250
Een gedenkwaardig blog. Tweehonderdvijftig blogs in een jaar en drieenhalve week. Was blog 100 opgedragen aan mijn lieve vrouw, inmiddels echtgenote, mijn steun en toeverlaat. Blog tweehonderdvijftig is ook gedenkwaardig, maar dan in een ander opzicht. Ik gooi de handdoek in de ring, ik stop ermee.
Niet met bloggen, niet met kanker het leven zuur maken, maar met werken. Het wordt niks meer met mij. Kappen met die handel. De verklaring van de arboarts ligt op mijn tafel, werkgever heeft het reïntegratiedossier voor mij klaar gemaakt, eerstejaarsevaluatie is gemaakt en ondertekend, rapport arbeidsdeskundige komt er deze week aan en de digitale aanvraag bij het uwv is als concept opgeslagen op mijn bureaublad. Nog een laatste zetje, nog even een schop onder mijn hol en hij gaat er uit, mijn aanvraag vervroegde WIA.
En dan? Een diep gat? Afgeschreven voor de maatschappij? Tijd zal het leren en naar ik hoop veel, heel veel tijd om dat te leren.
20 reacties
Ik denk gewoon nog veel meer blogs .
De kogel is door kerk. Nog veel tijd voor vrouw, huis, tuin, dieren en allerlei wat op je pad komt. Never a dull moment.
Een grote verandering.
Ik was er ook erg bang voor. Niet meer nuttig voor de maatschappij, waarvoor ben ik dan nog hier. Maar het bevalt me nu uitstekend. Doe wat vrijwilligerswerk voor kanker.nl en St. Olijf, in meer of mindere mate afhankelijk van hoe ik me voel. Daar voel ik me dan toch nog nuttig. Ik heb losgelaten dat ik heel erg nuttig moet zijn, het is niet anders. Maar dat heeft even tijd gekost.
En verder geniet ik van mijn (klein)kinderen en vriendschappen, van high tea's en barbecues 😀
Lieve zweef en mevr zweef ,wat een beslissing is dit geweest maar jij kunt dit ,dat weet ik zeker je dagen vul je in het vervolg in naar de mate van energie die je per dag hebt en nu geld niks moet maar alles mag ,ik wens jullie veel mooie tijd toe
Dikke knuff voor allebei 🤗🤗
Liefs hes 🌻🍀
Ik hoop dat je nog heel lang kan genieten van je iets vervroegde pensioen lieve Zweef. Mijn schoonvader was nog maar 57.5 jaar toen hij officieel met pensioen ging. En mijn vader heeft tot zijn 61e moeten werken. Toen was dat heel gewoon. En nu kun je zelfs pas op je 67e met je pensioen. Absurd bij heel veel beroepen. Ik ga dat ook niet halen verwacht ik. Of moet zijn dat ik ook met een rollator nog zorg kan/moet verlenen. Hartelijke groetjes Dasje.
Lijkt mij een moeilijk beslissing. Hier hangt hij ook boven het hoofd. Ik hoorde mijn man soms ook wel eens zeggen “ poe poe nog 18 jaar werken. Kan ik al met pensioen? En nu is hij noodgedwongen gestopt en nou zou hij nog heel graag willen werken. Je staat er niet bij stil hoe snel je leven een andere wending kan nemen. Die invulling komt wel goed 💪🏻
Gefeliciteerd met je 250e blog. Een mijlpaal. En zo moet je ook je werkleven zien. Het zit erop. Klaar. Afsluiten is niet leuk. Maar het hoort er (helaas) bij. Mevrouw Zweef zal er van genieten dat je thuis bij haar bent. Geef samen een andere invulling aan je dagen. Daar gaat jullie zeker lukken. En anders is er altijd Willy nog. Die zoekt ook een andere bezigheid nu 😉.
Ikzelf mag nog een jaar of 13. Gelukkig heb ik een leuke baan en hopelijk hooi ik het vol tot dan. We zullen zien.
Veel Liefs Susan 😘
Lieve Zweef,
Gefeliciteerd met je 250e blog en sterkte met het behalen en verwerken van een mijlpaal, waar je als je niet ziek was geweest waarschijnlijk blij mee was geweest. Stoppen met werken, het verkrijgen van vrije tijd staat bij veel mensen hoog op het wensen lijstje. Maar als je zoals wij, noodgedwongen moet stoppen is dat andere koek. Toch weet ik zeker, dat jij die dagen goed gaat invullen. Er zullen waarschijnlijk nog vele blogs volgen, Max moet in het gareel gehouden worden. Er moet gekeken worden dat Rat geen opvolger krijgt, Het restauratie plan van de 2 chevaux kan worden opgepakt, Bakker Zwart moet worden plat gelopen en nog veel en veel meer. Maar desalniettemin, kan alles wat er gezegd wordt, dat sh*t gevoel van dit moment niet wegnemen. Het voelt toch even alsof je naast het spoor gezet wordt. De kunst is denk ik, er een positieve draai aan te geven, en jou kennende, gaat dat vast en zeker lukken.
