak hoor je dit verzuchten; als eerst.Hoe vaak heb ik dit zelf verzucht in mijn leven.Als eerst............dan.  Ja, wat dan eigenlijk? Na 'als' komt meestal 'dan'. In het woordje ' dan' ligt een soort belofte besloten. Dat het leven dan weer gewoon zal worden? Dat het dan beter zal worden? Dat het dan begint? Best wel zonde van de momenten in het nu, als je bezig bent met later. Dan ben je bezig met iets wat nog moet komen terwijl je niet bewust in het nu leeft.

Sinds ik kanker heb leef ik veel meer in het hier en nu. Daarin ben ik echt veranderd. Niet te veel bezig zijn met straks en later. Later is nu. Hoeveel later gaat het nog worden? 'Straks' ligt in de nabije toekomst. Vrijwel vlak na de diagnose kreeg ik een sticker met een houdbaarheidsdatum op mijn hoofd. Een levensverwachting van een jaar. Ik kreeg dit weliswaar te horen nadat ik hier zelf naar gevraagd had. Maar toch. Ik heb er vaker over geschreven in mijn blogs, of het verschil gemaakt zou hebben als ik er niet naar gevraagd had. Had ik dan anders geleefd? Ik denk het niet. De diagnose kanker maakt altijd dat de vanzelfsprekendheid van het leven af is. En zeker als je te horen krijgt dat je niet meer beter wordt, is het toekomstperspectief anders dan bij mensen die de dood niet aangezegd hebben gekregen. 

En nu ben ik acht jaar verder na de diagnose . 17 september 2014 om 16.00. Acht jaar! En in die afgelopen jaren heb ik geleefd. Geleefd met een hoofdletter. Bij de dag. Maar geleefd in het heden. Van controle naar scan en van behandeling naar uitslag. Leven in min of meer overzichtelijke blokjes. O zeker,Lief en ik maken nog steeds altijd plannetjes voor 'als we later groot zijn' zoals we dat altijd al hebben gedaan. En we maken vrolijk reisplannen voor een ander jaar. Dat houdt de sjeu erin. Maar we leven in het nu.En we zien wel hoe het loopt.

Life is now .De foto bij de blog is een vakantiefoto die zoon toestuurde. Het kindje op de foto is een kleinzoon van ons. De foto ontroerde mij. Dat kleine mannetje wat uitkijkt in de verte, over die eindeloze zee naar de horizon. Naar menselijke verwachting heeft hij nog een heel leven voor zich. De horizon is eindeloos ver weg. De donkere wolken die zouden kunnen samen pakken boven het leven, hij houdt zich er niet mee bezig. Hij is in het hier en nu. Life is now staat er boven zijn hoofd. Een les.Een ontroerende les. Wat was dat was. Wat komt dat komt. Maar life is now. Iedere dag weer.

En deze dag is het leuke nieuws te melden dat ik één van de nieuwe ambassadeurs van kanker.nl ben en dat de ambassadeurs  vandaag worden voorgesteld op deze site. https://www.kanker.nl/ambassadeurs/lenneke . Lief en ik zijn ook samen op de foto gezet.