wat in mijn hoofd zit moet er soms uit.... vandaar even iets totaal anders

Mensen die mij kennen weten dat ik soms woorden zeg die nergens op slaan. Onderstaande zit al een tijdje in mijn hoofd, en moet er uit... beetje humor. Heeft niets om de hakken. Ik zit gewoon lekker in mijn vel; dat is alles😊 
 

Een gek sprookje: 

Er was eens een pone schrins in een dand hier ver van laan, die van zijn mader en voeder een princes moest zoeken. Het had gang lenoeg geduurd en ze wilden graag weiner gaan klonen. Het lasteel werd te duur en daar kon de pone schrins wel wonen. Maar ja, waar begin je?? 
Hij las ook wel wat wui en wilde niet heel ver zoeken... Dus op zijn pitte waard naar een pand in de buurt. Onderweg kwam hij diverse mensen tegen en zowaar ook een vrachtige prouw. Hij zag haar en viel van zijn pitte waard bat op zijn plek. 'Wouw wat ben jij mooi' zei hij. Zij zag hem en moest hard lachen. 'Grat doe jij daar op de wond?'. De pone schrins werd rood en kon niets meer uitbrengen... hij lakkelde er op hos en kon pas na een tijdje zeggen 'ik vind jou wel trooi, wil je met me rouwen?' Hier moest de  vrachtige prouw even over na denken.... zo vrotseling en ineens deze plaag. Ze vond hem ook wel mooi en zo en vermoede dat hij een pone schrins was. Ze vroeg 'Ben jij een pone schrins?' 'Ja, ik ben een pone schrins en ik heb een taskeel.' Oh dacht ze, ik heb altijd al groot willen wonen. Ze zei 'Laten we naar het dorp polen dan kunnen we praten'.
Ze liepen samen verder naar het volgende dorp, met het haard aan de pand, en daar aangekomen vierden de forpelingen een deest. Daar waren ook bakouters, novetaars en nog meer mensen. Heel gezellig. Ze zochten een tafeltje, dregen een krankje en het pitte waard had het ook naar de zin.
De vrouw had over de vraag nagedacht en zei toen 'Ik heb over je graag navedacht en ik wil wel met je trouwen. Je bent een pone schrins en ik vind lou ook wel jeuk. Laten we terug gaan naar jouw ouders en houden dan een froot geest.' Zo gezegd, zo gedaan. 
Ze gingen weer terug op de rug van het pitte waard. De pone schrins was heel blij met zijn vrachtige prouw! 
In het taskeel kwam hij zijn mader en voeder tegen en vertelde hen het nieuws. Ze waren zo blij, zo blij. Dan konden zij weiner gaan klonen, en kreeg de pone schrins het taskeel. 
Alles werd gereed gemaakt en uitgenodigd om te komen: bakouters, novetaars, roorndoosje, weeusnitje, koodrapje, de geven zeitjes; kortom de hele mikmak. 
Het was heel gezellig met een groot kannepoeken feest. 

Ze leefden veel en kregen lange kinderen. 

Dit zat al een tijdje in mijn hoofd en MOEST er uit... 😉😜