Liefs Gewoon Moon
Hoi Zweef
Eigenlijk wilde ik net zo'n verhaal schrijven als Moon maar zij was me voor. Dus zeg ik gewoon pluk de dag en geniet nog van alles wat wel kan.
het gaat je lukken
testcees
Nee hoor, Zweef, prima ik verveel me nooit altijd wat te doen en met plezier.
Hoe moeilijk dit besluit ook was/is ik hoop dat je nog heel lang - samen met mw. Zweef - in alle rust kan genieten van het niet meer hoeven werken.... alhoewel ik er van overtuigd ben dat je het nog druk genoeg zal hebben....
x tine
Het leuke is dat de hele maatschappij je kan afschrijven maar dat alle kankeraars achter je staan! Wacht maar tot je over de eerste schrik heen bent. Salut, Ab
Lieve Zweef,
Op deze manier je werkzame leven afsluiten is niet waar je voor hebt gekozen, maar waar je wel voor kan kiezen is het zoeken naar en vinden van voldoeninggevend activiteiten en/of vrijwilligerswerk. Elk mens doet er toe. Jij dus ook. Ik weet zeker dater nog veel mensen blij met jouw aanwezigheid zullen zijn.
Liefs,
Monique
Ik ben binnen een jaar afgekeurd en ik vond het lastig. Mijn kinderen en mijn werk, dat was wie ìk was. Ik heb een tijd gemodderd voordat ik zingeving in m'n bestaan vond. Het voelde ook als verlies, rouw zelfs.
Maar het is helemaal goed gekomen. En het gaf ook veel rust: niks moet meer.
Och lieve Zweef, jij hebt zoveel te doen in en om het huis, komt vast ook helemaal goed! Evengoed veel sterkte, want het is niet niks. Liefs XXX
Het maakt uiteraard een hemelsbreed verschil of je "gedwongen " met pensioen gaat ,of uit vrije wil , zoals ik .
Ben gestopt op m'n 62ste . Achteraf bleek dat ik een jaar eerder had kunnen stoppen. Wist ik toen niet en daar heb ik nog altijd spijt van .
Alles kan , niets moet is gewoon een zalig gevoel .
Alleen jammer dat we ziek geworden zijn , maar dat is het leven , niet ?
gr ,Willy
Och Zweef, een nieuw hoofdstuk. Dat wil je toch gewoon lezen? Moet jij het wel eerst voor ons schrijven😜. Kijk er nu al naar uit😘
Pittig.
Lieve Zweef,
ik ben net als jij (per 25-07-2022) vervroegd uit het arbeidsproces gestapt. Nog geen idee wat het me brengen zal. Zoveel vrije tijd, wat moet je ermee! Ik mag zoals ik de laatste tijd al deed, nog enkele uren per week meedraaien. Ze leggen werk op mijn bureau als ik 's morgens doorgeef dat ik wil komen. Geen druk, maar wel de mogelijkheid om even "ouderwets" onmisbaar te zijn, of lekker koffie te drinken met collega's. Ik prijs mijzelf gelukkig dat het zo kan/mag. En dat is wat jij ook moet doen. Genieten van je vrijheid samen met mevr. Zweef en alle lieve mensen om je heen. De nieuwe invulling zal vanzelf wel komen. Alle goeds van vit. Ik lees graag je ervaringen in je blog!!
Ik denk dat ik mij wel zal amuseren. Bij het afsluiten van de vergadering met de arbeidsdeskundige vroeg mijn werkgever wat ik wilde: er meteen mee stoppen of nog een beetje meehobbelen. Nu kon ik mijn werk al vrij indelen, mail beantwoorden op mijn telefoon en ik heb thuis een laptop met toegang tot de server. En ik vond mijn werk leuk, de projecten die ik verkocht hadden een uitstekende marge en mijn begeleiding in het voortraject en de productie waren optimaal. Dus we hebben elkaar weer gevonden. Ik blijf die projecten het komende jaar nog doen, op mijn tempo en als het mij uitkomt. En na augustus 2023 als ik officieel uit dienst ga, dan kijk ik wel verder. Basis is dat het voor mij goed moet voelen.
Hai Zweef gewoon doen wat je leuk vind. Ik heb net gesolliciteerd naar een baan gekker kan het niet worden haha