Goed nieuws!!!

Gister, 24 maart, DE dag van de uitslag. En man wat vond ik dat spannend! Nog spannender dan de operatie.

Om 10:45u waren we al in het ziekenhuis en om 11:05u had ik de afspraak. Ja, ik ben liever op tijd dan te laat.
Ik had verwacht dat er uitloop zou zijn (dat was ook zo toen ik het nieuws ontving) maar nee... om 11:10u werden we uit de wachtkamer gehaald.
Zenuwen gierden door mijn strot want dit was HET moment: het nieuws van de operatie.

De chirurg en verpleegkundige komen in de kamer, chirurg komt voor ons zitten en begint te vertellen: er is niets in de lymfeklier gevonden, de snijranden zijn schoon.
eeeeehhhhhhhhhh he??? Het kwam eerst niet helemaal binnen... maar het was dus toch zo! WOW.... alles is eruit en het is schoon... geen uitzaaiingen!! WHOOPWHOOP
Goh jeetje.... nog wat beduusd begin ik wat te vragen: krijg ik ook chemo? Nee, zegt de chirurg omdat het type 2 is, en ik daarvoor dan niet in aanmerking kom. Ben eigenlijk niet geclassificeerd zeg maar, ik kom er niet voor in aanmerking. We zijn er op tijd bij en dat maakt dat ik geen chemo hoef.
De chirurg geeft aan dat bestraling wel nodig is en dat ik hormoomtherapie krijg. Hij gaat me aanmelden bij zijn collega internist oncoloog. Die gaat het dan verder afhandelen.
Mijn wond willen ze nog zien. Ik krijg complimenten over mijn bh: ah, een goede bh aangeschaft. Jazeker... moest toch een keer luisteren 😅 (toegegeven: blij dat ik geluisterd heb). Wond ziet er goed uit! Nog een klein beetje blauw maar dat trekt wel weg. Dat ik nog niets voel komt omdat ze hebben 'gewroet' in mijn borst en dat er minizenuwtjes beschadigd zijn. Dat gaat vanzelf wel goed komen. Dat geldt ook voor de inham die ik aan de bovenkant zie. Het lichaam kan dat zelf goed oplossen maar heeft tijd nodig.

Bij het aantrekken van mijn bh vroeg ik of ik ook hulp kon krijgen in de vorm van een psycholoog. En zodra ik dat vroeg knapte ik. Ineens kwam alles eruit en stonden de traanbuisjes open... het gutste eruit... kwam door het goede nieuws maar nog meer dat ik nu pas mijn borstkanker kan verwerken. Ben een sterke vrouw, kan veel hebben maar dit kan ik niet alleen oplossen.
Zowel de verpleegkundige als de chirurg begrepen me en stelden me gerust. Ik heb me verder aangekleed waarbij de chirurg nog vertelde dat hij het verder over droeg aan zijn collega en nam afscheid.
Met nog tranen in mijn ogen liepen we de kamer uit, achter de verpleegkundige aan naar een andere kamer. Daar vertelde ze dat ze me begreep en het zich kon voorstellen dat er veel op me af is gekomen. Een fijn gesprek waarin ze aangaf dat ze voor me de psycholoog gaat regelen; ze weet alleen niet of er ook een wachtlijst is. Geeft niet en snap ik wel zei ik.
Ik werd weer rustig en zij overhandigde me een briefje waarop stond wat ik had (een soort van checklist over mijn borstkanker; randen schoon, geen uitzaaiing, 1,1cm). Daarnaast kreeg ik een tijdschema mee: wanneer kan ik wat verwachten. Ik ga haar over 3 maand zien en die afspraak hebben we gemaakt. Op het tijdschema staat ook wanneer ik weer een mammografie moet hebben, controle bij het RIF, controle bij de internist oncoloog. Ik hoef niet naar de 'tietenbus' maar ik ga dan naar het ziekenhuis voor de foto. De reden is dat dan het hele team op de hoogte is en blijft. Geweldig blij mee.
Ze deelde mee dat ik gebeld wordt door het RIF voor de eerste bestralingsafspraak. Mocht ik volgende week nog niets hebben gehoord dan moet ik met haar bellen zodat zij er dan achteraan kunnen. Dat komt omdat ze met zijn allen overleg hebben (multidisciplinair team) en het RIF weet dat ik vandaag de uitslag zou krijgen en daar zouden ze op wachten.
In 'mijn omgeving' van het ziekenhuis komt eea terecht en dus ook de afspraken. Alleen het RIF staat daar niet in, dat is apart.

Na de boekjes/folders gekregen te hebben nemen we afscheid en gaan we het ziekenhuis uit. Ik heb eerst mijn moeder en zusje een bericht gestuurd en daarna heb ik de rest mijn goede nieuws verteld. Mijn telefoon bleef maar piepen 😂, iedereen vond het geweldig!
 

We hebben ook een afspraak bij de kapper maar we moesten de tijd overbruggen. Mijn man had een goed idee en we zijn naar ons oude huis gereden op de Oudebildtdijk en hebben daar in de buurt geluncht. Daarna nog een paar boodschappen gedaan en daarna heerlijk een ritje gemaakt en kwamen we mooi op tijd bij de kapper.
Ik geef mijn kapster altijd de vrije hand (kom daar al heel lang) en ik heb een stoer kapsel gekregen; voor je nieuwe start! lieverd is het! Kreeg zelfs nog een bosje bloemen van haar😍

Bij thuiskomst mijn moeder en stiefvader het hele verhaal vertelt en we hebben dit nieuws gevierd!

Bij het typen van dit blog zijn mijn moeder en stiefvader inmiddels al vertrokken naar hun eigen stek. Ze gaan op vakantie en vanavond hebben ze een etentje. Dus ben ik nu alleen thuis en moet bekennen dat ik ze wel mis. Vond het wel fijn dat ze er waren 💖
Tevens ben ik al gebeld door het RIF: volgende week vrijdag mag ik voor de eerste keer naar het RIF komen en wordt me eea uitgelegd.
En nu net een telefoontje van het ziekenhuis: volgende week vrijdag heb ik een gesprek met de internist oncoloog voor de hormoontherapie 🎈

De reis gaat verder....👜

Er is een last van mijn schouders afgevallen en kan eindelijk beginnen met verwerken, het een plekje geven. En dat gaat tijd kosten (Rome is ook niet in 1 dag gebouwd).
Gaat goed komen 💪