Afbouw

Dik vijftig jaar geleden leerde ik taal op de lagere school. Verkleinwoorden zoals knar en knarretje (inwoners van Wommelgem) en tegenstellingen:  onder-boven, links-rechts, voor-achter en samengestelde tegenstellingen: erop-eraf, opbouw-afbouw. Dat laatste is een instinker, afbouw is het afwerken na de bouw. En daarmede een vreemde eend in de bijt.

Gisteren hebben mijn jongste broer met jongste zoon en oudste broer zich bezig gehouden met de afbouw van het boetje. Eerst de dakpannen eraf, toen de panlatten eraf, daarna het dakhout eraf en vervolgens de hogere delen van het metselwerk. Afbouwen zoals afbouwen in haar puurste vorm is bedoeld. En ik heb gedelegeerd aan neefje wat goede dakpannen waren, wat er op de aanhanger kon, waar het hout moest liggen. Ook werden technische zaken zoals verwijdering van het kattenluik, het nachtkluisje voor de sleutel, het demonteren van de antieke deurkruk en het losmaken van de koppelingen van de waterleiding aan hem uitbesteed. Een leerzame dag voor hem. Vooral het zwaaien van de hamer om stenen uit de gevel te slaan vond hij fijn. Dat mag hij thuis nou nooit!

En nu liggen er drie afvalstromen op het terras. Puin, groter hout voor tuinfikkies en aanmaakhoutjes. Eerst gedacht om het puin met twintig ritjes stort af te voeren (elke dag een steek is een hemdsmouw in het jaar, zei schoonzus), maar toch maar een puinbakkie besteld voor dinsdag. Niet voor maandag, want maandag moeten we naar de film "Onder het maaiveld", over wat zich allemaal afspeelt onder onze voeten. 

De bovenste helft van het boetje is afgebouwd, eens kijken wie ik kan strikken voor de onderste helft.

En mijn broers, ik ben onwijs blij met hun hulp.