Waarom ik?
Kanker zit niet in mijn familie. Ik ben met 40 eigenlijk te jong voor niet-erfelijke borstkanker. Ik heb twee kinderen, die ik niet op al te late leeftijd heb gekregen. Ik heb borstvoeding gegeven. Ik sport, let op mijn voeding en ben niet te zwaar. De meest genoemde indicatoren voor borstkanker kan ik dus wegstrepen, maar toch heb ik het.
Al tijdens mijn eerste zitting bij de behandelend arts vroeg ik: Waarom ik? Natuurlijk kon hij mij geen antwoord geven. Hij stelde vanwege mijn -voor borstkanker- jonge leeftijd een genetisch onderzoek voor om een gen-mutatie definitief uit te sluiten.
Ondertussen ging mijn hoofd natuurlijk verder met analyseren:
- Had het ermee te maken dat ik vroeger rookte?
- Had het te maken met radioactieve straling? (Ik kom uit een regio in Zuid-Duitsland waar tijdens de Tsjernobyl-ramp de stofwolk over trok en het dagenlang regende.)
- Had ik beter deodorant zonder aluminium kunnen gebruiken?
- Was ons voedsel zo gemanipuleerd, dat ik straks niet meer de uitzondering ben, maar de norm?
- Lag het aan ons kraanwater?
- Lag het aan hormonen in voedsel, zoals melk en vlees?
- Lag het aan de voorbehoedsmiddelen (pil, hormoonspiraal) die ik gebruikt heb?
- Hing de balans tussen carrière en moederschap al tijden scheef en ging dit ten koste van mijn gezondheid?
- Had ik tijdens de fusie van mijn bedrijf moeten kiezen voor de gouden handdruk i.p.v. baanbehoud met meer reistijd?
- Was ik niet sowieso veel te perfectionistisch en daardoor constant gestrest?
Volgens de artsen had ik gewoon pech…
Dit vind ik moeilijk te accepteren en daarom ben ik maar gestopt met vleeseten. Ik heb nu tenminste de illusie dat ik enigszins invloed heb op de situatie. Daarnaast zijn er allemaal goede voornemens op werkgebied die ik - als ik weer aan werken toe ben - om wil zetten.
De arts bij klinische genetica zei tegen me dat er altijd meerdere factoren samen komen, er is nooit een enkele reden. Volgens haar kan je het zo zien: Als 10 factoren samen komen krijg je borstkanker. Bij mensen met erfelijke aanleg staat de teller al op 5 en daarom ontwikkelen zij sneller borstkanker, maar ook weer niet noodzakelijk.
Dat vond ik een plausibele uitleg…
Na twee maanden hoorde ik dat ik gelukkig (ik heb twee dochters) geen erfelijke aanleg heb… maar wat waren dan mijn 10 (!) indicatoren? Zie boven…?
3 reacties
1 mens kan meer vragen bedenken dan 10 wijzen kunnen beantwoorden, ieder vraag heeft 1 antwoord die 2 vragen oplevert. Heel Europa heeft de gevolgen van Tsernobyl ondervonden, als je weet dat je geen antwoorden krijgt waarom er dan toch om vragen? De voeding die je eet ook staat er biologisch op wordt bewerkt met goed die links om of rechts om toch bewerkt is met iets wat er van origine niet op hoort. Je zorgen maken over dingen die je niet kunt beinvloeden levert nog meer stres op. Je hebt gedaan waarvan je dacht dat het het goede was blijf bij die gedachte, twijfelen aan jezelf is vergif voor je geest en die heb je hard genoeg nodig.
Sterkte
Lieve Kat78,
Vragen waarom ik, doen we denk ik bijna allemaal. Een antwoord krijgen we geen van allen tenzij je erfelijk belast bent.
Je schuldig voelen omdat je bepaalde dingen hebt gedaan /niet gedaan is ook een dingetje.
Het is zo en je hebt gewoon net als een ieder van ons heel veel pech. Probeer het jezelf niet te moeilijk te maken. En gebruik je energie voor de behandeling. Zoals Ron ook al schrijft stress is ook niet goed.
Ik begrijp je gedachten zeker wel, wij willen ook alles begrijpen. Maar soms moet je dat loslaten, om verder te kunnen gaan. Heel veel kracht en sterkte.💪💪🍀🍀🍀
Liefs Alise❤
Heel herkenbaar, jouw vragen…. Zou het zelf geschreven kunnen hebben..