Week na de operatie

Afgelopen week vond ik stom!
Ik ben boos, waar ze de klieren uit hebben gehaald voelt niet fijn, heb vage hoofdpijn, in mijn borst zit een deuk en het is daar gevoelloos, ik mag niets doen, ben verdrietig, het is mooi weer, moet herstellen en alles vind ik stom! Ja ik heb de zeurdoos even open getrokken.. k**zooi😣😡

Tuurlijk snap ik dat ik moet herstellen van de operatie. Het is best wel een ingreep en geestelijk is het nog een dingetje om te verwerken en dat snap ik ook... ik snap best heel veel.
Wat ik niet snap is, waarom ik nog steeds hoofdpijn heb (zo'n vage hoofdpijn), waarom ik nog steeds op een schommel loop (dronken maar dan anders), heb geen medicatie meer dus dat kan het niet zijn... Van de wond heb ik geen last maar wel waar ze de klieren hebben weggehaald. 
Ik wil antwoorden vinden en ik krijg ze niet. Mijn lichaam geeft geen antwoorden en ik weet niet wat ik hier aan moet doen. 
Ik zit in de overgang al een aantal jaren en dit kunnen best klachten zijn die daar bij horen. De narcose en morfine zijn mijn lichaam al uit maar waarom heb ik dan nog het gevoel dat ik op een schommel loop? Geen idee... maar ik vind het wel stom!

De zon schijnt, ik tel mijn zegeningen en ben ook heus dankbaar. Natuurlijk zie ik ook de mooie dingen wel! Maar het was me wel een week.... Ik onderga alles en sta het ook toe. Ik sta er bij stil en het is niet anders (it is net oars).

Het is een solo reis met op de weg diverse obstakels en het is aan mij of ik de obstakels kan overwinnen of de makkelijke weg kies door erom heen te lopen.  Ik kan erom heen lopen maar het obstakel krijg ik dan later wel weer voor de voeten en hoe groot is het obstakel dan? Maak ik het obstakel niet te groot terwijl het maar een kiezelsteen is? Maak ik van een mug een olifant of zie ik door de bomen het bos niet meer?
Nou... zonder bomen geen bos dat is het niet..en de olifant mag daar ook zijn net als de mug en andere insecten. Het is een bospad met houtsnippers waarbij de bladeren de kuilen verbergen. Door in zo'n kuil te lopen schrik je want dat verwacht je niet... het leek zo'n mooi pad te zijn.
En daar bevind ik me nu, in zo'n kuil en moet ik even zeuren over van alles en nog wat. Maar zo'n ramp is het ook weer niet. Wellicht wil ik te snel en moet ik misschien nóg beter naar mijn lichaam luisteren. Misschien denk ik te veel en krijg ik daar hoofdpijn van, of misschien zijn het wel de hormonen...allemaal misschienen waar ik geen antwoord op heb of vind en dat is best wel ok.

Een week na de operatie gaat het herstel langzaam en heb ik even gezeurd. Het gaat met mini stapjes de goede kant op! Geestelijk ben ik er nog niet, dat weet ik wel. Het houd me wel bezig het feit dat ik borstkanker🎗 heb. Ik heb alleen nog geen antwoorden, die hoop ik 24 maart te krijgen. Dan hoor ik het resultaat van de operatie. Ik ben iemand die met alle opties rekening houdt, dan kan het alleen maar meevallen. Zo ben ik altijd al geweest. Dan wordt een olifant weer een mug 😅


Na het zeuren nu weer wat leuks 😅. Vanavond eten we draadjesvlees. Gister al voorbereid en vanmiddag zet ik het weer op. Draadjesvlees is de volgende dag nèt wat lekkerderder. Had even zin om iedereen even te verwennen met lekker eten. Iedereen is erg lief voor me en dan wil ik ze lekker verwennen met heerlijk eten; daar geniet ik van 🥰.

Op naar de nieuwe week: nieuwe ronde, nieuwe kansen 🤗
(ps: zojuist heb ik de emoticons  ontdekt😂🤣)