Blij, dankbaar en soms verdrietig🩴❤️
Blij
Verbazend hoe ik me voel zo 1 week na de operatie.
Geestelijk gaat het goed: ik weet waarom ik het heb gedaan en het is goed zo.
Lichamelijk: dat gaat met mini stapjes maar ik mag niet klagen. Ik houd mijn rust, scharrel wat om zowel binnen als buiten en heb af en toe een molletje of ibu nodig...en ik doe nog steeds niets. Baal wel dat ik niets mag, niets mag sjouwen en doe dat ook niet! leuk vind ik het niet
Mijn buik voelt alsof ik buikspieroefeningen heb gedaan, maar dan zonder sixpack als resultaat. De wondjes op mijn buik zijn blauw/geel. Ik maak me geen zorgen want het past en hoort bij wat ik in het boekje heb gelezen wat ik meekreeg van het ziekenhuis. Ik heb geen koorts of wat dan ook. Herstel gaat voorspoedig; 2 stappen vooruit en 3 terug maar we gaan vooruit.
Een week na de operatie voel ik me prima. Toegegeven dat ik nog niet in staat ben om lange teksten te lezen; bij het einde weet ik niet meer waar het over ging (frustrerend) of deel te nemen aan diepzinnige gesprekken. Komt vanzelf wel. 's Morgens meer energie en lig dan ook niet laat op bed. Verder vermaak ik me op de bank met een mooie serie op flix en 's middags kijken mijn moeder en ik de serie 'Golden Girls'. Heerlijke serie en even moeder/dochter tijd ❤️
Dankbaar
Ik ben dankbaar voor de liefde en steun die ik krijg, de kaartjes die ik ontvang en dat mensen op bezoek komen. Dat doet me goed.
Ik waardeer enorm wat mijn moeder, stiefvader en manlief voor mij doen. Dat is zoveel dat is niet terug te betalen. Maar ooh wat ben ik hun dankbaar! Terugbetalen hoeft niet en kan ook niet. Het is de liefde en dat is zo mooi. Als ik me weer wat beter voel en weer wat meer mag/kan dan gaan we uit eten. Weten ze nog niet maar gaat wel gebeuren.
Mijn beppe had een tegeltje aan de wand met de tekst 'Dankbaarheid is een bloem die in weinig tuinen bloeit'. Bij het overlijden van mijn beppe heb ik dat tegeltje gepakt (mocht van mijn moeder) en staat bij mij in de kast.
Ze had nog een tekst 'Wees tevreden met je deel. Vandaag is weinig, morgen veel'. En dat past precies bij mijn herstel.
Verdrietig
Ach... soms zit ik op de bank en kijk naar een serie waar het dan verdrietig wordt. Of een film waarbij de tranen over m'n wangen rollen. Of ik lees/schrijf een blog en de tranen rollen zachtjes over m'n wangen door óf het verdriet óf van de humor.
Het gemis van mijn dierbaren die er niet meer zijn, mijn herstel en de emotie die ik voel als ik aan iets moois denk of soms gewoon zomaar.... Een traan die over de wangen rolt... ach... het mag.
2022 is voor mij even een heftig jaar. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn naasten.
Op naar 2023! Dan hoop ik 50 te worden, en ziet het leven er vast beter uit!
Ik houd moed, ben sterk, heb kracht en heb ook lief. Maar soms, soms is er niets voor nodig maar dan is 1 druppel genoeg om ruimte te maken in de emmer. Dan kan de emmer daarna weer verder gevuld worden.
Liefs 🩴🎃🧹🦇🐈⬛❤️
1 reactie
Lieve lieve elma
Moeilijk he je wilt van alles maar je mag nog niks valt echt niet mee ,oh zo gesellie goldengirls met je mams kijken dat is kwaliteits tijd lekker samen doorbrengen ,wat een goed idee met ze uut eten als je je daar goed genoeg voor voelt ik zal het niet verklappen 😬
Verdriet hoort erbij en tranen ook dus laat maar lopen meissie het moet dr ff uit ,mooi tegeltje mooie spreuk
Dikke knuff liefs hes 🥰💐🙏