Cameltoe

Na aanvankelijk spectaculaire afname van de omvang van het dijbeen, heeft het been het eindstadium bereikt, hetgeen je met zwachtelen kunt bereiken. De door het ziekenhuis verstrekte materiaal heb ik nauwelijks gebruikt. Prima materiaal voor het onderbeen, maar het bovenbeen is maar een stiefkindje. Daar kunnen ze vaak weinig mee. Het bovendeel van het been mist een kuit, om het zo maar te stellen. Boven de kuit neemt de omvang van het been af en dan kun je daar de zwachtel goed omheen rollen en vastzetten. Het bovenbeen mist dus die kuit en blijft taps toelopen en in omtrek toenemen. Daardoor rolt de bovenrand van de zwachtel op en vormt een soort van steeds dikker wordende kabel rond het been met weinig rek. En daardoor wordt het been achter de kabel dikker, want het lymfevocht net onder de huid wordt afgekneld. In plaats daarvan gebruik ik klittebandzwachtels. Tweedehands, van een oud mannetje geweest. Een comfortabele stof met enige rek die met klittebandpads wordt vastgezet en eenvoudig in rek kan worden bijgesteld door de pad los te trekken, de stof op te spannen en weer vast te zetten. Maar helaas zakt ook die zwachtel als een soort van rondbreisteunkous naar beneden, zodat regelmatig zitten en de boel opnieuw losmaken en aantrekken een must is.

Vanwege dat inpakwerk van het rechterbeen past een lange broek niet meer en met moeite krijg ik nog een korte broek aan. Nadeel is wel dat ik niet te pas en onpas die broek kan laten zakken, om eens flink aan die zwachtels te sjorren. Daarom ook twee fietsbroekjes gekocht, met lichte compressie. Is het net alsof ik een sportbroekje aan heb, terwijl het eigenlijk gewoon mijn onderbroek is.

Nou heeft dat sportcompressiebroekje een aanvullend voordeel. Omdat het bovenbeen dus geen kuit heeft en de zwachtel altijd een beetje afzakt, er druk op het weefsel onstaat, er extra vocht in het stukje bovenbeen komt waar geen zwachtel zit, wordt dat stukje dikker en het compressiebroekje probeert dat terug te duwen. En ook in de lies komt er een golf van opgestuwd lymfevocht, dat zich een weg verder moet zoeken, onder andere door de huid wat op te rekken.

En zo kan het gebeuren dat ik schaamteloos met een cameltoe in mijn lies loop, maar weet dat dat slechts een stukje bovenbeen en een stukje lies is.

Gelukkig heb ik lange t-shirts.